Ayan July na! Btw, iibahin ko pala ang style ko sa pag-update. Para ma enjoy nyo ang chapters with less coins edidivide ko ang bawat chapters. 1k – 1.5k lang na salita sa bawat isa. Pero don't worry mag dodouble update ako. Like for example sa isang chapter like chapter 19, may mahigit 3k words ako pero edidivide ko siya ng 1k–1.5k words that's equivalent to 2-3 chapters. Maraming salamat sa patuloy na suporta. I  love you guys thank you.           Ayan July na! Btw, iibahin ko pala ang style ko sa pag-update. Para ma enjoy nyo ang chapters with less coins edidivide ko ang bawat chapters. 1k – 1.5k lang na salita sa bawat isa. Pero don't worry mag dodouble update ako. Like for example sa isang chapter like chapter 19, may mahigit 3k words ako pero edidivide ko siya ng 1k–1.5k words that't equivalent to 2-3 chapters. Maraming salamat sa patuloy na suporta. I  love you guys thank you.  

SPENCER Mag-isa akong nakaupo sa isang bench malapit sa station ng camfam namin. Hindi ko maiwasang mapatulala sa pag-iisip sa mga sinabi ni Aaron kanina. "Kung hindi mo ako kayang mapatawad ngayon, pwede mo ba akong panoorin mamaya? Gusto ko kasing makita ka habang nasa stage ako." —Aaron. "Hay naku! Nakakainis namaaaan! Ano bang ginawa ko sa'yo Aaron at pinapahirapan mo ako ng ganito." naiinis kong wika sa sarili sabay kamot sa ulo. Hindi ko alam kung anong magiging reaksyon ko sa sinabi niya. Kung dapat ba akong matuwa, mainis, o magalit sa kanya dahil sa patuloy niyang pagpapa-asa sa akin. Alam ko na una pa lang ay wala na akong pag-asa sa kanya, hindi na dapat ako umasa o mangarap na magugustuhan ako ni Aaron. Kaya naman sobra akong naiinis sa kanya ngayon dahil sa pagbibigay ng mga matatamis na salita. "Ano ba'ng ibig

SPENCER   Kakatapos lang ng klase sa isang subject o course namin at nagpunta kaagad ako sa library ng university.     Nagbabasa kasi ako ng Harry Potter and the cursed child at medyo maingay sa classroom kaya dito ako sa library para makapag-focus.    Sa kalagitnaan ng aking pagbabasa ay biglang tumunog ang cellphone ko sa bag. Malakas ang pagtunog nito kaya rinig na rinig sa tahimik na silid.     "Students remember to silent your phone!" malumanay na paalala ng librarian.    Kaagad ko namang inilagay sa silent mode ang cellphone ko. Nakakahiya talaga nagsipagtinginan ang mga estudyante sa akin. At ang sama pa talaga ng tingin nila ha.    

SPENCER   "Thank you sa paghatid. Kev!" wika ko.    Ngumiti ito at itinaas ang magkabilang kilay tanda ng pagsang-ayon.    "Basta, 'yung sinabi ko sayo ha!" pagpapaalala nito sa akin sa business proposal niya.    "Hm!" tanging sagot ko sabay tango.    "So, una na 'ko! Paki sabi na lang sa bestfriend ko na napadaan ako." pilyong wika nito sabay kaway at t'yaka kumindat.    Loko talaga 'tong lalaking 'to. As if naman okay kami ni Aaron.    Natawa na lang ako sa sinabi niya. "Sige na! Babye!" kumaway na rin ako para magpaalam.    

SPENCER   "Nandito na tayo! So, good night na?! Pasok ka na!" sabi ko kay Aaron.    Alas onse na ng gabi kaya nagdesisyon na kaming umakyat dito sa taas. Halos dalawang oras din kaming sa poo. At ngayon nandito na kami sa harap ng kanya kanya naming unit at nagpapaalam sa isa't-isa.    "Ikaw na muna! Mauna ka nang pumasok!" sabi nito sa akin.    "Ikaw na lang sabi." pagpipilit ko sa kanya.    Tinignan ako nito at siguro'y nakukulitan na siya sa akin. Bigla niyang inilapit ang kanyang mukha sa akin. Napaatras ako sa gulat dahil sa ginawa niya. Ewan ko ba kahit naghalikan na kami, kinakabahan pa rin ako kapag sobrang lapit niya sa akin.    "Aya