Ilang linggo ang nagdaan at naging busy siya sa kaniyang buhay restaurant. Pinipilit ni Trinity na 'wag tawagan o ichat si Henrik. May sarili silang buhay at sapat na sa kaniya ang mahalin ito.Maraming gawain sa Trinia's Hideout, kaya kahit ilang beses din siyang tinawagan ni Serenity at nang kaniyang ama, hindi niya sinagot ang mga tawag ng mga ito. Para ano pa? Ang pilitin na naman siyang pakasalan ang anak ng katrabaho nito?Galing na siya sa isang magulong pamilya, ayaw niyang maulit iyon. Kapag kinasal siya sa taong hindi naman niya mahal, gano'n lang din ang mangyayari. Magiging tulad ng kaniyang mga magulang ang kaniyang buhay. Walang saya.“Ms. Williamson?”“Yeah-yeah, I'm sorry?” Hinarap niya ang isang chef niya. Masyadong malalim ang kaniyang isip kaya 'di niya namalayang kausap siya nito.“The customer on table 10 asked for Trinia Dessert.”Napatingin siya sa sinasabi nitong customer. Parang may kung anong kumudlit na sakit sa puso niya habang nakatingin sa customer nila s

Hindi nakapag-decide si Trinity kung anong damit ang susuotin sa harap ng life size mirror. Para pa rin siyang namamalikmata ngayong malaki ang binawas ng kaniyang timbang. Anim na buwan, anim na buwan niyang nakuha ang ganitong katawan na matagal niya nang pinagarap para mapansin lang ng isang Henrik Gustavvson.Ngayon hourglass na ang dating bilog niyang katawan, nagkaroon na rin siya ng kompyansa sa sarili. Mahirap maging kumpulan ng tukso. Paboritong subject sa biology na parang isa siyang hayop at paborito i-bully ng mga kaklase niya noon.Nagpasalamat siya na nakilala niya si Amara. Kung hindi dahil sa dalaga na palaban, baka nanatili siyang matabang balyena at outcast palagi sa kahit saang school. Isa si Amara sa naging inspirasyon niyang magpapayat at hindi niya pa nakalimutan 'yong binili nilang gayuma sa Quiapo.“This one.” Mabilis niyang dinampot ang itim na damit kung saan litaw na litaw ang kaniyang maliit na beywang at makinis na likod. Seductive siyang tingnan sa damit

“Who are you?!”Naalimpungatan si Trinity nang marinig ang boses na iyon galing kay Henrik. Hubot-hubad silang dalawa sa ilalim ng comforter na tumatabing sa kanilang katawan. Mabilis itong umalis sa kaniyang tabi at nag-ikot ng tingin.“The hell am I?! Fuck!” Napamura ito lalo nung sulyapan nito ang suot na wristwatch. “Practice! Shit!” Nagmadali itong magsuot ng damit at pantalon. Ne hindi siya nito nagawang sulyapan para makita ang kaniyang mukha. “I'm fucking late! I'm fucking late.” Tinakbo nito ang pintuan.“Henrik wait!” Nagmadaling hinabol niya ito. Wala siyang pakialam sa kaniyang kahubaran. Masakit ang kaniyang magkabilang hita lalo na sa pagkababae niyang kinuha nito kagabi.Nang maabutan niya ang lalaki, mahigpit niya itong niyakap sa likuran. Natigilan naman ito at matagal bago nakaimik. Pilit nitong pinoproseso ang nangyari sa pagitan nila kahit halata naman na may nangyari sa kanila kagabi. Humarap ito sa kaniya at bahagya itong nagulat nang makita ang buong mukha niya.

"Are you sure? You sounds like you're following me here.""Really?" Lumarawan naman ang amusement sa mata nito nang tingnan siya.Mas lalong lumalim ang kunot ng kaniyang noo. So, tama siya na sinusundan siya nito dahil sa klase ng ngiti nito na parang bata na nahuli sa kasalanan nagawa."Okay-okay, I admit it. I followed you here. Is that a crime?"Inirapan niya ang lalaki. Hindi sila magka-close kaya bakit siya sinusundan nito? Stalker ba ito? Kaagad niya itong tinalikuran at nagpunta sa kabilang hallway.Kaya siya nagpunta rito ay para mag-relax ang kaniyang utak at puso, hindi para dagdagan ng sama ng loob. Naiinis lang siya sa pagmumukha ni Favio. Kahawig na kahawig ito kay Henrik at mas lalo lang sumakit ang kaniyang puso."Alone? Need companion? I can tour you here."Nqpairap lang siya sa hangin. Nakatadhana ba silang magkita ng lalaking ito ngayon araw? Dahil kung oo, pwede paki-undo? Mag-stay na lang siya buong araw sa kaniyang restaurant."From your eyes, I can see pain and

Hindi alam ni Trinity kung paano natapos ang gabing iyon na parang okay lang sa kaniya. Nagawa pa niyang sumabay at tumawa sa mga pabirong banat ni Favio. Pasimpleng hinampas-hampas pa niya ang balikat nito sa paraan hindi siya apektado sa presinsya ni Serenity at Henrik.Bakit ba siya masasaktan? Special friend lang naman siya, eh. Wala siyang karapatan masaktan in the first place dahil siya itong fiancee ngayon ni Henrik kung tinanggap niya ang proposal ng kaniyang Ama.Bullshit! Gusto niyang sumigaw sa galit pero may magagawa ba ang kaniyang galit kapag ginawa niya iyon? O, pwede niya ba lapitan si Serenity o ang kaniyang Ama na pumapayag na siya?Hindi. Hindi niya gagawin iyon. May respito siyang natitira sa kaniyang sarili kahit sobrabg laki ng kaniyang pagsisisi.Dapat pala, nakinig muna siya. Tiningnan niya muna kung sino ang lalaki na ibig sabihin ng kaniyang Ama.Kung sabagay, hindi niya hawak ang kaniyang buhay. Kahit magiging kaniya si Henrik, hindi niya alam kung magtataga