บทที่ 122

หวูทาวสัมผัสได้ถึงจิตสังหารที่แผ่ไปทั่วร่างของเหลิ่งซวง และก็ไม่กล้าที่จะทำอะไรวู่วาม ทุกคนต่างหยุดนิ่งอยู่กับที่

หลังผ่านไปกว่าครึ่งนาที หลินเซียวก็เอ่ยปากถามขึ้นว่า: “มีคลิปวิดีโอที่สมบูรณ์ไหม?”

“มีค่ะ!” เหลิ่งซวงพูดขึ้น

ซูหว่านเอ๋อร์ได้ยินที่เหลิ่งซวงพูดก็รู้สึกตกตะลึงเล็กน้อย ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะได้คลิปวิดีโอจากกล้องวงจรปิดในคืนวันนั้นมาได้เร็วขนาดนี้

กรมกำกับดูแลน่าจะลบคลิปพวกนั้นทิ้งไปหมดแล้วหรือไม่ก็เผยแพร่สู่สาธารณะ

“เอาออกมาให้ฉันดูหน่อย!” หลินเซียวพูดขึ้น

“พี่หลิน ภาพเหตุการณ์มันค่อนข้างที่จะโหดร้ายไปเล็กน้อยนะครับ ฉันว่าพี่อย่าดูเลยดีกว่า” เหลิ่งซวงลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดขึ้น

“ฉันไม่อยากพูดซ้ำเป็นครั้งที่สองหรอกนะ!” หลินเซียวพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่อาจปฏิเสธได้

“ค่ะ!” เหลิ่งซวงกลับไปหยิบแท็ปเล็ตบนรถแล้วเดินมาตรงหน้าของหลินเซียว

เห็นเหลิ่งซวงยังคงเคารพต่อหลินเซียวเป็นอย่างมาก ทำให้ซูหว่านเอ๋อร์ก็ยังรู้สึกสงสัยเล็กน้อย

หลินเซียวไม่ใช่บอกว่าตัวเองเป็นแค่ทหารองครักษ์ธรรมดาหรอกเหรอ? ทำไมคนที่มียศนายพลระดับกลางอย่างเหลิ่งซวงถึงได้เกรงใจเขาขนาดนี้?

เหลิ่งซวงเปิดคลิปวิดีโ