Patrick’s POV                     Agad namin ni Sage kasama ang mga pulis na dinala sa hospital si Melody. Hindi pa siya pwedeng mamatay! Napakabata pa niya.           Isa pa siya ay susi para matapos na ang kaso ni Nate. Nang maipasok si Melody sa Emergency Room, umupo muna kami ni Sage pati na ang mga pulis na kasama namin sa mga upuan na nakahilera sa labas nito, “Papuntahin mo rito ang mga magulang ni Patricia at ni Elisa,” Utos sa ‘kin ni Sage, “Dahil kailangan nilang malaman ang mga impormasyong nakalap natin,” Wika pa niya na agad kong sinunod.           Tinawagan ko ang papa ni Patricia na agad niyang sinagot, “Hello,” Wika niya sa ‘kin.       &nb

  Phoenix’s POV             Ngumisi ako habang tinututukan ng baril si Sage tsaka ako tumayo, “Hindi tayo aabot sa puntong ito kung hindi mo tinuloy ang imbestigasyon sa pagkamatay ni kuya!” Galit na galit kong wika na nagpatalim ng kanyang tingin sa ‘kin.           “Tell me, did you kill your brother?” Seryoso niyang tanong na naging dahilan upang sarkastiko akong tumawa.           “Since you are going to die, I’ll tell you the truth,” Panimula ko sa kanya, “Yes, I killed him! He deserves to die because he ruined my life! Parati niya akong sinasaktan at kaya inatake sa puso si papa at namatay dahil sinumbong niya ako sa kanya na naninigarilyo ako kahit hindi naman, sinisi rin ako ng sarili kong ina because of what happened!” Galit na

  Phoenix’s POV             Bahagya akong tumingin kay Sage na wala nang buhay, naliligo na siya sa sarili niyang dugo tsaka ko ibinalik ang tingin ko kay Sebastian at ibinigay ang baril niya sa kanya, “Umalis kana, ako nang bahala rito,” Utos ko na agad niyang sinunod.           Naiwan ako sa abandonadong gusali kasama ang malamig na bangkay ni Sage, “I told you before that you can never defeat me,” Nakangisi kong wika sa kanya.           Ilang saglit pa naramdaman ko na may dumating na kotse sa labas ng gusali kaya naman humiyaw ako at nagdrama, “Sage! Magbabayad ang taong pumatay sa ‘yo ipinapangako ko!” Umiiyak kong wika tsaka ako lumuhod.           Maya maya pa dumating nasi SP

  Aira’s POV             Nandito ako ngayon sa condo unit ko, nakaupo ako sa sofa, malalim na ang gabi ngunit hindi pa rin ako dinadapuan ng antok, iniisip ko pa rin kasi ang mga nangyari kanina, mula sa balitang nalaman ko na patay nasi Sage hanggang sa tangkang pagpatay sa ‘kin ni Mantus.           Maya maya pa narinig ko nalang na tumutunog ang phone ko palatandaang may tumatawag, kaya naman agad ko itong sinagot, “Hello,” Wika ko.           “Hello, Ms. Freud!” Kinakabahang wika ng Amerikanang nasa kabilang linya, “Mr. Mantus Taylor escaped again,” Wika niya na nagpabuntong hininga sa ‘kin.           “Don’t worry, I’ll do my best to find him,” Wika ko at pinutol ko ang linya ng tawag tsaka ngumis

  Patrick’s POV            Hindi na namin nagawang lumapit ni Mantus sa bahay nang makita namin na nakakandado ang gate nito, “Paano ‘yan naka-lock,” Wika ko na kanyang ikinainis at iritado niya akong tiningnan.          “Gumawa ka naman ng paraan, hindi ‘yung lahat ng nakikita mo sinasabi mo sa ‘kin!” Inis niyang wika sa ‘kin kaya naman iginala ko ang aking mga mata upang humanap ng pwedeng tumulong sa ‘min.          Sakto namang may dumaang isang matandang babae, kaya naman agad ko siyang kinausap, “Hello po, kilala mo po ba ang taong nakatira diyan?” Tanong ko sabay turo sa bahay.          “Hindi, matagal nang abandonado ang bahay na ‘yan—” Hindi na niya naituloy ang kanyang sasabihin nang biglang magsalita si Mantu