หลังจากจ้องมองรอยยิ้มจาง ๆ ของโนเอมิ บัตรที่มีกลิ่นหอมอ่อน ๆ และผู้คนรอบข้างที่ทำสีหน้าหยอกล้อ...ฮาร์วีย์ก็ได้แต่หัวเราะเบา ๆเขาถูกพามาที่นี่เพื่อให้เลิกกับเอลเลนแต่ถึงกระนั้นเขาก็ไม่ได้อยากจะคบกับเธอเลยทั้งสองคนกลายเป็นเพื่อนกันด้วยเรื่องบังเอิญแท้ ๆเขามาที่นี่เพื่อขอบคุณเอลเลนสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอทำในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาฮาร์วีย์วางแผนที่จะขอบคุณโนเอมิด้วยตัวเอง เขากำลังจะบอกเรย์ให้ปฏิบัติต่อเธอเป็นอย่างดีด้วย...แต่หลังจากเห็นท่าทีที่น่ากลัวเช่นนี้ เขาก็อดที่จะขมวดคิ้วไม่ได้จริง ๆ แล้วฮาร์วีย์ไม่ได้สนใจคำพูดของโนเอมิเลย ท้ายที่สุดแล้วเขากับเอลเลนไม่ใช่คู่รักกันตั้งแต่แรก สิ่งที่เขาต้องทำก็คืออธิบายถึงเรื่องราวทั้งหมดนั้นแต่เขารู้สึกอารมณ์ไม่ดีเมื่อเห็นการแสดงสีหน้าของโนเอมิ ราวกับเธอกำลังพยายามจะดุด่าว่ากล่าวผู้ชายที่เกาะผู้หญิงกินในขณะที่เขากำลังจะหันกลับมานั้นเอลเลนก็มีอารมณ์ฉุนเฉียวขึ้นทันที!เธอลุกขึ้นยืนแล้วจับมือฮาร์วีย์ไว้อย่างอ่อนโยน“แม่กำลังทำเกินไปนะคะ!“หนูพาเขามาที่นี่ก็เพราะแม่ขอให้เรียกเขามา!“แม่ทำอย่างนี้กับเขาได้ยังไง?!“นอกจากนี้เขาย

"ที่ผมพูดแบบนี้ไม่ใช่เพราะผมอยากจะคบกับเอลเลนใจจะขาดหรอกนะ“เธออาจจะเป็นลูกสาวของคุณ แต่เธอก็เป็นมนุษย์ด้วยเหมือนกัน“เธอมีชีวิตของตัวเอง“เธอมีสิทธิ์ที่จะเลือกการใช้ชีวิตของเธอเอง“ถ้าคุณอยากให้ผมเดินจากไปก็ทำไปเลย“แต่จงทำเฉพาะเวลาที่เอลเลนต้องการอย่างนั้นเหมือนกันเท่านั้น“ผมจะไม่ไปไหนถ้าเธอไม่ได้บอกให้ผมไป"“เธอคือคนที่เรียกผมมาที่นี่ตั้งแต่แรก ไม่ใช่คุณ และไม่ใช่คนอื่น ๆ ด้วย!”ฮาร์วีย์ทำหน้านิ่งเมื่อเขายืนหยัดเพื่อเอลเลนเมื่อพิจารณาจากพฤติกรรมของโนเอมิแล้ว เขารู้ว่าเธอมีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะควบคุมถ้าเป็นเช่นนี้อยู่ต่อไปชีวิตของเอลเลนก็จะถูกทำลายอย่างย่อยยับฮาร์วีย์รู้ดีว่าเขาจะต้องตักเตือนโนเอมิในฐานะเพื่อนเขาไม่ได้ใส่ใจในเรื่องอื่นใดอีกแล้วเอลเลนมีสีหน้าแปลก ๆ เมื่อเธอมองไปที่ฮาร์วีย์ หัวใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะทันทีเธอไม่คิดว่าฮาร์วีย์จะให้ความใส่ใจที่จะยืนหยัดเพื่อเธอมากถึงขนาดนี้เขาไม่ได้ยืนหยัดต่อสู้กับแม่ของเธอหรอกนะ แต่ต่อกรอยู่กับบุคคลที่มีความสำคัญเป็นอย่างยิ่งเอลเลนอดไม่ได้ที่จะแอบถอนหายใจอยู่เงียบ ๆ ถ้าไม่ใช่เพราะภูมิหลังที่ย่ำแย่ของฮา

ฟินลีย์หยุดชะงักทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์'ฉันจะตายถ้ากินเข้าไปเหรอ?'โนเอมิและคนอื่น ๆ ต่างตกใจกลัว พวกเขาจ้อมมองไข่ที่อยู่ตรงหน้านั้นอย่างระแวดระวัง'อาหารที่คุณฟินลีย์ปรุงขึ้นมาสามารถฆ่าคนได้ด้วยเหรอ?''เป็นไปได้ยังไง?'หลังจากตกใจไปในตอนแรกผู้คนก็กลับมาได้สติอย่างรวดเร็ว พวกเขาคิดว่าฮาร์วีย์พยายามขู่พวกเขาเพื่อเรียกร้องความสนใจเท่านั้นเอง“คุณพูดอะไรอย่างนั้นน่ะ?!“คุณรู้ไหมว่าคุณฟินลีย์เป็นใคร? เขาเป็นพ่อครัวประจำราชวงศ์ของจักรวรรดิ! หัวหน้าพ่อครัวของราชวงศ์ล้วนเป็นลูกศิษย์ของเขาทั้งนั้น!“แต่คุณยังบอกว่าอาหารของเขาจะฆ่าคนได้เหรอ?!“คุณไม่เพียงแต่ใส่ร้ายความสามารถของคุณฟินลีย์เท่านั้นนะ แต่คุณยังใส่ร้ายราชวงศ์ของจักรวรรดิแห่งนี้ด้วย!“คุณคิดว่าคุณเป็นคนใหญ่โตทั้ง ๆ ที่เป็นแค่คนบ้านนอกน่ะเหรอ?!“คุณพูดเหมือนคุณรู้ทุกอย่าง! คุณเคยเห็นเห็ดทรัฟเฟิลไหม? คุณรู้ไหมว่าคาร์เวีย์คืออะไร?“คุกเข่าแล้วขอโทษซะ! ไม่อย่างนั้นคุณต้องคลานออกไปจากที่นี่!”ผู้คนสองสามคนเริ่มหน้านิ่วคิ้วขมวดท้ายที่สุดแล้วฟินลีย์ไม่ได้เป็นแค่หัวหน้าพ่อครัวเท่านั้น แต่เขาเป็นถึงพ่อครัวประจำราชวงศ์

เอลเลนไม่สามารถระงับความรู้สึกของเธอได้อีกต่อไป“คุณควรขอโทษจริง ๆ นะฮาร์วีย์ อย่าไปโกรธคุณฟินลีย์เลย!” เธอร้องบอกหลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง“หลังจากนี้คุณก็จะไม่ได้รับโอกาสอีกแล้วนะ!”โนเอมิอดที่จะจ้องมองเอลเลนด้วยสายตาพิฆาตไม่ได้ เธอคิดว่าลูกสาวของเธอช่างหูหนวกตาบอดที่ไปช่วยปกป้องฮาร์วีย์ฟินลีย์รู้สึกโกรธเล็กน้อยเช่นกัน เขาเชื่อว่าเขาได้ให้โอกาสกับชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาอีกครั้งหนึ่งแล้ว แต่...เห็นได้ชัดว่าฮาร์วีย์ไม่รู้ว่าจะใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้ยังไงฮาร์วีย์เผยให้เห็นรอยยิ้มอีกครั้ง“คุณฟินลีย์ ไข่ทรัฟเฟิลของคุณควรกินเข้าไปภายในสามนาทีหลังจากเปิดฝาใช่ไหม?”“ถูกต้อง รสชาติจะแผ่ซ่านได้อย่างลึกล้ำที่สุดในช่วงเวลานั้น" ฟินลีย์ตอบอย่างเย็นชา“คุณพูดออกมาแบบนั้น แต่จริง ๆ ก็ไม่ได้ลึกลับอะไรเลยนะ“ไข่จะระเบิดออกมาในปากและทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ข้างจะกลายเป็นผงโดยไม่ต้องเคี้ยวเลย มันคือรสชาติที่สดชื่นและไม่ซ้ำใครอย่างที่คุณกำลังบอกอยู่ใช่ไหม?”ฟินลีย์ตัวแข็งทื่อ เขาไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เขาเพิ่งได้ยินนั้นนี่คือสิ่งที่บ่งบอกถึงความพิเศษของอาหารจานนี้ ไม่มีใครรู้เรื่องนี้

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ฮาร์วีย์กับเอลเลนก็มาถึงยังบูโดกันแห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้สถานที่แห่งนี้อยู่ภายใต้การดูแลของสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้ นอกเหนือจากการฝึกอบรมเหล่าสาวกของพวกเขาที่นี่แล้ว พวกเขายังรับสมัครเพลย์บอยที่ร่ำรวยเพื่อหารายได้เพิ่มเดือนละสองสามพันดอลลาร์ด้วยสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้จำนวนมากมักจะทำแบบนี้ สิ่งพวกเขาสอนก็ล้วนเป็นความรู้ขั้นพื้นฐานที่คนทั้งโลกจะต้องรู้เอลเลนบอกฮาร์วีย์อย่างมีความสุขว่า เธอลงทะเบียนเรียนหลักสูตรเร่งรัดในราคาหนึ่งแสนห้าหมื่นดอลลาร์ฮาร์วีย์ได้ยินเกือบทุกสิ่งทุกอย่างจากเอลเลน ผู้ที่ลงทะเบียนเหล่านั้นจะต้องเข้าคลาสสัปดาห์ละสองถึงสามครั้ง เพื่อเรียนรู้ศิลปะการต่อสู้ขั้นพื้นฐานหลังจากนั้นก็ได้รับประกาศนียบัตร เพื่อเป็นการรับรองว่าพวกเขาได้เข้ามาฝึกอบรมที่นี่ฮาร์วีย์พูดอะไรไม่ออก ถ้าเขาเต็มใจที่จะทำอะไรแบบนั้น หอฝึกยุทธก็จะเข้าสู่ตลาดภายในไม่ถึงหนึ่งปีในขณะที่เขากำลังนึกสงสารคนรวยที่ถูกหลอกอยู่นั้น เอลเลนก็ลากเขาเข้าไปในหอฝึกยุทธมีเหล่าเพลย์บอยและสุภาพสตรีผู้ร่ำรวยนั่งอยู่ที่นั่นหลายสิบคนพวกเขาทั้งหมดแต่งกายด้วยชุดคลุมอันงดงาม โด