Dumaan ang tatlong araw na pare-pareho lamang ang nangyayari. Dadalaw si Synthell sa kaniyang silid, makikipag-usap si Devlin dito ng iilang minuto pagkatapos ay magbabasa siya ng libro buong maghapon. Kinagabihan ay magigising siya dahil sa paninitig ng bidang lalaki na si Belial. Pagagalitan siya nito sa patuloy niyang pakikipaglapit kay Synthell at mayamaya ay matatameme, uutusan siyang matulog muli at huwag itong pansinin.Kung magtatagal pa ito ng isang linggo ay hindi na kakayanin ni Mary Joy ang takbo ng laro.Para mabawasan ang pagkabagot ay pumunta siya sa mga kabayo. Sinabihan siya ng mga ito na huwag manganayo nang wala ang Prinsepw Belial. Hindi alam ni Mary Joy kung seseryosuhin niya ang mga ito o pagahalitan dahil sa pag-iinsulto sa kaniya. Bakit kailangang nariyan si Belial? May alam naman si Devlin sa mga kabayo!Sinubukan niya ring magpaturo ng paggamit sa iba pang sandata kay Heneral Onee pero narinig niya mu

TO WRECK A HOUSE OF PEARLS    NARAMDAMAN kaagad ni Mary Joy na may kakaiba noong pagmulat niya. Sinubukan niyang silipin si Si upang itanong kung ano ang nangyayari. Sa tingin niya nagkaroon ng problema. Ngayon ay totohanan na. Dumilim ang paningin niya, saglit na naalarma bago napansing...nakapikit ang katawang kaniyang kinalalagyan.Nakapikit ito kahit na hindi dapat. Si Mary Joy na ang masusunod sa katawang ito. Siya ang magdadala, aarte at magpaplano nang naayon sa kaniyang kagustuhan. Hindi na siya aasa ngayon sa ugali ng karakter na kontrabida upang pumili ng solusyong naaayon sa pag-iisip at pag-uugali nito.Sa wakas ay na-unlock na niya ang restriksyong ito. Hindi na niya kailangang pigilan ang sarili na umarte ayon sa kaniyang kagustuhan.“Hay nako, Ana,” malamyang pinagalitan ng katawan ang sarili. Tinitigan ni Mary Joy kung paanong pumikit, magsalita at huminga ang katawan nang hindi niya inuutusan. Noong ibaba n

   Hinihintay ni Mary Joy na magbalik si Ana noong makarinig siya ng pagkatok sa pinto. Hinayaan niya ang magulong buhok at sinagot ang pagtawag ni Francis mula sa kabila. Isa sa mga nakasanayan na ni Nastya ay ang paglandasin ang kanang kamay sa buhok tuwing nag-aalala o kinakabahan. Namana ito ni Mary Joy dahilan upang sabunutan niya ang sarili habang wala siya sa sarili dahil sa kakaisip.“Francis,” pagbati ni Mary Joy na kaagad niyang pinagsisihan. Kumurap ang lalaki na tila ba nawiwirduhan sa kaniyang sinabi. Kaagad na tinabunan ni Mary Joy iyon gamit ang pekeng tawa. Dahil madalas siyang nag-iisip ngayon, madalas din siyang nakakalimot sa pagkatao ng kaniyang karakter. Ngayon tuloy napapaisip siya kung mas mainam ba noong hindi pa nawawala iyong out-of-character restrictions nitong laro. Noon mas madaling umarte.“Bakit ka nandito, poster boy?” tanong ni Nastya. Naging komportable muli ang ekspresyon ni Francis. Tila ba nakahinga

   “Ana!”Narinig ni Mary Joy ang naiinip na pagtawag ni Francis ngunit hindi siya nagmadali gaya ng tipikal na gagawin ng bida. Mabagal siyang humakbang, ninanamnam sa alaala ang mukha ni Aling Zena noong maabutan siyang humuhugot ng alak mula sa nakasaradong lalagyan. Maalam si Nastya sa pagnanakaw, hindi rin nakatulong ang masaya nitong ekspresyon dahilan upang magsisigaw ang ginang at hampasin siya ng tambo. Kapag may nawala o nasirang gamit sa mansyon, magbabayad ang mga ito kaya ganoon na lang ang naging reaksyon ng matanda.“Anastasia?”Natigilan si Mary Joy dahil sa pagtawag nito roon. Sa alaala ni Nastya, walang kahit sinong tumawag sa kaniya ng ganito. Pareho din kay Ana.“Poster boy,” bati ni Nastya noong lumiko ito sa hagdanan. Nakita niya ang pamimilog ng mga mata ni Francis noong makita ang hawak niyang alak. “Ano? Maraming alak si Madame. 'Wag kang mag-alala.”“Pero kapag nalasing ka—”“Hindi ako mag

   Kung sasabihin ni Mary Joy na hindi niya inasahan ang pagiging mailap ni Francis kay Ana, nagsisinungaling siya. At hindi siya sinungaling, o hindi ganoon ang tingin niya sa sarili niya. Baka minsan na siyang naging ganoon at umaarteng hindi, ngunit sino nga ba ang mabilis umako ng mali? Kung hindi si Mary Joy, hindi rin iyon si Ana.“Ana, pasensya na pero wala talagang sinabi si Francis, e. Hindi ka naman no'n paaalisin,” pagpapakalma ni Manong Gerald sa kaniya habang nagpapakulo ito ng sabaw. “Magpaliwanag ka na lang sa kaniya pagdating niya. Isang linggo ka na rin no'n na hindi pinapansin.”‘Hindi ko kailangan ng pagpapaalala mo!’Nitong mga araw, habang hindi makatulog si Ana at hindi makakain nang maayos dahil sa kaba at pagdududa. Habang palala ito nang palala, mas lumalakas din ang boses nito sa isip ni Mary Joy. Noong una'y kinikilabutan siya tuwing naririnig ang matinis nitong boses sa isip.Alam niya ang bawat