Parang kailan lang.... Kitang kita ng mga tao sa paligid nila kung gaano kabaliw si Gu Lichen kay Zhong Rongrong.... Isang lambing niya lang na gusto niya lead role, wala pang isang araw nakuha niya na ang role... Kapag ayaw niya sa direktor, walang patumpik tumpik na papapalitan nito.... at noong huling birthday, nabanggit niya lang na gusto niyang mag celebrate sa isang mamahaling hotel, at nireserve talaga nito ang buong hotel... Kaya nga kahit siya, naniwala rin na siya na ang pakakasalan nito... Pero anong nangyari at nagbago ang lahat....? At ngayon... kahit pa umitim na ang tuhod niya kaluluhod, wala siyang maramdamang kahit konting bahid ng awa.... Hindi... Mali.... wala siyang maramdamang kahit anong emosyon sa mga mata nito, na para bang hinahatulan siya ng titig nito... Alam niya na mahirap talagang kunin ang loob ni Gu Lichen, at kung swertihan man, ramdam na ramdam pa rin ang distansya nito. Bandang huli, naramdaman ni Zhong Rongrong na wala namang nangyayari sa

Habang ang isa niya namang tita ay walang ibang ginawa kundi ang ipagtanggol ang asawa nito. Pero kahit ano pa mang sabihin ng mga ito, hindi apektado si Ling Yiran at para bang wala siyang ibang nakikita kundi ang lola niya na nakaratay sa harapan niya. Noong sandali ring 'yun, biglang bumuka ang bibig ng lola ni Lin Yiran na para bang may gusto itong sabihin. Kaya nagmamadaling inilapit ni Ling Yiran ang tenga niya sa bibig nito, pero nang sandaling marinig niya ang sinabi nito, bigla siyang natigilan. Isa-isa ng lola niya ang mga pangalan ng mga anak nito, at kasama doon ang mga tita at tito niyang nakakulong... Tumayo ng maayos si Ling Yiran at walang imik na naglakad palabas ng ward. Sinundan naman siya ng mga tita at tito niya para pagpangakuin na iuurong niya na ang kaso. "Bakit kailangan kong iurong ang kaso? Kahit kailan hindi ko naramdaman na pamilya ang tingin niyo sa akin kaya bakit ko naman kayo ituturing na pamilya ko?" Walang emosyong sabi ni Ling Yiran. "Wal

Walang kasiguraduhan si Ling Yiran kung makikita niya ba kahit anino lang ni Yi Jinli kapag pumunta siya sa Yi Group. 'Pero bukod dun, saan ko naman siya pwedeng puntahan? 'Ni hindi ko nga alam kung saan siya nakatira eh!' Kaya kinahapunan, buong loob na pumunta si Ling Yiran sa Yi Group pero pagkarating niya doon, ni hindi manlang siya makapasok kahit sa entrance lang. Pagkasabi niya na gusto niyang makita si Yi Jinli, nairita lang sakanya ang mga guard at pati ang mga dumadaan ay pinagtinginan siya mula ulo hanggang paa. "Ineng, kung kikitain ni President Yi ang bawat taong pumupunta dito na hinahanap siya, baka pati sa tulog niya nakikipag meeting pa rin siya. Hindi na bago ang ganyang kalakaran mo, araw-araw may mga taong katulad mo na parang wala sa sarili." "Pero alam mo sa lahat, kakaiba ka ah? Yung ibang mga nagpupunta dito, kahit papano nagbibihis pa rin. Nakikita mo ba yang damit mo? Sa tingin mo ba may maniniwala sayo na kay President Yi ka makikipag kita?" Yumuk

"Wala naman na akong ibang gustong mangyari bukod sa palayain mo sila. Alam ko namang sisiw lang to sayo...." Kinakabahang sagot ni Lign Yiran. "Sisiw nga lang, pero.... ano naman?" Sobrang nakakainsulto ng pagtitig ni Yi Jinli kaya lalo lang kinabahan si Ling Yiran. Kaya muli siyang huminga ng malalim, na para bang kumukuha ng lakas ng loob, at tumitig sa mga mata ni Yi Jinli. "Anong gusto mong kapalit para palayin sila?" Nang marinig ito ni Yi Jinli, kumunot ang noo niya at inilapag ang hawak niyang ballpen sa lamesa. Tumayo siya at naglakad papunta kay Ling Yiran. Maingat niyang hinawakan ang mga kamay nito. "Ate, sobrang lamig ng mga kamay mo." Nang maramdaman ni Ling Yiran ang pagdampi ng kamay ni Yi Jinli, parang biglang nanigas ang buong katawan niya at hindi siya makagalaw. Dahan-dahang inangat ni Yi Jinli ang mga kamay ni Ling Yiran at maingat na kiniskis ang mga ito. Halatang sanay na sanay na si Yi Jinli kung paano painitin ang mga kamay ni Ling Yiran. Sobrang

Paano nga naman siya hindi magmumukhang pagod kung ilang araw na siyang hindi nakakatulog. Bukod sa mga nangyari sakanila ni Yi Jinli, sobrang nagaalala rin siya sa paglala ng kundisyon ng lola niya, kaya ngayon pakiramdam niya ay lumulutang siya sa ere. Pero hindi pa man din siya nakakalayo, may nakasalubong siya na binangga siya kaya natumba siya sa kalsada. Pero buti nalang at makapal ang damit niya kaya hindi siya nasaktan. Nang patayo na siya, may narinig siya na mga yabag ng paa na para bang patakbo palapit sakanya, at lilingon palang sana siya nang bigla niyang naramdamang may umalalay sakanya sa pagtayo. Nang tignan niya kung sino ito, nagulat siya dahil si Guo Xinli ang nakita niya. "Bakit ka..." "Nasa malapit lang yung sasakyan ko. Halika na, ihahatid na kita." Oo, tumanggi na si Ling Yiran pero sobrang nag-aalal pa rin si Guo Xinli kaya sinundan niya ito. "Wag na. Kaya ko naman ang sarili ko." "Paano naman kita hahayaang umuwi ng mag-isa ngayong nakita kong n