CHAPTER ELEVEN Halos tumulo na ang laway ko dahil kanina pa ako nakanganga at hindi ko napansin. Kung hindi pa ako sinipa ni Dhaeny sa ilalim ng lamesa ay hindi ako mababalik sa huwisyo. Ilang minuto na rin kaming nakaupo at isa isa nang dumadating ang mga waiter at nagse-serve ng mga pagkaing pangminsanan lang lumapat sa dila ng maralitang katulad ko. Char. Medyo nasasanay na rin kami ni Dhaeny na tawagin sila sa kani kanilang pangalan. "Gurl, alam mo ba si kuya Flynt nagluto niyan lahat." bulong ni Dhaeny dahilan para mapatawa ako. Napigilan ko rin naman agad dahil napatingin sa akin si Yuki. Siniko ko siyang mahina at saka lumunok. Ilang sandali pa ay tumigil na ang pagpasok ng mga waiter at saka ko lamang napansin na halos mapuno na ang lamesa sa dami ng pagkain. Naging napakalayo ng lahat sa mga naimagine namin ni Dhaeny. A

CHAPTER THIRTEEN "Sorry Pa." saad ko habang nakayuko. "Don't be. It was my mistake. I lied." sagot niya at hinawakan ang kamay ko. "Natakot lang talaga ako. Losing mom and Candice is traumatic enough para pagbawalan ka to search for the cure." "Naiintindihan ko. I know everything you acted that night was reasonable. Afterall ako ang dapat mag sorry." "No. I understand you as well." "Thank you." "And Pa, hindi na ako makikialam kung gusto mo gumaling at tapusin ang bipartite souls case mo. Just promise me one thing." "Anything Cindy." papa answered teary eyed. I could see his desire to be cured and that broke me inside.&nbs

CHAPTER FIFTEEN "She's tita Elize. Liam's mom." "Huh?" tanong ko dahil parang hindi maabsorb ng utak ko ang sinabi ni Harvey. "She's Liam's mom." ulit niya pa. Hindi ako nakapagsalita kaagad. Parang hindi talaga ako makapaniwala sa sinabi niya. "Kaya ayaw na ayaw niyang sumama rito." sambit niya pa ngunit hindi na ako nakatingin sa kaniya. Nakatulala lang ako at pilit isinisiksik sa kapiraso kong utak ang sinabi niya. "Idinahilan niya lang ang work niya but the truth is, ayaw niyang sumama dahil ayaw niyang makita ang mom niya." paliwanag pa ni Harvey. "B-bakit?" naguguluhang tanong ko. "I think I am not the right person to tell you that." Ilang minuto akong nakatulala at nagising lang ang diwa ko nang magsalita ang pasyente ko. 

CHAPTER SEVENTEEN "Anong ginagawa mo?!" nagising ang diwa ko mula sa napakalakas na bulyaw ni Dhaeny mula sa kusina. Mula nang makita ko si Zach na pinapanood kami ni Flynt ay hindi pa kami nagkakaroon ng maayos na pag-uusap. Naging awkward din ang bawat paggalaw naming dalawa sa tuwing nagkakalapit ang isa't isa. Madalas ay ngingiti lang siya saka aalis. Hindi rin kami nakijoin masyado sa party kagabi. Kinausap ko naman si Flynt at sinabing hindi ako handa at hindi pa nags-sink in sa utak ko ang ginawa niyang confession. Wala naman daw problema tungkol doon at nirerespeto niya ang desisyon ko. Literal na napatakbo ako papuntang kusina dahil sa sigaw ni Dhaeny. Nadatnan kong nakatalikod sila ni Flynt parehas at nakaharap sa lababo. Nakaapron si Flynt at as usual wala siyang damit pang itaas. Si Dhaeny naman ay nakapajama pa rin. Alas onse na ng umaga pero mukhang kagigi

CHAPTER NINETEEN "It's not me who loves Flynt, Cindy." Zach uttered between his sobs. I nodded and held his hand. I could feel he's gonna have another breakdown. "It's my condition that pushes me to." he said as his eyes poured another wave of tears. "Naiintindihan ko Zach. Wala kang kasalanan." "I can't stop blaming myself." "Hindi ikaw ang dapat sisihin. Walang dapat sisihin." "I know. But I have these regrets na sana simula pa lang itinigil ko na. Sana una pa lang hindi ko hinayaang magkaroon kami ng kakaibang connection." Muli namang bumuhos ang luha ko at nanikip muli ang dibdib ko. "But how will