“Alam mo minsan mas okay ng wala ka masyadong pakielam sa paligid mo.” Tumingin sa kalsada si Gu Lichen at nagdrive. “Okay. Naiintindihan ko.” Sagot ni Ling Luoyin, na mukhang masunuring bata. Sa gusto niyang makilala talaga si Gu Lichen, sobrang dami niyang pinagtanungan sa kung anmo ba ang mga gusto at ayaw nito at napag alamanan niya ay gusto raw nito sa mga maamong babae at ayaw naman nito sa mga babaeng makulit at parang may laging pinapatunayan. Pero kahit na gusto niyang siya na talaga ang makatuluyan nito, ayaw niyang madaliin ang mga bagay-bagay at ang gusto niya lang sa ngayon ay ang makuha talaga ang loob ni Gu Lichen. “Lichen, maraming salamat pala sa kwintas na binigay mo sakin kanina. Sobrang nagustuhan ko. Pero sa tingin ko hindi ko rin naman masyadong magagamit ang ganung kamahal na kwintas...” Nalangiting sabi ni Ling Luoyin. Ang akala ni Ling Luoyin, siya ang kumukontrol sa relasyon nila, pero ang hindi niya alam ay para kay Gu Lichen, laro lang ang lahat.

"Sige na, makakauwi ka na." Utos ni Yi Jinli kay Gao Congmin, na nakabuntot sakanya. Gulat na gulat si Gao Congming pero kahit na gusto niya pa mang magtanong kung bakit, alam niya sa sarili niya na may mga bagay na hindi niya na dapat tinatanong. "Opo." Sagot ni Gao Congming at tahimik itong lumabas ng bahay. 'Dahil sinabi ni Young Master Yi na umuwi na ako, ibig sabihin..... dito siya matutulog? Noong sandaling yun, si Yi Jinli at Ling Yiran lang ang naiwan sa loob ng maliit na apatment. Tinanggal ni Yi Jinli ang mga sapatos ni Ling Yiran at kinumutan ito. Pagkatapos, kumuha siya ng upuan, at umupo sa tabi ng kama nito. Habang pinagmamasdan niya ang paligid ng apartment, narealize niya na wala na siyang makitang kahit anong bakas na naiwan niya. 'Tinapon niya na ba ang mga gamit ko?' Nang sumagi yun sa isip ni yun ni Yi Jinli, biglang kumirot ang puso niya. Pero sa kalagitnaan ng pagmumuni niya, si Ling Yiran na dapat ay mahimbing ng natutulog ay biglang dumilat at

"Hindi ka ba natatakot na baka gantihan ka nila kapag pinakawalan mo sila?" Hindi sumagot si Ling Yiran dahil naisip niya na rin ang sinabi ni Yi Jinli at hindi ito nagkakamali, lalo na at ugali talaga ng mga tito niya na imbes na magpasalamat ay manunumbat pa. "Wala akong pakielam sakanila. kaya kong matulog ng mahimbing kahit pa maraming galit sa akin." Kalmadong sagot ni Ling Yiran. Pero hindi nagustuhan ni Yi Jinli ang naging sagot ni Ling Yiran. "Eh paano naman ako?" Bigla niyang tanong. "Ano?" Sagot ni Ling Yiran na ilang segundo pa ang lumipas dahil wala siya sa sarili. Nilapit ni Yi Jinli ang mukha niya kay Ling Yiran at inulit ang tanong niya, "Ang sabi ko, paano naman ako? Hindi mo ba ako iniisip? Hindi ka ba nag-alala kung anong tingin ko sayo?" Hindi alam ni Ling Yiran kung paano siya sasagot. 'Kung ikiaw siguro si 'Jin', walang pagdadalawang isip kong sasabihing nag-aalala ako sayo, pero ikaw si Yi Jinli....' "Sa tingin ko wala ka talagang pakielam kung ini

Para sa isang Yi Jinli, wala ng ibang gloves pang babagay kundi yung mga custom-made ng mga sikat na designer! "Isipin mo nalang na thank you gift mo yun sakin sa pagpapalaya ko sa nga kamag-anak mo." Hirit ni Yi Jinli. "Pero nawala o na yung sukat." Hiyang hiyang sabi ni Ling Yiran. Naalala niya na gumamit siya noon ng medida para makuha ang sukat nito, pero ngayon, nawala niya na ito. Lalo na at wala na rin naman talaga siyang planong tapusin ang gloves kaya tinapon niya na ang papel na pinagsulatan niya. "Kung nawala mo na yung sinukat mo noon, eh di sukatan mo nalang ako ulit." Malamang yun nga ang kailangan niyang gawin.... Kinuha ni Ling Yiran ang medida niya at umupo sa tabi ni Yi Jinli para kunin ang sukat ng kamay nito. At siyempre, hindi maiiwasang mahawakan niya ang mga kamay nito. Sa tuwing dadampi ang mga daliri niya sa palad nito, agad niyang iniiwas pero hanggat maari, ayaw niyang magpahalatang naiilang niya. Pero napansin pa rin ito ni Yi Jinli kaya nata

"Pero kahit ilang beses pa akong mapromote, hindi mo pa rin ako magugustuhan diba?" Hindi alam ni Ling Yiran kung anong sasabihin niya kay Guo Xinli para gumaan ang pakiramdam nito. Natawa nalang si Guo Xinli, "Sa totoo lang, bago mo pa sabihin yun sakin naiisip ko na rin talagag maghanap ng ibang trabaho. Ilang taon na rin akong nagtatrabaho dito sa Sanitation Service Center at nagsawa na ako. Gusto ko namang magkaroon ng mas challenging na trabaho kahit bago manlang ako mag trenta." "Challenging?" Kung papapiliin si Ling Yiran kung buhay na walang kasiguraduhan at puno ng mga pagsubok o yung buhay na boring siguro hinding hindi niya pipiliin yung una. Dahil sa lahat ng pinagdaanan niya, natutunan niyang makuntento kahit gaano pa kasimple ang mga nangyayari sakanya. Huminga ng malalim si Ling Yiran at sinabi, "Sa totoo lang, hindi mo dapat isipin yung mga sinabi ko sayo. Nagawa ko lang yun dahil ayoko ng mag aksaya ka ng oras para sakin. Didiretsuhin na kita, hindi kita gust