"แกแกล้งทำเป็นโทรหากาเอลเหรอ?”ผู้หญิงคนนั้นแสดงท่าทีเหยียดหยามเมื่อเห็นฮาร์วีย์ใช้โทรศัพท์“แกรู้ไหมว่ากาเอลคือใคร? เขาคือนายน้อยของตระกูลแพดโลว์ ตัวตนของเขาในสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้นั้นยิ่งใหญ่มาก!“แกโทรหาเขาได้เหรอ?“แกพยายามจะหลอกใครที่นี่อยู่หรือยังไง?“อย่างน้อยก็ควรทำให้ดูน่าเชื่อกว่านี้หน่อย!“ลองมองตัวเองในกระจกดูสิ!“แกคิดว่าแกมีสิทธิ์โทรหากาเอลได้เหรอ?!”ริโก้หัวเราะออกมาอย่างเย็นชา“แกกล้ามากนะที่มาทำอวดดีต่อหน้าฉันไอ้เด็กน้อย!“ถ้าฉันบอกเรื่องนี้กับนายน้อยแพดโลว์ล่ะก็แกตายแน่!“เมื่อดูจากวิธีที่เขาจัดการกับเรื่องต่าง ๆ แล้ว ใครก็ตามที่ใช้ชื่อของเขาไปอวดอ้างก็จะถูกบังคับให้หมอบกราบเพื่อเป็นการขอโทษด้วยกันทั้งนั้น!”ฮาร์วีย์วางสายโทรศัพท์ก่อนจะมองไปที่ริโก้“ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ฉันไม่จำเป็นต้องให้แกทำอย่างนั้นกับฉันหรอก“แต่ยังไงก็ตามแกจะต้องคุกเข่าในขณะปฏิบัติงานจดทะเบียนธุรกิจให้เสร็จสิ้น"'เขาพูดว่าอะไรนะ?'ผู้หญิงคนนั้นอวดรอยยิ้มเริงร่า“แกแกล้งโทรศัพท์เสร็จแล้วเหรอ?” เธอร้องถามริโก้กวาดตามองฮาร์วีย์ก่อนจะเคาะโต๊ะ“ดี! ฉันจะให้เวลาแก

ฮาร์วีย์มองไปยังภาพเหตุการณ์นั้นโดยไม่ให้คำตอบโดยตรง“ขอบคุณครับผู้อำนวยการ"ผู้อำนวยการยังคงตบหน้าริโก้ไม่หยุดก่อนจะร้องบอกเขาว่า "ขอโทษคุณยอร์กเดี๋ยวนี้!”“ผมขอโทษครับคุณยอร์ก! ผมต้องขอโทษจริง ๆ!มีเหงื่อไหลหยดทั่วร่างในขณะที่เขาโค้งคำนับไม่หยุด“ผมผิดไปแล้ว! ผมจะทำทุกอย่างให้เสร็จสิ้นเดี๋ยวนี้ครับ!”“ทำในขณะที่คุกเข่าอยู่นะ" ฮาร์วีย์ตอบ“ได้ยินไหม?! ทำงานของแกในขณะที่คุกเข่าอยู่!”กาเอลเดาได้เลยว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์กาเอลเตะริโก้ล้มลงในขณะที่กัดฟันแน่น ในเวลานี้เขาอยากให้ริโก้ตายอย่างเหลือเกินฮาร์วีย์เกือบจะทำให้สมาชิกของตระกูลแพดโลว์กลายเป็นคนพิการกันหมด แต่ริโก้ก็ยังทำท่าอวดเบ่งต่อหน้าเขาอยู่ดีความเคืองแค้นของกาเอลยังไม่หมดไปง่าย ๆ ใบหน้าของริโก้ดูบวมเป่งหลังจากโดนเตะที่หน้าอีกหลายครั้งริโก้ไม่กล้าลุกขึ้นยืนและไม่กล้าต่อสู้กลับ เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องอดทนกับทุกสิ่งทุกอย่างเมื่อริโก้ดูเหมือนกำลังจะหมดสติ ฮาร์วีย์ก็พูดขึ้นมาว่า“หยุดทุบตีเขาได้แล้ว"“ขอบคุณครับคุณยอร์ก! ขอบคุณครับ!” ริโก้ร้องบอกในขณะโค้งคำนับไม่หยุด“คุณสามารถทำต

”ฉันให้โอกาสเขาแล้ว แต่เขากลับไม่ได้ใส่ใจกับมันเลย!“เขาไม่รับโทรศัพท์ของฉัน! เขาไม่ได้นำของขวัญมาให้ฉันแม้แต่ชิ้นเดียว!“เขาคือเศษสวะ! เขาเป็นแค่เพลย์บอยเท่านั้นเอง!“ฉันจะไม่ให้โอกาสผู้ชายคนนี้อีกแล้ว!“เขาคิดว่าเขาเป็นใคร?! เขาเอาแต่ทำร้ายฉัน!”เอลเลนกัดริมฝีปากตัวเองเบา ๆ ในเวลานั้นเธอรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมากเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยต่างตัวสั่นเทาด้วยความหวาดกลัวเมื่อเห็นเอลเลนยืนโอนเอนไปมา ราวกับว่าเธอกำลังจะล้มลงได้ทุกเมื่อท้ายที่สุดแล้วมีผู้คนเป็นจำนวนมากที่ต้องรับผิดชอบในเรื่องนี้“อย่านะ!” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยพวกนั้นร้องบอกออกไปพร้อมกัน“คุณทำอย่างนั้นไม่ได้นะเอลเลน ผมจะอยู่ยังไงถ้าไม่มีคุณ?” ฮาร์วีย์รีบพูดออกมาอย่างรวดเร็วหลังจากพุ่งตัวไปข้างหน้า“คุณไม่ได้ลืมใช่ไหมคะ? ฉันไม่เพียงแต่เป็นแฟนของคุณเท่านั้น แต่ยังเป็นคู่หมั้นของคุณด้วย!“คุณไม่สามารถเปลี่ยนใจไปหาชายอื่นที่อยู่ตรงหน้าผมได้!”“อะไรนะ?!”เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยพวกนั้นทำสีหน้าแปลก ๆ หลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์พวกเขาคิดว่าเอลเลนเป็นสาวบริสุทธิ์และไร้เดียงสาผู้ยอมเสียสละทุกสิ่งเพื่อควา

ในใจของฮาร์วีย์นั้นเขาต้องการซื้อร้านนั้นในราคาตลาด เพื่อป้องกันปัญหาต่าง ๆ จากการกลั่นน้ำอมฤตแต่เอลเลนก็เอาแต่บอกว่าข้าวของ ๆ เธอก็เป็นของ ๆ ฮาร์วีย์ด้วย และเธออยากตอบแทนเขาที่ได้ช่วยชีวิตเธอเอาไว้นอกเหนือจากการที่เธอเป็นเพื่อนของเคทีแล้ว เธอก็ยังเป็นปรปักษ์กับตระกูลคอบบ์ด้วย จึงเป็นธรรมดาที่เธอจะต้องให้ความช่วยเหลือซึ่งทำให้ฮาร์วีย์คนพบว่าอีเดน คอบบ์คือแฟนเก่าของเอลเลนนั่นเองในขณะที่ฮาร์วีย์รู้สึกประหลาดใจกับโลกใบเล็ก ๆ ที่เขาอาศัยอยู่นั้น เขาก็นั่งเอนหลังในขณะที่ทุกสิ่งทุกอย่างกำลังดำเนินไปตามทางของมันโครงร่างของร้านถูกสร้างขึ้นอย่างรวดเร็ว ตราบใดที่การผลิตยาสามารถดำเนินต่อไปได้ ร้านแห่งนี้ก็จะเปิดดำเนินการได้ในเวลาอันรวดเร็วธุรกิจของตระกูลคอบบ์อยู่อีกฟากหนึ่งของถนน เมื่อมองจากภายนอกก็ดูเหมือนว่าร้านนั้นกำลังฉลองวันครบรอบเปิดกิจการอยู่นะถ้าการปรับปรุงร้านของเอลเลนเสร็จเร็ว ธุรกิจของเคทีจะไล่ตามทันอย่างแน่นอนมีข่าวแพร่กระจายออกไปทันทีที่ป้ายร้านถูกแขวนเอาไว้ คุณย่าคอบบ์และคนอื่น ๆ ต่างตกใจกันมาก“นางสารเลว!”คุณย่าคอบบ์นั่งตัวสั่นเทาอยู่บนเก้าอี้หลังจากได้ยินข่าวเรื

"ขอบคุณนะเอลเลน"ฮาร์วีย์ส่งบุหรี่ให้คนงานพวกนั้นก่อนจะยิ้มให้เอลเลน ซึ่งเข้ามารับหน้าที่หัวหน้างานอย่างตื่นเต้นโดยสวมเสื้อกั๊กตัวเล็ก ๆ เอาไว้“ร้านนี้คงไม่สามารถเปิดได้เร็วขนาดนี้ถ้าไม่ได้คุณช่วยนะเอลเลน" ฮาร์วีย์พูดในขณะยื่นขวดน้ำอัดลมให้“อย่างน้อยคุณก็รู้แล้ว ถ้าอย่างนั้นก็ควรเลี้ยงฉันสักมื้อสองมื้อดีไหมล่ะคะ?”เอลเลนเงยหน้าขึ้นก่อนจะมองร้านที่เป็นสัญญลักษณ์ของแบรนด์ร้านนั้น“ถ้าคุณทำให้ฉันมีความสุขล่ะก็ ฉันจะลงโฆษณาให้คุณบนป้ายขนาดใหญ่สักสองสามป้าย! ร้านนี้จะต้องดังระเบิดในไม่ช้านี้อย่างแน่นอน!”ฮาร์วีย์ปล่อยหัวเราะออกมา“แน่นอนอยู่แล้วว่าผมจะต้องเลี้ยงข้าวคุณ“แต่ผมจะเป็นคนจัดการเรื่องโฆษณาเอง!”แน่นอนว่าฮาร์วีย์รู้เรื่องความแค้นของเอลเลนที่มีต่ออีเดนนับเป็นเรื่องปกติที่นายน้อยจากตระกูลคอบบ์และสุภาพสตรีจากตระกูลโมเรโน่จะเป็นแฟนกันฮาร์วีย์ไม่มีความคิดเห็นเกี่ยวกับลักษณะนิสัยของอีเดน แต่เอลเลนมีสิทธิ์จะเลือกใครมาเป็นแฟนได้อย่างอิสระตรู๊ด ตรู๊ด ตรู๊ด!จู่ ๆ โทรศัพท์ของเอลเลนก็ดังขึ้นหลังจากรับสายโทรศัพท์ได้ครู่หนึ่ง เธอก็ยิ้มให้ฮาร์วีย์อย่างรวดเร็ว“คุณโชคดีจังค่