"ฉันให้เวลาคุณสองชั่วโมง! ทำความสะอาดทุกสิ่งทุกอย่างให้เสร็จเรียบร้อย!”“ถึงแม้ว่าฉันจะพังร้านทั้งร้านให้พินาศ แต่ฉันก็จะไม่ยอมให้คุณใช้มันหรอก!” เอลเลนร้องบอกในขณะกัดฟันแน่นอีเดนระเบิดหัวเราะออกมา“อย่าทำอะไรสุรุ่ยสุร่ายไปหน่อยเลยเอลเลน!“แค่มอบร้านนั้นให้กับตระกูลเราก็ได้ เราวางแผนที่จะเปิดร้านสัญลักษณ์ของแบรนด์ขนาดใหญ่อยู่แล้ว“เมื่อวันนั้นมาถึงคุณก็ควรมาเป็นเจ้าภาพในวันครบรอบของร้านเราด้วย เราจะแสดงให้คนทั้งเมืองเห็นว่าเราเป็นคู่รักที่มีความสุขมากที่สุดที่นี่!อีเดนจ้องมองฮาร์วีย์อย่างภาคภูมิใจ'คนบ้านนอกจากประเทศ H กล้าดียังไงมาต่อสู้กับฉัน?!' เขาคิดอยู่ในใจอย่างโกรธเกรี้ยว 'เขาอยากจะตายหรือยังไง?'เอลเลนจ้องมองฮาร์วีย์ เธออยากจะดูว่าเขาจะตอบโต้ยังไง เธออยากจะดูว่าเขาจะโกรธเกรี้ยวหรือไม่พอใจกับเรื่องนี้หรือเปล่า“ก็ได้" ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็นเขาหันหลังกลับและเดินจากไปทันทีเขาไม่ได้พยายามที่จะขัดขวางใครเลย ท่าทีที่เขาแสดงออกมาทำให้ดูเหมือนว่าเอลเลนกับอีเดนกำลังพูดคุยอยู่กำแพงอิฐ ซึ่งเป็นการสนทนาที่ไร้ประโยชน์อย่างสิ้นเชิงเอลเลนตัวแข็งทื่อเธอคิดว่าฮาร์วีย์จะแสดงควา

"เราย้ายออกไปก็ไม่มีปัญหาอะไรหรอกค่ะคุณยอร์ก แต่เราไม่สามารถนำข้าวของทั้งหมดนี้ไปกับเราด้วยได้ คนงานทั้งหมดก็ทนกับสภาพอากาศอย่างนี้ไม่ได้ด้วย ถ้ายังหาสถานที่เก็บของพวกนี้ไม่ได้ก็ไร้ประโยชน์ค่ะ!เหล่าสาวกของหลงเหมินสาขาฮ่องกงและลาสเวกัสที่เดินทางมาที่นี่จะต้องใจสลายกันขนาดไหน เมื่อมองเห็นวัสดุและสินค้าเหล่านี้ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมากพวกเขาทุ่มเททั้งกายและใจให้กับสิ่งเหล่านี้ฮาร์วีย์ครุ่นคิดถึงเรื่องนี้อยู่พักหนึ่ง“ฮาร์เปอร์ พาคนงานออกไปดูว่ามีที่อื่นให้เราเช่าอีกได้ไหม“ไม่สำคัญหรอกว่าจะมีราคาแพงขนาดไหน ซึ่งถ้ามีร้านที่เราสามารถซื้อได้ก็จะดีมากเอลเลนบอกว่าให้คุณคนย้ายออกจากร้านในวันเดียวกันนี้ ซึ่งก็ไม่มีปัญหาอะไรถ้าพวกเขาย้ายออกไปก่อนเที่ยงคืนได้ฮาร์เปอร์รีบวิ่งออกไปพร้อมกับคนงานอีกสองสามคนฮาร์วีย์นั่งไขว่ห้างอยู่ตรงหน้าร้านด้วยท่าทีสงบนิ่งอยู่ตลอดเวลาเมื่อเวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมงฮาร์เปอร์ก็กลับมาพร้อมกับทำสีหน้าที่ดูแย่มาก และหายใจกระหืดกระหอบอย่างมาก“คุณยอร์กคะ! ร้านค้าในบริเวณใกล้เคียงล้วนแต่เป็นร้านของตระกูลโมเรโน่ ตระกูลคอบบ์ หรือตระกูลลีทั้งนั้นเลยค่ะ“ฉันไม่ร

โนเอมิเดินไปหาฮาร์วีย์อย่างช้า ๆ และมองเขาด้วยสีหน้าที่ดูเจ้ากี้เจ้าการแน่นอนว่าเธอรู้เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวันก่อนทุกอย่าง ซึ่งรวมถึงเรื่องที่เอลเลนกลับมาคืนดีกับอีเดนด้วยในสายตาของเธอนั้นที่นี่คือสถานที่ที่ดีที่สุดสำหรับลูกสาวของเธอโนเอมิไม่เพียงแต่มาที่นี่เพื่อดูหมิ่นฮาร์วีย์เท่านั้น แต่เธอยังมาที่นี่เพื่อยืนหยัดเพื่อเอลเลนและอีเดนด้วย“เป็นยังไงบ้างฮาร์วีย์?“ตอนนี้คุณเริ่มเสียใจที่ไม่ฟังคำเตือนของฉันหรือยัง?“ถ้าคุณไม่มีเจตนาแอบแฝงตั้งแต่แรก ถ้าคุณไม่พยายามใช้ประโยชน์จากลูกสาวของฉันเพื่อไต่อันดับแล้วล่ะก็ บางทีตอนนี้คุณอาจกลายเป็นลูกน้องของเธอไปแล้วก็ได้นะ“คุณไม่จำเป็นต้องย้ายร้าน และบางทีคุณอาจได้รับความช่วยเหลือจากตระกูลโมเรโน่ด้วย“น่าเสียดายที่คุณมีความโลภมาบังตาเอาไว้ คุณคิดแต่จะไต่อันดับเพียงอย่างเดียว!”โนเอมิโน้มใบหน้าอันงดงามของเธอเข้าไปหาฮาร์วีย์ ในขณะที่กระซิบบอกเขาอย่างน่ารังเกียจว่า "มันสายเกินไปแล้วที่จะมารู้สึกเสียใจในตอนนี้“อาคารสำนักงานระดับไฮเอนด์และร้านค้าที่แสนจะหรูหราไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับคุณแล้ว“สิ่งที่คุณทำได้ก็มีเพียงการขายยาโง่ ๆ ในร้านที

ฮาร์วีย์ทำเมินเฉยต่อโนเอมิและคนอื่น ๆ อย่างสิ้นเชิง แล้วเดินออกจากสถานที่แห่งนั้นไปด้วยท่าทีสบาย ๆ หลังจากให้คำแนะนำกับคนงานเสร็จแล้วงานทั้งหมดทั้งมวลนั้นเป็นงานของเคที เขาจึงตัดสินใจเข้าไปพักในที่พักชั่วคราวของเธอจูเลียนเป็นคนจัดเตรียมวิลล่าที่ตั้งอยู่ในแถบชานเมืองเอาไว้ให้ไม่ใช่มีแค่เคทีเท่านั้น แม้แต่ดีนซึ่งยังคงอ่อนแอมากก็ยังมาพักผ่อนที่นี่ด้วยมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจำนวนมากคอยดูแลสถานที่แห่งนี้ ดังนั้นฮาร์วีย์จึงรู้สึกสบายใจเมื่อมาอยู่ที่นี่หลังจากเดินมุ่งหน้าเข้าไปในห้องโถงหลักแล้ว ฮาร์วีย์ก็เห็นเคทีฮัมเพลงอย่างมีความสุขในขณะหั่นผักอยู่ในห้องครัวที่เปิดโล่งฮาร์วีย์หรี่ตามมองเมื่อเห็นภาพนั้น เขาไม่คิดว่าจะได้เห็นหัวหน้าแก๊งทะเลใต้ที่กระหายเลือดจะแผ่รังสีออร่าแบบผู้หญิง ๆ ออกมาในขณะที่ดวงอาทิตย์กำลังตกดินอยู่นั้นก็ทำให้สามารถมองเห็นรูปร่างที่เพรียวบางและงามสง่าของเธอได้อย่างชัดเจน ไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็ไม่คิดลังเลที่จะโอบกอดเธอเอาไว้ฮาร์วีย์ถอนหายใจเพื่อหยุดยั้งหัวใจตัวเองไม่ให้เต้นแรง จากนั้นจึงกระแทกตัวเข้ากับกำแพงหินอ่อน“คุณมาแล้วเหรอ?”เคทีเผยให้เห็นรอยยิ้

โครม!ในขณะที่เคทียังตกตะลึงอยู่นั้น หน้าต่างของห้องโถงใหญ่ก็ถูกพังทลายให้เปิดออกหลังจากนั้นก็มีเงาตะคุ่มกระโดดเข้ามาจากนั้นเงาตะคุ่มนั้นก็เหนี่ยวไกปืนไปในทิศทางของฮาร์วีย์กับเคทีปัง ปัง ปัง!กระสุนหกนัดพุ่งออกมาเกือบจะพร้อมกัน เพื่อสกัดกั้นไม่ให้ทั้งสองคนหนีไปไหนได้ฮาร์วีย์ผลักเคทีออกไปทันทีแล้วเอาตัวบังไว้ในเวลาเดียวกันเขาก็กลิ้งตัวไปบนพื้น แล้วหยิบมีดขึ้นมาขว้างไปข้างหน้ามีเสียงโลหะกระทบกันดังขึ้น แล้วเงาตระคุ่มนั้นก็เหวี่ยงอาวุธปืนไปข้างหน้าเพื่อสกัดกั้นมีดเอาไว้มีดเล่มนั้นเจาะเข้าไปในเครื่องดูดควันที่อยู่ในครัวนักฆ่าคนนั้นยืนตัวแข็งทื่ออยู่ครู่หนึ่ง พร้อมกับมีอาการมือสั่นอย่างมากในที่สุดร่างของคน ๆ นั้นก็สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนเธอเป็นคนตัวเล็กที่สวมชุดนักเรียนและสวมหน้ากากอนามัยเอาไว้ ไม่ว่าจะมองยังไงเธอก็ดูเหมือนเด็กนักเรียนโดยทั่ว ๆ ไปแต่ถึงกระนั้นเธอก็มีการเคลื่อนไหวที่แคล่วคล่องว่องไว และโจมตีได้อย่างรุนแรงมากสีหน้าที่สงบนิ่งของฮาร์วีย์ก็เพียงพอจะทำให้นักฆ่าหยุดนิ่งได้แล้วเธอเลือกช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการโจมตี เพียงเพื่อสร้างความประหลาดใจขึ้นมาเท