Papikit pa lang si Zyd ng mata habang nakahiga sa may kalambutang sofa nang marinig niya ang matinis na boses ng kaniyang nag-iisang princess. Agad itong tumakbo papalapit sa kaniya at naglalambing."Daddy!"Mabilis  niyang tinanggap ang yakap nito at pinugpog ng halik ang ulo, "My baby princess. How's my baby?" Umupo siya at hinarap ang bata.Humagikhik naman ito at tinuro si Lianne na hindi na halos maipinta ang mukha sa sobrang inis. Malalaki ang hakbang nito ngayon na lumapit sa kanila saka kinuha sa kaniya ang bata. Muntikan pa siyang napapikit sa sumaging kamay nito sa kaniyang balat. "Magkumot ka!" Binato siya nito ng kumot. Ang lawak ng kaniyang ngiti nang saluin niya iyon saka nitong niyaya si Aerush na umalis. "Bye Daddy! Play tayo pagbalik namin, ah? Stay kayo d'yan." Kumaway sa kaniya ang bata hanggang sa makalabas ang mga ito ng bahay. Napabuntung

Natatawang inabot ni Zyd ang cellphone kay Lianne. Takang inabot nito at nakakunot ang noong tumingin sa kaniya. "That's your phone. You give that to me before, remember?""Hindi mo 'to tinapon?"Ang lakas ng halakhak na kaniyang binitawan. Halos magkasamid-samid siya sa kakatawa habang 'di maipinta ang mukha ni Lianne. "Ang pangit ng mga selfie's mo. Lalo na 'yong mga pout lips pictures. Ah they're fucking ugly, for real."Sinapak siya nito at madilim ang mukhang tumayo. "Akala mo naman ang gwapo mo? Eh, mas gwapo pa si Henrik sa'yo. Min Dam pa tawag sa'kin. Sobrang sweet sa pandinig——""Mas gwapo ako," nalukot ang kaniyang mukha."No. Mas gwapo siya."Napakuyom siya ng kamao. Madilim ang kaniyang anyong tiningnan ang asawa,"You're lying. Mas gwapo ako dahil ako ang mahal mo.""No. Mas gwapo si Henrik sa'yo, no jokes."Tuluyang nalukot ang kan'yang

Pigil ang luha at nakangiting hinarap ni Trinity si Henrik. Sa kaniyang mukha, walang mababakas na sakit. Para siyang isang dalagang binayayaan ng panahon sa gandang taglay niya na meron ngayon. Pero, hindi basihan ang kagandahan niya ngayon na tinatamasa para tuluyan pagtuunan ni Henrik ang kaniyang damdamin para rito.Sa lalaki, isa lamang siyang babae. Walang espisyal. Walang pwedeng ipagmayabang. Isa lamang siyang babaeng pinagkaloob ang sarili sa binata na walang anuman katugon. Walang label. Wala siyang pinaghahawakan.“Hey?”“Hey!” bigla siyang nanumbalik sa reyalidad nang maalalang nasa harapan niya ang lalaking kay tagal niyang pinangarap. Lalaking kay tagal niyang inaasam-asam na pansinin siya at heto, nagkatotoo ang bagay na iyon. Pero bakit hindi siya masaya? Bakit hindi niya damang-dama ang salitang iyon?“You look bothered,” puna nito at akmang aabutin ang kaniyang pisngi pero umiwas siya.Agad siyang nagbaba ng tingin at umatras. Nagkunwari siyang tiningnan ang kaniyang

Nagising siyang Hospital ang kaniyang namulatan. Mabilis siyang bumangon at tiningnan ang kamay na may nakasaksak na IV fluid. Napakunot siya ng noo kung paano at bakit siya may ganoon at nasa Hospital.Pilit niyang inalala ang nangyari pero sumasakit lang ang kaniyang ulo. Hindi niya maalala. Ang tanging natatandaan niya, natulog siyang hindi nagbihis.“God, Trinity!”Tumama ang tingin ni Trinity sa bagong pasok na panauhin at ang kapatid niya itong si Serenity. Puno ng pag-alala ang buong mukha nito, larawan ng isang matandang kapatid na nag-alala sa nakakabatang kapatid.“What happened?”“I can't believe you were asking me what happened!” asik nito pero dahil likas na malambing na ang boses nito, para lamang siyang tinatanong nito sa malamyos na boses.Nagbalik siya ng higa at tiningnan ang kesame. Inalala niya ang nangyari. Maliban sa nag-aral siya sa primary at secondary na mataba at naging kumpulan ng tukso rati, hanggang sa pumayat siya, wala na siyang maalala kung bakit siya n

"Good evening, Ms. Williamson."Tumango siya sa nang sabay-sabay siyang batiin ng kaniyang mga staff sa kaniyamg restaurant. Hindi siya mahigpit sa mga ito, at hindi rin siya chill lang.Busy ang lahat at nakikita niyang maraming mga customer keysa noong huling punta niya rito. Dahil wala na siyang oras para magbilang ng mga customer, ang mga order na lang ng mga ito ang kaniyang kinuha.Ilang sandali pa ay naging busy na ang lahat sa pagluluto ng bawat order ng mga customer. Naging focus siya sa paghahanda ng dessert nang marinig niya ang hagikhikan ng ilan sa mga staff niyang babae. Napilitan siyang silipin kung ano ang nangyari at baka may nag-away.“What happened?”“Henrik Gustavvson is here, Ms. Williamson.” Halata naman na kinilig ang kaniyang mga staff. Tinuro nito ang gawi kung saan ang entrance door ng kaniyang restaurant.Habang siya ay natigilan. Tiningnan niya mula sa labas kung totoo ngang nandito ang lalaki at tama nga ang sinabi ng staff niya, nandito si Henrik pero hin