Sa harap ng pagdududa nila Jeremy at Madeline, napasimangot si Daniel. Mukha siyang namoblema. “Nang susunduin ko sana si Ava mula sa trabaho kahapon ng hapon, may nakasalubong ako na isang matandang babae na hirap maglakad. Nahiwalay siya sa kanyang pamilya. Naisip ko na dahil sa maaga pa naman, hinatid ko muna siya sa bahay niya, ngunit sino ang mag-aakala na malayo pala ang bahay niya? “Nang gusto ko sanang sabihin kay Ava, doon ko lang napagtanto na nawala ko na ang aking phone. Wala naman kotse sa paligid kung saan nakatira ang matandang babae, kaya naghintay pa ako hanggang nitong umaga.” Muling sumiangot si Daniel. “Hindi ko inaasahan na mangyayari ito.” Nagulat si Gina matapos niyang marinig ang sinabi ni Daniel. “Dan, ikaw ba… Hindi ba’t magkasama kayo n Ava kagabi?” “Hindi.” “...” bakas ang hiya sa mukha ni Gina. medyo nahiya siya nang maalala niya kung ano ang sinabi niya tungkol kay Ava kanina lang. Akal pa nga niya ay sinadya lang ni Ava na gawing komplik

Babala ni Esther ng may malagim na mukha. Sa mga sandaling iyon, wala na sa kanya ang imahe ng isang mahinhin at eleganteng babae. Para na siyang isang tusong tao na gumagawa ng mga kabaliwan at walang katuturan na bagay. Nakahiga sa lapag si Ava habang pinakikinggan ang walang humpay na pagmumura ni Esther saknayang mag tenga. Pagkatapos ay pinikit niya ang kanyang mga mata. Nagkamali siya. Masyado siyang nagpadalos-dalos nung ginawa niya ang hakbang na ito. Dapat ay pinakinggan niya si Madeline at hindi nagpadalos-dalos na hinanap si Esther. Dapat ay nanatili na lang siya sa Whitman Corporation at naghintay kay Jeremy na makahanap ng palatandaan bago siya kumilos. Ngayon, hindi na niya alam kung makakalabas pa ba siya dito ng buhay. Tahimik na naisip ni Ava, ngunit huli na para sa kanya na pagsisihan ang bagay na ito. Sa mga oras na ito, nag-aalala pa din siya tungkol kay Daniel sa kanyang puso. “Danny…”‘Nasaan ka na ba?‘Malapit ka lang ba sa akin?’Si Est

Tinanong ni Daniel si Esther tungkol sa kinaroroonan ni Ava nang may kasiguraduhan. Bumilis ang tibok ng puso ni Esther, pero ang mukha niya ay puno ng inis. Dahan-dahan siyang naglakad papunta kay Ethan at walang pakialam na umupo sa sofa. "Kakaiba. Ano namang koneksyon sa'kin kung hindi niyo mahanap ang babaeng yun? Bakit niyo ko tinatanong kung nasaan siya?" Nang makita nilang walang pakialam si Esther na para bang wala siyang kinalaman rito, nagsimulang kabahan si Madeline. "Mrs. Mendez, may mga dahilan kami para maniwala na nagpunta rito si Ava para hanapin ka, at sa mga sandaling umalis si Ava, narinig namin na nagkataon ay may pinuntahan ka." Pagkatapos pakinggan ang mga salita ni Madeline, biglang ngumisi si Esther. "Mrs. Whitman, kakaiba talaga ang sinabi mo. Hindi ako ang pinakamamahal kong anak na ngayon ay nakakulong dahil friname up niyo siya. Nawalan siya ng kalayaan at nakakulong siya sa kulungan araw gabi. Isa akong malayang babae kaya pwede akong pumunta sa

Sa daan papunta sa istasyon ng pulis ngayon lang, pinakiusapan ni Madeline si Jeremy na pababain siya ng kotse sa kalagitnaan ng biyahe. Bumalik siya sa lokasyon malapit sa manor ng Mendez family para makita kung lalabas pa ulit si Esther. Hindi nagtagal, nagawa ni Madeline na maghintay hanggang sa makalabas si Esther. Pagkatapos, nagtawag siya ng taxi para sundan ang taxi ni Esther. Hindi niya inasahan na mapapansin siya ni Esther. Nang makita ng driver na huminto sa harapan niya ang kotseng sinusundan niya, lumingon siya at nagtanong kay Madeline. "Miss, gusto mo pa rin ba silang sundan?" "Hindi na, salamat." Direktang bumaba si Madeline ng kotse pagkatapos magbayad. Bahagyang nabigla si Esther na makita si Madeline na bumaba ng kotse, pero kasabay nito, hindi siya masyadong nagulat. "Mrs. Whitman, bakit mo ko sinusundan?" Tanong ni Esther nang nakangiti. Humakbang si Madeline at binuka ang mga labi niya nang may maliit na ngiti. "Pwedeng gamiting ng kahit na sino ang

Pagkatapos marinig ito, malapit nang sumabog sa galit si Esther. "Ikaw… Eveline, sinusumpa mo ba ang anak ko?" "Hindi ko siya sinusumpa; sinasabi ko lang ang totoo." Isang matingkad na ilaw ang unti-unting kuminang sa mga mata ni Madeline. Mas matanda ka kaysa sa'kin kaya imposibleng hindi mo naiintindihan ang mga bagay na'to. Bilang isang ina, ikaw dapat ang magtuturo ng magandang asal sa anak mo imbis na kunsintihin mo siya at hayaan siyang maligaw ng landas." "Manahimik ka, Eveline! Wag ka nang magsalita!" Hindi na napigilan ni Esther ang sarili niya. "Hindi mo ko kailangang pagsabihan. Wala kang pakialam kung paano ko palalakihin ang anak ko. Sarili mo na lang ang isipin mo at tandaan mo to. Hindi mag-isa si Ava sa pagtulak kay Naya sa maling landas. May parte ka rin rito!" Tumalikod si Esther para umalis pagkatapos nag-iwan ng parang isang pagbabanta. Hindi nagpaligoy-ligoy si Madeline. Kaagad niyang sinundan si Esther at tahimik na tinawagan si Jeremy mula sa kanyang re