(Missamy POV)“Sa malungkot ka Missamy. I'll give it to you sooner.” “Wag mong sasabihin Jeff, gagawin mo yung gustong mangyari ng elder sa ating dalawa?!” “Missamy.” tawag niya sa pangalan ko. Parang kailangan ko marinig ang sasabihin niya.“Maria Missamy Charm Opiana Lee Chan. Hahaha! Ngayon ko lang narealize na ang haba ng pangalan mo.”Ikinatawa nga ng baliw. Kaya nabitawan na ako. “Mahiga ka na Jeff.” saka ko kuha ng unan. Ngunit hinila niya yun pabalik. “What I said? Dito ka matulog sa tabi ko. Ang haba ng pangalan mo.” “Sa di nagtitipid ang magulang ko.”Nawala yung tawa ni Jeff. Medyo napangiti na lang sa akin. Siguro ng marinig yung salitang magulang.Inalalayan ko siya makahiga. Saka nga binigyan niya ako ng space.Sinadya na nam

(Jeff POV) Nagising ako ng pumasok ang mga tauhan ko. Ginising ako dahil tinignan ng doktor ang aking kondisyon. Tulog na tulog sa tabi ko si Missamy. Parang siya itong pasyente sa aming dalawa. Siya lang naman ang may malaking bahagi na hinigaan sa kama.Pinalitan nila ng benda ang sugat ko.Napabuntong hininga ang doctor dahil sa bantay ko. “It's okey. Shhh.” Pananahimik ko sa kanila.Medyo kumunot ang noo ko ng linisan nga nila yung sugat ko. Mahapdi.But looking at her, na nasa tabi ko siya, okey lang. As much as possible gusto ko makarecover kaagad. Nang matapos sila. Nagising naman si Missamy. Napabalikwas siya ng bangon. Napangiti sa mga nurse at doctor.Napailing na lamang ang mga ito sa kanya.Tuluyan na siyang bumangon.Kinausap siya ng doctor na puro naman tango ang ginagawa.Napapangiti na lamang ako.

(Jeff POV)“After our wedding, nagkasagutan sila ni Ivy then naitulak nito saka nakauntog ang ulo sa bato.” “A-alam na ba ito ni Missamy?” “Yes. But hindi niya alam na si Ivy ang may kagagawan. Alam niya dahil sa sakit na itinatago ni Juan Carlos. Ang nagpalala lalo ng dahil sa aksidente.” “Are you sure na di mo sasabihin ang lahat ng impormasyon kung bakit nagkakaganoon ang kapatid niya?” “Shin, ayoko nang dagdagan pa ang hinanakit ni Missamy. I don't want to see her hurt lalo na nga wala nang chansa na maimulat pa ni Juan Carlos ang mga mata niya.” “Oh no. Kaya ba kahit malaki ang demand ng kompanya mo, nanatili ka paring…” “Yeah. Sinusuportahan ko si Juan Carlos para magising lang siya. Tinutulungan ko siya sa laban na ito para kay Missamy.”

(Missamy POV)“Pa-paanong nalason si Jeff? Kumakain din ako ng pagkain niya.” “Gamot, Missamy.” Seryoso na lamang na sinabi sa akin ni Auntie Bell.Si Shin naka-cross arm lang sa sulok.Alam ko nag-aalala sila kay Jeff, pero bakit parang binuhusan sila ng kung ano. Ang tahimik nila.Niyakap ko na lamang si Pimples. “Ma'am Bell, everything is installed already.” Saka nga nagulat ako ng hilain ako ni Auntie Bell at sumunod si Shin sa harapan ng malaking TV.Bigla na lang nakita ko ang Elder. Jusko po. Pinagalitan si Auntie Bell dahil hinayaan lang kami manirahan sa ganoong lugar at di nito ginawa ang trabaho niya sa amin. Dahil sa mga ipinakita ng Elder na larawan na kuha nga na nasa ibang bans si Auntie Bell.Ibig lang sabihin huli kami ng Elder.At si Shin, siningil lang kung bakit andito siya.

(Missamy POV) Tumabi sa akin si Jeff. Ayaw na bumalik sa silid niya dahil mas mapapabilis daw pag-galing niya kapag nasa tabi niya ako.Somehow namiss ko nga siya.Magkaharap kaming dalaw. Napangiti sa akin. “Sana gumaling ka na Jeff. Nag-aalala na si Auntie Bell sayo.”At marami ang nagtatangka sa buhay nila. Kagaya na lang nang nasa hospital kami. Di ko nga talaga nagawa na protektahan siya.Anong klaseng kapareha ako ni Jeff?Talaga bang mapapanindigan ko siya sa kabila ng marami ngang panganib ang nakaabang sa amin? “Goodnight Jeff.” Siyang ikinapikit ko ng dahan-dahan.  (Jay POV) Magmamadaling araw ng dumating ako sa bansa. Personal na pinapasundo sa akin ng Elder sila Jeff at Missamy.Nang dumating ako, tulog parin sila. Dahil maaga pa nga. &