บทที่ 31

ฉู่เซียงตง อดไม่ได้ที่จะขยี้ตา และสีหน้าก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง

ทําไมเขากลับคิดไม่ได้ว่าคนที่สามารถเอาชนะใครบางคนได้ ที่เฉินติงเทียนพูดถึงนั้น จะเป็นฉู่เฉิน

ถ้าต้องรู้ว่า ฉู่เฉินเป็นนายน้อยของเขา ไม่ต้องพูดถึงการเอาชนะเฉินติงเทียนหรอก แม้แต่จะฆ่าเขา ฉู่เซียงตงก็ไม่แม้แต่จะขมวดคิ้วสงสัย

ตอนนี้จะเห็นก็เพียงแต่มือข้างนึงของฉู่เฉินที่สอดไว้ในกระเป๋ากางเกง พร้อมกับมองด้วยรอยยิ้มแบบครึ่งๆ กลางๆ แต่ก็ไม่ได้ยิ้มออกมา “พี่ตงใช่ไหม? ถ้าผมทำร้ายใครจนบาดเจ็บ คนคนนั้นก็จะต้องถูกฆ่าทิ้ง จะเอายังไงต่อไปนั้นมันก็ขึ้นอยู่กับพี่แล้วล่ะ”

ฉู่เซียงตงแทบจะกระอักเลือดออกมาจากปาก

ฆ่านายงั้นหรอ? อย่ามาล้อเล่นไปหน่อยเลย แค่ให้ยืมความกล้าจากฉันมาร้อยครั้ง ฉันก็ไม่กล้าหรอกนะ

เขาเช็ดเหงื่อก่อนจะพูดด้วยความเคารพว่า : "นายน้อย..."

ทันใดนั้น ถังไห่ซานก็รีบเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าของฉู่เฉิน และพูดอย่างแข็งกร้าวว่า "เจ้าพ่อแห่งเจียงหนาน

เรื่องนี้ไม่ได้เป็นอย่างที่พวกเขาพูดเอาไว้ตั้งแต่แรก ยังก็ขอให้ท่านฟังผมอธิบายก่อนนะครับ..."

ถังรั่วเวยตกใจ และอดไม่ได้ที่จะพูดออกไปว่า "พ่อ..."

แต่ถือว่าโชคดีมากแล้วที่เจ้าพ่อแห่