บทที่ 29

เย่ซิวเห็นฉากนี้ทันทีที่เขาเดินออกจากโรงอาหาร ความโกรธของเขาก็พุ่งพล่านขึ้นทันที

เด็กสาวที่ถูกหยอกล้อไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหลิ่วเมิ่งอิ๋น

เดิมทีสถานการณ์ของหลิ่วเมิ่งอิ๋นก็ค่อนข้างน่าสังเวชอยู่แล้ว

พ่อของเธอป่วยมาหลายปี และเธอต้องแบกรับภาระของครอบครัวเพียงลำพัง

ในที่สุดตอนนี้พ่อของเธอสบายดีแล้ว เธอจึงมีโอกาสได้เรียนหนังสือ

แต่ใครจะรู้ว่าเมื่อมาเรียนครั้งแรกจะต้องเจอเรื่องแบบนี้

เย่ซิวรีบวิ่งไปข้างหน้าและเตะเขาโดยไม่พูดอะไรสักคำ

เขาโกรธมาก จึงจัดการอย่างไม่ออมมือ

คนที่หยอกล้อหลิ่วเมิ่งอิ๋นกระดูกหักหลายท่อน

เขาปล่อยเสียงกรีดร้องออกมา พลางนอนราบกับพื้นและจ้องมองไปที่เย่ซิว “ไอ้สารเลว แกเป็นใคร? ทำไมอยู่ดี ๆ ถึงมาทำร้ายพวกเรา?!”

หลิ่วเมิ่งอิ๋นตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อเธอเห็นว่าเป็นเย่ซิว เธอก็แสดงท่าทางประหลาดใจทันที

“พี่เย่ พี่มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”

เธอรู้สึกตื่นเต้นมาก

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เย่ซิวช่วยเธอ

เธอรู้สึกว่าตัวเองเป็นหนี้เย่ซิวมากขึ้นเรื่อย ๆ

เย่ซิวพูดเสียงอ่อนโยนกับหลิ่วเมิ่งอิ๋น “เธอหลับตาก่อน”

หลิ่วเมิ่งอิ๋นหลับตาอย่างเชื่อฟัง

เย่ซิวเดินไปหาชายที่นอนอยู่บนพื้น เห