Share
บทที่ 26
Related chapter
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 27
ตึง!เขาเดินไปต่อยกำแพงได้ยินเสียงดังสนั่นและทิ้งรอยหมัดซึ่งมีความหนาประมาณเจ็ดแปดเซนติเมตรเอาไว้บรรดาคนที่ลุกขึ้นจะโจมตีเย่ซิวก็นั่งลงตรงจุดนั้น ใบหน้าของพวกเขาซีดเผือดทั้งห้องเรียนกลายเป็นเงียบกริบเย่ซิวมองไปรอบ ๆ พลางพูดอย่างช้า ๆ “ฉันไม่อยากสร้างปัญหา แค่อยากมาเรียนเงียบ ๆ แต่ฉันก็ไม่ใช่คนอ่อนแอที่ใครจะมารังแกก็ได้”“ใครก็ตามที่จะโจมตีฉันก็ลองไปคิดดูให้ดีก่อนว่าร่างกายของตัวเองแข็งกว่ากำแพงนี้รึเปล่า”“คนไหนคือหัวหน้าห้อง?”“ฉันเอง…”เด็กหนุ่มผมสั้นลุกขึ้นยืนตัวสั่นเย่ซิวหยิบเงินสองร้อยออกมาจากกระเป๋าแล้วยื่นให้เขา“นายไปหาคนมาซ่อมแซมกำแพงนี้ทีนะ ถ้ามีค่าใช้จ่ายเพิ่มเติม ผมจะจัดการให้”หัวหน้าห้องเกือบจะร้องไห้ แต่เขาพูดกับตัวเองว่าเงินค่าสองร้อยหยวนไพอจะซ่อมหลุมขนาดใหญ่เช่นนี้ และเขาก็ต้องจ่ายเพิ่มแต่เขาไม่กล้าพูดอะไรจึงรีบรับเงินแล้วก้มหน้าลงเย่ซิวหามุมนั่งไม่นานอาจารย์ก็มาเขาเห็นรูใหญ่บนกำแพงทันทีจึงถามว่า “นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”หัวหน้าห้องลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและพูดว่า “อาจารย์ครับ พอดีกำแพงมันพังลงมาเอง เดี๋ยวผมจะหาคนมาซ่อมหลังเลิกเรียนนะครับ”ครูมีท่าท
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 28
ซึ่งดีมากสำหรับคนกินจุอย่างเย่ซิวเย่ซิวถืออาหารไปนั่งตรงมุมจากนั้นเขาก็ถอดหน้ากากออกแล้วเริ่มกินหลังจากรับประทานอาหารไปได้ครึ่งทาง ก็มีคนหลายคนมานั่งลงที่ฝั่งตรงข้ามเย่ซิวเงยหน้ามองและเห็นว่าหนึ่งในนั้นเป็นคนรู้จักเก่าหวังเฟยนั่นเองสีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ “ไอ้สารเลว แกทำอะไรกับฉันกันแน่?!”ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา สมรรถภาพทางเพศของเขาก็ไม่เหมือนเดิมอีกเลยลองใช้ทั้งยาแผนจีนและยาตะวันตก ก็ไม่เป็นผลแม้จะขอให้ผู้หญิงที่มีเสน่ห์หลายสิบคนมาช่วยก็ยังไม่ได้ผลล้มเหลวหมดทุกวิธีในฐานะคนตัณหากลับอย่างเขาจะยอมรับได้อย่างไรว่าตัวเองไม่อาจเป็นเช่นเก่าก่อนได้?ในขณะที่กำลังสิ้นหวัง เขาก็หาเย่ซิวเจอและเขาก็ยังพาบอดี้การ์ดสองคนมาด้วยสองคนนี้เป็นจอมยุทธ์ระดับสองที่เขาจ้างมาในราคาแพงมหาศาล และพวกเขาก็ทรงพลังมากเขาเห็นด้วยตาตนเองว่าบอดี้การ์ดทั้งสองใช้หมัดทุบแผ่นเหล็กหนาจนยุบลงไปสองสามมิลลิเมตรเย่ซิวเหลือบมองเขา จากนั้นก็ก้มหน้ากินต่อโดยไม่สนใจเขาเลยแม้แต่นิดเดียวหวังเฟยทำหน้าดุร้ายพลางคำรามออกมา “ไอ้เด็กนี่ แกได้ยินที่ฉันพูดกับแกไหม? อย่าบังคับให้ฉันต้องลงมือที่นี่
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 29
เย่ซิวเห็นฉากนี้ทันทีที่เขาเดินออกจากโรงอาหาร ความโกรธของเขาก็พุ่งพล่านขึ้นทันทีเด็กสาวที่ถูกหยอกล้อไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหลิ่วเมิ่งอิ๋นเดิมทีสถานการณ์ของหลิ่วเมิ่งอิ๋นก็ค่อนข้างน่าสังเวชอยู่แล้วพ่อของเธอป่วยมาหลายปี และเธอต้องแบกรับภาระของครอบครัวเพียงลำพังในที่สุดตอนนี้พ่อของเธอสบายดีแล้ว เธอจึงมีโอกาสได้เรียนหนังสือแต่ใครจะรู้ว่าเมื่อมาเรียนครั้งแรกจะต้องเจอเรื่องแบบนี้เย่ซิวรีบวิ่งไปข้างหน้าและเตะเขาโดยไม่พูดอะไรสักคำเขาโกรธมาก จึงจัดการอย่างไม่ออมมือคนที่หยอกล้อหลิ่วเมิ่งอิ๋นกระดูกหักหลายท่อนเขาปล่อยเสียงกรีดร้องออกมา พลางนอนราบกับพื้นและจ้องมองไปที่เย่ซิว “ไอ้สารเลว แกเป็นใคร? ทำไมอยู่ดี ๆ ถึงมาทำร้ายพวกเรา?!”หลิ่วเมิ่งอิ๋นตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อเธอเห็นว่าเป็นเย่ซิว เธอก็แสดงท่าทางประหลาดใจทันที“พี่เย่ พี่มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”เธอรู้สึกตื่นเต้นมากนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เย่ซิวช่วยเธอเธอรู้สึกว่าตัวเองเป็นหนี้เย่ซิวมากขึ้นเรื่อย ๆเย่ซิวพูดเสียงอ่อนโยนกับหลิ่วเมิ่งอิ๋น “เธอหลับตาก่อน”หลิ่วเมิ่งอิ๋นหลับตาอย่างเชื่อฟังเย่ซิวเดินไปหาชายที่นอนอยู่บนพื้น เห
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 30
พวกผู้ชายก็เริ่มพลิกลิ้นทันที“ไร้สาระ! เราไม่ได้ทำอะไรแบบนั้นสักหน่อย คุณคนสวยอย่าwfhถูกเขาหลอกเชียวนะ”“พวกเราเป็นคนซื่อจะตาย จะทำเรื่องแบบนั้นได้ยังไง?”“ไม่เห็นเหรอว่าเขาทำร้ายพวกเราจนมีสภาพแบบนี้? เขาต้องชดใช้ค่ารักษาพยาบาลให้เราเป็นล้านสิ ถึงจะถูก!”เมื่อฟังความจากทั้งสองฝ่าย เซี่ยซิ่วซิ่วเลือกที่จะเชื่อเย่ซิว เธอจึงพูดด้วยท่าทางสง่างามน่าเกรงขาม“พวกนายต้องรับผิดชอบต่อสิ่งที่ตัวเองพูด ต้าเซี่ยกรุ๊ปเป็นของตระกูลฉัน ฉันจะใช้อำนาจทั้งหมดของฉันเพื่อสืบหาสาเหตุของเรื่องนี้”"หากได้รับการพิสูจน์แล้วว่าเรื่องนี้พวกนายผิด ฉันรับรองได้เลยว่าจะใช้อำนาจทั้งหมดของตระกูลเซี่ยจับพวกนายเข้าตารางอย่างน้อยสักสองสามปี!”ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ท่าทางของคนเหล่านี้ก็เปลี่ยนไปทันทีมีใครบ้างไม่รู้จักต้าเซี่ยกรุ๊ปแห่งเมืองเจียงเฉิงบ้าง นั่นเป็นยักษ์ใหญ่สำหรับพวกเขาทีเดียวหลังจากเห็นท่าทางของคนเหล่านี้ คนอื่น ๆ ก็ตระหนักได้ถึงบางสิ่งบางอย่าง หยุดโพสต์บนเว็บบอร์ดและหยุดถ่ายรูปเพื่อทำลายชื่อเสียงของเย่ซิวโดยไม่รู้ตัวเซี่ยซิ่วซิ่วมองไปที่หลิ่วเมิ่งอิ๋นอีกครั้ง “น้องสาว เมื่อกี้พวกเขารังแกเ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1
ประเทศหลงเถิง ที่ไหนสักแห่งที่อยู่ลึกเข้าไปในป่าโบราณทางตอนเหนือ“อาจารย์ ผมกลับมาแล้ว มื้อเย็นวันนี้เป็นเนื้อกระต่ายแหละ”ณ ส่วนลึกของป่าโบราณมีบ้านไม้หลายหลังตั้งอยู่เห็นเพียงเด็กหนุ่มอายุราวสิบหกหรือสิบเจ็ดปีคนหนึ่ง ในมือหิ้วกระต่ายตัวอวบอ้วนมาด้วยหลายตัว เขากระโดดขึ้นไปบนโขดหินตะปุ่มตะป่ำขนาดเล็กใหญ่ไม่เท่ากัน ดีดตัวเพียงไม่กี่ครั้งก็มาถึงหน้าบ้านไม้เขาชื่อเย่ซิว อาศัยอยู่ที่นี่กับอาจารย์ของเขามาตั้งแต่ยังเด็กแล้วติดตามอาจารย์เพื่อฝึกฝนวรยุทธ เก็บสมุนไพร เรียนการแพทย์ และเรียนรู้ด้านการอ่านเขียนเอี๊ยดเย่ซิวผลักประตูแล้วเดินเข้าไป วินาทีต่อมาสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือกระต่ายในมือถูกทิ้งลงกับพื้นเห็นเพียงชายชราคนหนึ่งนั่งขัดสมาธิอยู่บนฟูก ศีรษะตกลงมา ไม่มีลมหายใจเหลืออยู่แล้ว“อาจารย์ อาจารย์ครับ เป็นยังไงบ้าง?!”เย่ซิวตกใจมากรีบรุดขึ้นไปแล้วตรวจชีพจรของเขาก่อน จึงได้พบว่าไม่มีการเต้นของชีพจรแล้วจากนั้นเขาก็รีบหยิบเข็มเงินออกมาแล้วฝังเข็มลงไปไม่มีประโยชน์!เขาถ่ายทอดพลังปราณอันทรงพลังของตัวเองไปให้ แต่ก็ยังคงไร้ผลใด ๆความโศกเศร้าครั้งใหญ่เข้
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 2
“ไปให้พ้น แกไอ้คนเถื่อนตัวเหม็น อย่าเข้ามาในรถของฉันนะ และห้ามแตะต้องคุณปู่ของฉันด้วย!”เซี่ยชิงชิงแยกเขี้ยวยิงฟัน กางกรงเล็บของเธอเหมือนกับลูกแมวขี้โมโหเย่ซิวโกรธแล้ว ‘หญิงคนนี้คงไม่ปกติสินะ?!’เขาคว้าข้อมือของเซี่ยชิงชิง ออกแรงแล้วลากเธอออกมาเซี่ยชิงชิงพยายามดิ้นอย่างหนัก "กรี๊ดดด ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ไอ้นักเลงตัวเหม็น!"เพียะ เพียะ!เย่ซิวไม่ตามใจเธออยู่แล้ว จับเอวเธอขึ้นมาโดยตรงแล้วตีแรง ๆ สองทีร่างอ้อนแอ้นของเซี่ยชิงชิงชะงักกึก เธอหันไปมองเย่ซิวด้วยสายตาไม่อยากจะเชื่อ "นาย...นายถึงกับ…!"เย่ซิวโยนเซี่ยชิงชิงลงกับพื้น ขู่เธออย่างดุร้ายว่า "หุบปากไปเลย ไม่งั้นฉันจะจัดการเธอตรงนี้แหละ! ในที่รกร้างห่างไกลแบบนี้ เธอหนีไม่รอดหรอก แม้แต่สัตว์ร้ายก็ยังเอาชนะฉันไม่ได้ ลองคิดดูเอาเองก็แล้วกัน!"เซี่ยชิงชิงรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาทันทีเย่ซิวขี้เกียจเกินกว่าจะสนใจเธออีก เขาหันหลังแล้วกลับเข้าไปในรถเขาตรวจชีพจรของชายชราก่อนเป็นอันดับแรก จากนั้นพยักหน้าเล็กน้อย หยิบเข็มเงินออกมา หลังฆ่าเชื้อแล้ว จึงฝังเข็มลงไปบนจุดชีพจรของชายชราอย่างรวดเร็วแต่เดิมชายชรามีอาการหายใจติดขัดแต่หลังจา
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 3
เพียะ!หนึ่งฝ่ามือหนัก ๆ ฟาดไปที่หน้าของเซี่ยชิงชิงใบหน้าที่ขาวผ่องและเนียนละเอียดของเธอบวมขึ้นในทันทีนั้นเสียงตบที่คมชัด ดังก้องอยู่ในหูของทุกคน ทำให้เซี่ยเจี๋ยเบิกตากว้าง บอดี้การ์ดทั้งสองคนเองก็ตกตะลึงเช่นกันเซี่ยชิงชิงยกมือขึ้นกุมหน้า ความรู้สึกเจ็บและร้อนผ่าว รวมถึงความอัปยศอดสูอย่างถึงที่สุดทำเอาเธอแทบบ้าคลั่งเสียงกรีดร้องแหลมดังขึ้นทันที "กรี๊ด กรี๊ด กรี๊ด แกกล้าตบหน้าฉันเหรอ?!"เย่ซิวเพิกเฉยต่อเธอ มองไปที่เซี่ยเจี๋ยแล้วพูด “หลานสาวของคุณกำเริบเสิบสาน ไม่รู้จักเคารพผู้อาวุโส ผมก็เลยช่วยสั่งสอนเธอแทนให้ มีปัญหาอะไรไหมครับ?"เซี่ยเจี๋ยยิ้มอย่างขมขื่น "ฉันไม่กล้ามีปัญหาหรอก หลานสาวฉันคนนี้ หยิ่งผยองมากเกินไปแล้วจริง ๆ"“คุณปู่ ฆ่าเขา รีบฆ่าเขาเดี๋ยวนี้เลย!” เซี่ยชิงชิงตีโพยตีพาย คนทั้งคนแทบจะเป็นบ้าอยู่แล้วนี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เธอถูกตบหน้า“หุบปาก!”เซี่ยเจี๋ยตะคอก เขาปลดปล่อยกลิ่นอายของผู้ฝึกยุทธออกมานิดหน่อย “ดูเหมือนว่าปกติปู่จะตามใจหลานจนเสียคนแล้วจริง ๆ รีบขอโทษผู้มีพระคุณเย่เดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นนับตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไปจนกระทั่งหลานเรียนจบ อย่าคิดว่าจะได้
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 4
จ้าวเฉียนเดินเข้ามาพร้อมกับเลขาฯ เมื่อเห็นฉากนี้เขาก็ตะโกนทันที "หยุดเดี๋ยวนี้!"ชายฉกรรจ์หลายสิบคนยั้งมือ“พ่อ?” จ้าวเฟิงตกตะลึง “พ่อมาทำอะไรที่นี่?”จ้าวเฉียนถามว่า "เกิดอะไรขึ้น?"จ้าวเฟิงอธิบายเหตุการณ์ให้จ้าวเฉียนฟังด้วยเสียงทุ้มต่ำดวงตาของจ้าวเฉียนเป็นประกาย ความคิดของเขาหมุนวนอย่างรวดเร็วเขาเข้าใจสถานการณ์อย่างคร่าว ๆ แล้ว น่าจะเป็นเย่ซิวคนนี้ที่บังเอิญช่วยเซี่ยเจี๋ย แต่ขณะเดียวกันก็ดันไปทำให้เซี่ยชิงชิงขุ่นเคืองใจ จึงได้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นต้องบอกว่าจ้าวเฉียนสมกับที่เป็นจิ้งจอกเฒ่าจริง ๆเขาโบกมือ "อย่างนั้นก็ลงมือเถอะ"แต่ในตอนนี้เอง จู่ ๆ เย่ซิวก็โพล่งขึ้น "คุณคือจ้าวเฉียนงั้นเหรอ?"ที่นี่คืออาคารของบริษัทเหิงหยวนกรุ๊ป และในพินัยกรรมที่อาจารย์ทิ้งไว้ให้นั้น ยังได้ทิ้งข้อมูลคร่าว ๆ เกี่ยวกับจ้าวเฉียนเอาไว้ด้วยจ้าวเฟิงโกรธมาก "ชื่อของพ่อฉัน แกอยากจะเรียกก็เรียกได้หรือไง? ไอ้คนเถื่อน!"เย่ซิวเพิกเฉยต่อเขา "เป็นคุณจริง ๆ เยี่ยมเลย ผมมาที่นี่ในวันนี้ก็เพื่อมาหาคุณโดยเฉพาะ"“โอ้?” จ้าวเฉียนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย "คนเถื่อนที่เพิ่งลงมาจากเขาอย่างนาย มีธุระอะไรกับฉ
Latest chapter
