NAGISING SI KENDRA nang maramdaman ang malamig na hanging dumadampi sa mga braso niya. Nakabukas pala ang bintana ng sasakyan.  Napamulat siya ng mga mata. Maliwanag na pala. Napaayos siya ng upo nang makita ang mga nagtataasang punongkahoy. May mga niyog din at mangga. Nangingintab iyon, hinog na yata ang iba. Parang natakam naman siya agad.  Napatingin siya sa gawi ni Sebastian, nagmamaneho pa rin ito.  “Good morning, sleepyhead!” nakangiting sabi nito.  “Morning, anong lugar ito?” tanong niya.  “Nandito tayo ngayon sa villa ko, pero don’t you worry, sa Quezon Province lang ito. Malapit-lapit lang sa Manila,” tugon nito.  Tumango-tango naman s

PAGKAGALING SA OPISINA ay umuwi na si Kent ng bahay at mabilis na nag-ayos ng mga gamit na dadalhin.  Napatigil siya sa pag-eempake nang marinig ang boses ng mga magulang. May kasamang bata ito. Napakunot-noo naman siya. Hindi naman nagdadala ng kung sino-sino lang na bata ang magulang niya sa bahay nila. Pinalis niya iyon sa isipan at ipinagpatuloy na lang niya ang pag-e-empake.  Pababa na siya ng hagdan nang maabutan ang batang naglalaro. Si Nikki na lang ang kasama ng bata. Parang ginawa namang playground ang sala nila.  Gano’n ba kasabik ang ina sa apo at kung sino-sino na lang ang dinadala nito sa bahay nila?  “O, saan ang punta mo?” takang tanong ni Nikki nang makita ang dala niya.  “Busine

HINDI PA MAN siya nakakapasok ay nakasalubong niya na ang yaya ng anak niya.  “Ate, p’wede po bang umuwi na po ako? May sakit kasi ang isang anak ko. Bibili pa po kasi ako ng gamot. Kung okay lang po.”  “Yes, Yaya, you can go now. Hindi naman na ako aalis. Magpahatid ka kay Manoy Jerry. Pero teka, may pambili ka pa ba ng gamot?” Biglang napakamot naman ito ng ulo. Parang nahihiya.  “P’wede po ba ako maka-advance, Ate? Naubos na kasi iyong sinahod ko noong nakaraan sa gastusin din sa bahay,” nahihiya namang sabi nito. “Wait here, Yaya. Okay?” Saglit na iniwan niya ito at nagmadaling kumuha ng pera sa wallet.  Pero pagbaba niya ay wala na ito. Tinawag niya

BIGLA NIYANG HINILA ang kumot at nagtalukbong na lang. Para siyang teenager na nahihiyang makita ng crush sa lagay niya. Naiinis tuloy siya sa sarili, parang gusto niyang umurong na lang. Ang lakas ng loob niya kanina. Ngayon, ano?  “Babe, what’s wrong?” narinig niyang tanong ng binata at pilit na tinatanggal ang kumot.  Mahigpit na hinawakan niya ang kumot para hindi nito makuha, pero lalaki talaga ito. Ayon, hinila na naman nito ang kumot.  “Babe, please! Huwag mong sasabihing iiwan mo ako sa ere. Damn! Hindi ako makakapayag!”  Natahimik ito bigla nang mga sumunod na sandali, kaya sumilip siya sa binatang nakaupo na. Napangiti ito kaya itatalukbong niya sana ang kumot nang hilahin nito iyon at itinapon sa kung saan. 

“’MA, WHERE ARE we going?” excited na tanong ng anak niya nang makasakay na sila sa chopper. “We’re going to Metro Manila, baby!” Si Kent ang sumagot dito habang nakangiti. Guwapong-guwapo siya sa binata sa suot nito. Kahit ano yata ang isuot nito ay litaw na litaw ang angking kaguwapuhan.  “Yehey! Can I meet my granny there?”   “Of course, baby. Actually, doon tayo mag-i-stay,” masayang sabi niya sa anak na hindi na naalis ang ngiti.  Tumingin siya sa ama nito na matamis ang ngiti. Pagkuwa’y ngumuso ito sa dibdib niya. Napatingin siya sa dibdib na kitang-kita pala ang cleavage niya. Pasimpleng kinurot niya ito. “Ouch!”  “What happened, Papa?” tanong