Share
บทที่ 121
Related chapter
ไวทยนาคราชสะท้านฟ้า บทที่ 122
หวูทาวสัมผัสได้ถึงจิตสังหารที่แผ่ไปทั่วร่างของเหลิ่งซวง และก็ไม่กล้าที่จะทำอะไรวู่วาม ทุกคนต่างหยุดนิ่งอยู่กับที่หลังผ่านไปกว่าครึ่งนาที หลินเซียวก็เอ่ยปากถามขึ้นว่า: “มีคลิปวิดีโอที่สมบูรณ์ไหม?”“มีค่ะ!” เหลิ่งซวงพูดขึ้นซูหว่านเอ๋อร์ได้ยินที่เหลิ่งซวงพูดก็รู้สึกตกตะลึงเล็กน้อย ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะได้คลิปวิดีโอจากกล้องวงจรปิดในคืนวันนั้นมาได้เร็วขนาดนี้กรมกำกับดูแลน่าจะลบคลิปพวกนั้นทิ้งไปหมดแล้วหรือไม่ก็เผยแพร่สู่สาธารณะ“เอาออกมาให้ฉันดูหน่อย!” หลินเซียวพูดขึ้น“พี่หลิน ภาพเหตุการณ์มันค่อนข้างที่จะโหดร้ายไปเล็กน้อยนะครับ ฉันว่าพี่อย่าดูเลยดีกว่า” เหลิ่งซวงลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดขึ้น“ฉันไม่อยากพูดซ้ำเป็นครั้งที่สองหรอกนะ!” หลินเซียวพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่อาจปฏิเสธได้“ค่ะ!” เหลิ่งซวงกลับไปหยิบแท็ปเล็ตบนรถแล้วเดินมาตรงหน้าของหลินเซียวเห็นเหลิ่งซวงยังคงเคารพต่อหลินเซียวเป็นอย่างมาก ทำให้ซูหว่านเอ๋อร์ก็ยังรู้สึกสงสัยเล็กน้อยหลินเซียวไม่ใช่บอกว่าตัวเองเป็นแค่ทหารองครักษ์ธรรมดาหรอกเหรอ? ทำไมคนที่มียศนายพลระดับกลางอย่างเหลิ่งซวงถึงได้เกรงใจเขาขนาดนี้?เหลิ่งซวงเปิดคลิปวิดีโ
ไวทยนาคราชสะท้านฟ้า บทที่ 123
เหลิ่งซวงก็รู้ว่าครั้งนี้หลินเซียวโมโหแล้วจริงๆ เกรงว่าจะต้องมีคลื่นโหมกระหน่ำซัดสาดเข้ามาที่เมืองหนานหูเป็นแน่!ครั้งนี้แก๊งชิงหลงก็ต้องเผชิญกับการถูกทำลายล้างแล้ว!แม้แต่บุญธรรมของเทพสงครามราชามังกรก็ยังกล้าที่จะทำร้ายอย่างทารุณ ก็แค่แก๊งเล็กๆ อย่างแก๊งชิงหลง ยังไงก็ต้องถูกทำลายอย่างแน่นอน!หลินเซียวยืนอยู่ท่ามกลางห่าฝนกระหน่ำด้วยสีหน้าเย็นยะเยือกและแววตาอันแหลมคม เขาจ้องมองพวกของหวูทาวที่อยู่ตรงหน้าแววตาอันแหลมคมดุจอาวุธอันตรายที่ทำให้คนที่ได้สบตาก็ต้องสั่นสะท้านไปทั้งตัวเป็นครั้งแรกที่หวูทาวเห็นแววตาที่น่ากลัวขนาดนี้ เขาอดไม่ได้ที่จะถอยหลังไปหลายก้าวตอนนี้พวกเขาคิดแค่อยากจะรีบไปจากที่นี่ แต่ในใจคิดเช่นนี้ กลับก้าวขาไม่ออก พวกเขาถูกความน่ากลัวของหลินเซียวทำให้หวาดกลัว ส่วนขาทั้งสองข้างก็สั่นเทาก้าวขาไม่ออก!“พี่หลิน ฆ่าเศษสวะพวกนี้ได้เลยไหมครับ!” เหลิ่งซวงถามขึ้น ขอแค่หลินเซียวพยักหน้า เธอจะลงมือฆ่าพวกชั่วนี้ด้วยมือของเธอเองอย่างแน่นอน!“เธอจับตาดูพวกมันอาไว้ อย่าให้ใครหนีไปได้!” หลินเซียวพูดขึ้น“ลงมือเลยไม่ดีกว่าเหรอพี่ ยังจะรออะไรอีก?” เหลิ่งซวงถามขึ้นด้วยควาสงสัยเล็ก
ไวทยนาคราชสะท้านฟ้า บทที่ 124
“ไม่ต้อง เรื่องนี้เธอไม่ต้องช่วย!” หลินเซียวชูมือขึ้นแล้วพูด“พี่หลิน จัดการเศษสวะพวกนี้ พี่ต้องลงมือเองด้วยเหรอคะ?” เหลิ่งซวงพูดขึ้น“ฉันจำเป็นต้องจัดการพวกชั่วนี้ด้วยตัวเองถึงจะดับไฟโทสะในใจของฉันได้!” หลินเซียวพูดด้วยความเย็นชา“โอเคค่ะ!” เหลิ่งซวงถอยหลังไปหลายก้าวซูหว่านเอ๋อร์ได้ยินการสนทนาของหลินเซียวและเหลิ่งซวงก็รู้สึกมึนงงสับสนไปหมด สำหรับพวกเขาแล้ว พวกของหวูทาวราวกับเป็นหุ่นกระดาษ เขาสามารถจัดการได้อย่างสบายๆอย่างงั้นแหละแม้ว่าในตอนงานเลี้ยงครั้งก่อน ซูหว่านเอ๋อร์จะรู้ถึงความสามารถที่แท้จริงของหลินเซียวบ้างแล้วว่าสามารถต่อสู้เก่ง แต่สถานการณ์ตอนนี้ไม่เหมือนกับครั้งก่อน คนพวกนี้เป็นพวกของแก๊งชิงหลงและยังโหดร้ายทารุณอีก หากทำอะไรพวกมันก็เท่ากับได้กลายเป็นศัตรูกับแก๊งชิงหลง!“หลินเซียว คุณใจเย็นก่อนนะ เรายังมีวิธีที่สามารถจัดการเรื่องนี้ได้และไม่จำเป็นต้องฆ่าพวกมัน แก๊งชิงหลงไม่ใช่แก๊งที่เราจะมีเรื่องกับพวกมันได้ง่ายๆเลยนะ!” ซูหว่านเอ๋อร์พูดขึ้นอย่างร้อนใจ“เลือดต้องล้างด้วยเลือด มันเป็นสัจธรรมที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้! คุณไม่ต้องมายุ่งเรื่องนี้” เรื่องอื่นหลินเซียวฟังความเห็
ไวทยนาคราชสะท้านฟ้า บทที่ 125
หวูทาวที่ยืนอยู่ข้างๆ กลัวจนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวมาซักพักแล้ว เขาขยี้ตาของตัวเองด้วยความสงสัยว่าตัวเองตาฝาดไปรึปล่าวลูกน้องของตัวเองยี่สิบกว่าคนถูกหลินเซียวฆ่าตายหมดได้ไงกัน?เหลิ่งซวงไม่รู้สึกแปลกใจต่อภาพเหตุการณ์แบบนี้เลย เทียบกับภาพนองเลือดบนสนามรบแล้ว ภาพเหตุการณ์แบบนี้เฉยๆ ไปเลยหลินเซียวถือมัดสั้นพร้อมกับค่อยๆ ก้าวเข้าไปใกล้หวูทาวขาทั้งสองข้างของหวูทาวอ่อนแรง ก่อนจะล้มนั่งลงไปกองบนพื้นเมื่อเผชิญหน้ากับความตายแล้ว แม้แต่เขาก็หวาดกลัวจนถึงขีดสุด“อย่าฆ่าผมเลย ปล่อยผมไปเถอะนะ ขอร้องล่ะนะ......” หวูทาวคุกเข่าขอร้องอ้อนวอนต่อหน้าหลินเซียว ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ไม่คิดว่าหลินเซียวจะมีฝีมือขนาดนี้“สายไปแล้ว! ตอนที่พวกแกฆ่าแม่บุญธรรมของฉันก็น่าจะคิดว่าจะต้องมีวันนี้นะ!” หลินเซียวพูดอย่างเย็นชา“ฉันผิดไปแล้ว ขอแค่แกไม่ฆ่าฉัน ทุกอย่างก็จะไม่มีปัญหา แต่ถ้าแกฆ่าฉันล่ะก็ แก๊งชิงหลงก็จะไม่ปล่อยแกไปแน่ๆ ฉันเป็นถึงลูกน้องคนโปรดของรองหัวหน้าเหลยเลยนะ!” หวูทาวพูดขึ้น“แก๊งชิงหลงงั้นเหรอ? ก็แค่พวกมดพวกแมลงฝูงหนึ่งก็เท่านั้น ไม่ช้าก็เร็วจะต้องถูกฉันทำลายทิ้งอยู่ดี!” หลินเซียวพูดขึ้น“งั้
ไวทยนาคราชสะท้านฟ้า บทที่ 126
“ค่ะ!” เหลิ่งซวงเข้าใจ หลินเซียวไม่อยากทิ้งเงามืดไว้ในใจของซูหว่านเอ๋อร์จึงพาซูหว่านเอ๋อร์ออกมาจากตรงนั้น“หว่านเอ๋อร์ พวกเราไปกันเถอะนะ” หลินเซียวพูดกับซูหว่านเอ๋อร์ที่กำลังยืนงงอยู่“ทำไมคุณถึงกลับคำพูดล่ะคะ? เมื่อกี้รับปากฉันแล้วว่าจะปล่อยพวกมันไป” ตอนนี้ซูหว่านเอ๋อร์กลัวว่าหลังจากที่คนพวกนี้จะถูกฆ่าตายหมด แก๊งชิงหลงจะต้องมาล้างแค้นแน่ๆ“ผมรับปากคุณจริงๆ ว่าผมไม่ลงมือฆ่าพวกมัน แต่ตอนนี้เหลิ่งซวงคือคนที่จะฆ่าพวกมันต่างหาก” หลินเซียวพูดขึ้น“.....” ซูหว่านเอ๋อร์พูดไม่ออกเหลิ่งซวงเป็นนายพลระดับกลาง การที่เธอเป็นคนลงมือ ตัวเองก็เข้าไปยุ่งไม่ได้ถึงแม้ว่านายพลระดับกลางนายหนึ่งฆ่าคนจริง กรมกำกับดูแลก็ไม่กล้าทำอะไร ใครให้ตำแหน่งของเธอพิเศษกันล่ะ“ไปกันเถอะ” หลินเซียวจูงซูหว่านเอ๋อร์จากไปซูหว่านเอ๋อร์ตามหลินเซียวจากไป คนพวกนี้ฆ่าแม่บุญธรรมของหลินเซียว เธอก็อยากฉีกพวกนี้ให้เป็นชิ้นๆ เหมือนกันแต่เธอกลัวว่าหลังจากที่หลินเซียวลงมือแล้วจะนำพาภัยร้ายมาใส่ตัว จึงได้ห้ามปรามเขา ตอนนี้เหลิ่งซวงเป็นคนลงมือ เธอก็ขี้เกียจจะไปยุ่งด้วยอีกซูหว่านเอ๋อร์ถามหลินเซียวขึ้นมานั่งบนรถโรลส์-รอยซ์ เธ
ไวทยนาคราชสะท้านฟ้า บทที่ 127
“แฟนของหลานเป็นใครกัน?” เยว่ชิ่วหรงถามขึ้น“ซูหว่านเอ๋อร์หญิงที่งามที่สุดแห่งเมืองหนานหู” เยว่ยี่เฟิงยิ้มอย่างได้ใจแล้วพูดขึ้น“ซูหว่านเอ๋อร์? ก่อนหน้านี้เธอไม่ได้เคยจัดงานแต่ง และแต่งงานไปแล้วหรอกเหรอ? แล้วไปเป็นแฟนกับหลานตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?” เยว่ซิ่วหรงถามขึ้นด้วยความประหลาดใจหลานของตัวเองไปผัวพันกับผู้หญิงที่แต่งงานแล้วได้ยังไง?“แต่ซูหว่านเอ๋อร์เป็นผู้หญิงในสเปคที่ผมชอบเลยนะครับ เธอแต่งงานแล้วก็จริง แต่แล้วมันจะทำไมล่ะครับ บนสนามฟุตบอลมีผู้รักษาประตู แต่บอลยังเข้าโกลด์ไปได้ไม่ใช่เหรอครับ!” เยว่ยี่เฟิงพูดขึ้น“ยังไงซะเธอก็เป็นเมียของคนอื่นไปแล้ว หลานเอาคนแบบนี้เป็นแฟน ถ้าข้างนอกรู้เข้า ตระกูลเยว่ของเราจะเอาหน้าไปไว้ไหน! อีกอย่างนะ หลานเป็นถึงคุณชายของตระกูลเยว่ ยังมีผู้หญิงไม่พออีกเหรอ? ทำไมถึงได้ชอบซูหว่านเอ๋อร์อะไรขนาดนั้น?” เยว่ชิ่วหรงถามขึ้น“ถึงยังไงหลังจากที่ผมได้เจอกับเธอก็ได้หลงรักเธอเข้าแล้ว ต้องเป็นเธอเท่านั้น ตอนนี้แค่ไม่ได้เห็นเธอวันเดียว ตัวผมก็ทุกข์ทรมานมากเลยครับ” เยว่ยี่เฟิงพูดขึ้น“งั้นก็ได้ ขอแค่หลานชอบก็พอ แต่มีอยู่อย่างหนึ่งก็คือหลานเล่นกับเธอได้ แต่ห้าม
ไวทยนาคราชสะท้านฟ้า บทที่ 128
เยว่ต้าฝูและคนอื่นๆ ต่างตกตะลึงเมื่อได้เห็นหลินเซียวแบกโลกศพบุกเข้ามาในตระกูลเยว่ ก่อนหน้านี้พวกเขาก็ได้เคยทนทุกข์ทรมานจากเงื้อมมือของหลินเซียวจนพวกเขาตกใจกลัวถอยหลังไปหลายก้าว“ในเมื่อมาจนถึงที่แล้ว วันนี้ก็เป็นวันเกิดครบรอบแปดสิบปีของแม่เฒ่าเยว่ พวกเรามามอบของขวัญอวยพรให้เป็นพิเศษ!” หลินเซียวพูดขึ้นอย่างเรียบเฉยได้ยินดังนั้น ทุกคนต่างถึงกับตกตะลึงอย่างขีดสุด และต่างพากันรู้สึกเสียวสันหลังวาบ งานวันเกิดแม่เฒ่าเยว่มอบโลงศพให้เป็นของขวัญเนี่ยนะ!“พวกแกจะทำอะไรกันแน่? กล้าดียังไงแบกโลงศพมาที่นี่ ใครส่งพวกแกมา!” เยว่หงซานโกรธมาก ถ้าพวกมันมาผิดที่จริง ยังพอรับได้ แต่ไม่คิดว่าพวกมันจะตั้งใจมาที่นี่โดยเฉพาะ นี่มันหาเรื่องกันชัดๆ!“ฉัน หลินเซียว ลูกบุญธรรมของจ้าวหลาน วันนี้มามอบโลงศพเกรดดีเป็นของขวัญอวยพรวันเกิดให้แม่เฒ่าเยว่ เผื่อว่าจะไม่มีที่ฝัง!” หลินเซียวพูดได้ยินชื่อหลินเซียวแล้ว ทุกคนต่างเข้าใจแล้วว่าที่แท้เขาก็คือสามีสวะของซูหว่านเอ๋อร์นั่นเองแม้ว่าทุกคนจะไม่รู้หน้าตาที่แท้จริงของหลินเซียว แต่ในฐานะสามีของซูหว่านเอ๋อร์หญิงงามที่สุดของเมืองหนานหู หลินเซียวก็พอจะมีชื่อเสียงบ้าง
ไวทยนาคราชสะท้านฟ้า บทที่ 129
เมื่อได้ยินที่หลินเซียวพูดแบบนั้น ทุกคนในงานต่างตกตะลึงเป็นอย่างมากทุกคนต่างกำลังกระซิบกระซาบกันว่าตระกูลเยว่ไปทำเรื่องอะไรร้ายแรงผิดมนุษย์ไว้กันแน่“บังอาจ! ตระกูลเยว่ใช่ที่คนอย่างแกบุกเข้ามาได้ง่ายๆ งั้นเหรอ? ยังกล้าเหลวไหลที่นี่อีก มานี่หน่อย เอาพวกมันสองคนนี้ออกไปให้พ้น!” เยว่ชิ่วหรงตะคอกออกมาด้วยความเดือดดาลบอดี้การ์ดหลายคนก็พุ่งออกมาในทันที เป้าหมายก็คือหลินเซียวและเหลิ่งซวงตระกูลใหญ่ที่เหมือนกับตระกูลเยว่ต่างจะต้องมียอดฝีมือรับผิดชอบดูแลความปลอดภัยของตระกูล บอดี้การ์ดหลายคนนี้ก็คือยอดฝีมือที่ตระกูลเยว่เลี้ยงเอาไว้ แต่ละคนต่างมีทักษะฝีมือที่ยอดเยี่ยมทั้งนั้น!เยว่ยี่เฟิงเห็นว่าบอดี้การ์ดอยู่ด้วยก็มีความมั่นใจในทันที จึงเดินถามเข้าไปชี้หน้าด่าหลินเซียวยกใหญ่: “แกคิดว่าแกเป็นใคร? ถึงได้กล้าบุกเข้ามาในตระกูลเยว่ และยังกล้าเอาโลงศพมาให้คุณย่าของฉันในงานวันเกิดอีก แกเข้ามาง่าย แต่ออกยาก! หักขาพวกมันซะ ให้พวกมันคลานกลับออกไป!”เยว่ยี่เฟิงคุ้นเคยกับความรู้สึกที่ยโสโอหังมองไม่เห็นหัวผู้อื่นแบบนี้“แกคือเยว่ยี่เฟิงใช่ไหม?” หลินเซียวถาม“ใช่ ก็ฉันเนี่ยแหละ! ฉันไม่สนใจว่าแกจะเป็น
Latest chapter
