บทที่ 9 ถอดเครื่องแบบบริษัทต่อหน้าสาธารณชน

ความกดอากาศในห้องทำงานประธานลดลงถึงจุดเยือกแข็งในทันที

ในอดีต หลีเกอมักจะระมัดระวังเสมอเมื่อพูดคุยกับฮั่วจิ้นเฉิง

นี่เป็นครั้งแรกที่ทัศนคติในพื้นที่สำนักงานนั้นเข้มงวดและเยือกเย็น

ใบหน้าของฮั่วจิ้นเฉิงขรึมลงอย่างรวดเร็ว

“มีของแบบนั้นด้วยเหรอ? จิ้นเฉิง?” ทันทีที่เฉียวซีอวิ๋นเข้ามาใกล้ คิ้วของฮั่วจิ้นเฉิงก็ขมวดจนแทบจะมองไม่เห็น “ไม่มีแน่นอน”

เขาพูดอย่างไม่มีความละอาย “อย่างที่คุณพูด ตระกูลฮั่วมีความสามารถมากมายจนไม่จำเป็นต้องใช้บัตรประจำตัวของเลขาธรรมดา”

“แต่ถึงอย่างไร เมื่อคุณจะลาออกแล้ว คุณต้องทำการส่งมอบที่ชัดเจน การใส่เครื่องแบบบริษัทออกไปโดยไม่มีการส่งมอบงานถือเป็นการละเมิดกฎของฮั่วกรุ๊ป”

ตอนนั้นเอง ในที่สุดหลีเกอก็เข้าใจความตั้งใจของฮั่วจิ้นเฉิง ที่จะใช้บัตรประจำตัวของเธอเพื่อบังคับให้เธอมาที่บริษัท

จะอยู่หรือจากไปโดยไม่มีอะไรติดตัวเลย

เขาใช้วิธีการดังกล่าวเพื่อบังคับให้เธอยอมแพ้ และเขามั่นใจว่าเธอจะยอมแพ้

ในขณะนั้นความภูมิใจในตนเองเพียงเล็กน้อยที่เธอเหลือไว้ก็ถูกผู้ชายคนนี้บดขยี้

“อย่างนี้นี่เอง ถ้าอย่างนั้น ก็เป็นความผิดของเลขาหลีสิ”

“เกือบจะทำให้ฉันเข้าใจผิดคิดว่าจิ้นเฉิงและคุณมีอะไรเกี่ยวข้องกันซะแล้ว…”

เมื่อเห็นเฉียวซีอวิ๋นกำลังจะถลาเข้าไปในอ้อมแขนของฮั่วจิ้นเฉิง หลีเกอก็ระงับหัวใจที่สั่นเทาของเธอ เธอยกมือขึ้นพลางถอดเสื้อนอกสีดำออก แล้วปลดกระดุมเสื้อทีละตัว

“ฉันจะถอดมันออก” คำพูดเพียงไม่กี่คำที่ชัดเจน

ฮั่วจิ้นเฉิงพูดถูก เนื่องจากมันกำลังจะจบลง มันก็ต้องจบลงอย่างสมบูรณ์

การเคลื่อนไหวอย่างกะทันหันของเธอทำให้ห้องทำงานของประธานเงียบลงอย่างรวดเร็ว

เฉียวซีอวิ๋นมองเธออย่างเหลือเชื่อ

ฮั่วจิ้นเฉิงซึ่งก้มหัวลงแล้ว จู่ ๆ ก็ตัวแข็งทื่อ ด้วยดวงตาที่ไม่แยแสของเขาเจือไปด้วยความต้องการทางเพศ

ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาของการใกล้ชิด เขารู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าหลีเกอแตกต่างไปจากเมื่อก่อนอย่างสิ้นเชิง

ความรู้สึกนี้อธิบายไม่ได้สำหรับเขา ราวกับว่าเธอกำลังจะหลุดพ้นจากพันธนาการของเขาไปอย่างสมบูรณ์

ซึ่งนั่นทำให้เขาสูญเสียการควบคุม

หรือว่าหลังจากแต่งงานมาสามปี เขาไม่เคยเข้าใจผู้หญิงคนนี้เลยจริง ๆ?

ข่าวในห้องทำงานประธาน แพร่กระจายไปอย่างรวดเร็วและพนักงานหลายคนก็มามุงที่ประตูด้วยความอยากรู้อยากเห็น ไม่มีใครคิดว่าเลขาหลีผู้อ่อนโยนและช่างพูดอยู่เสมอจะมีด้านที่แข็งกร้าวเช่นนี้

เพื่อที่จะลาออก เธอถึงกับถอดเครื่องแบบบริษัทออกต่อหน้าสาธารณชน!

จนกระทั่งเสื้อของเธอหลุดออกและหล่นลงกับพื้น หลีเกอก็สวมเพียงเสื้อทับสีขาวตัวสั้น และเรือนร่างงดงามปรากฏสู่สายตาผู้คน

ส่วนโค้งเว้านั้นทำให้อดีตเพื่อนร่วมงานที่อยู่ข้างนอกถอนหายใจด้วยความชื่นชม “ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเลขาหลีจะมีรูปร่างดีขนาดนี้!”

“นั่นน่ะสิ เครื่องแบบบริษัทของพวกเราตัวใหญ่มาก คงจะบอกได้ยากว่าใครหุ่นดีหรือไม่ดี”

บทสนทนาหยุดกะทันหันเมื่อหลานหนีตีเขา “ว่างกันมากนักหรือ? ไม่ต้องทำงานกันแล้วหรือไง? หักเงินเดือนพวกคุณซะดีไหม?!”

หลายคนมองหน้ากันแล้วก็แยกย้ายกันไปทันทีเหมือนนกแตกรัง

จากนั้นหลานหนีก็มองไปตามช่องว่างตรงหน้าต่าง และแอบพึมพำอยู่ในใจ

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นประธานฮั่วทำให้เลขาสาวที่กำลังจะลาออกต้องอับอาย คงไม่ได้เข้าใจอะไรกันผิดหรอกใช่ไหม?

ในห้องทำงาน หลีเกอที่ถอดเสื้อผ้าออกก็ตัวสั่นเนื่องจากอากาศเย็นที่จู่โจมเข้ามาอย่างกะทันหัน

เธอทนต่อความหนาวเย็นและเงยหน้าขึ้น

“ประธานฮั่ว ตอนนี้คุณคืนบัตรประจำตัวของฉันมาได้แล้วรึยัง?”

ด้วยกลัวว่าเขาจะหาเหตุผลที่จะปฏิเสธอีกครั้ง เธอกล่าวเสริมว่า “ส่วนการส่งมอบงานที่คุณกล่าวถึง เมื่อฉันจัดการเรียบร้อยแล้วจะส่งให้ผู้ช่วยหลานทางอีเมลทันที หากประธานฮั่วกังวลก็ไม่จำเป็นต้องให้เงินเดือนของเดือนที่แล้วกับฉันก็ได้”

นี่หมายถึงการตัดการติดต่อกับเขาโดยสิ้นเชิง

ดวงตาสีเข้มของฮั่วจิ้นเฉิงเย็นชา หลีเกอที่แข็งกร้าวเช่นนี้ทำให้อารมณ์ที่ไม่รู้จักพลุ่งพล่านอยู่ในใจของเขา