5 years later…   MAAGANG gumising ang Pamilya ni Lander, upang sama sama na pumunta sa simenteryo para sa ika-limang anibersaryo ng pagkamatay ni Lorie. Umaga pa lang ay pumunta na si Lacey simabahan upang mag-alay ng dasal. Habang si Trisha naman, kasama ang asawa at dalawang anak ay maaga ring nag tungo sa Simenteryo upang mag-alay ng paburitong bulaklak ni Lorie—ang rosas.   Sa tuwing sasapit ang anibersaryo ng pagkamatay ni Lorie at maagang pumupunta sa simenteryo ang pamilya ni Lander dahil gusto ni Lacey na suklian ang kabutihan na pinakita ni Lorie sa pamilya nila. Kung gaano kaaga gumising si Lorie upang ipag handa ng pagkain si Lander ay ganon din ang oras din sila gumigising upang bisitahin ang puntod ni Lorie sa Makati—kung saan nakalibing din ang katawan ng yumaon nitong ina. Dahil sa pagkawala ni Lorie ay labis ang nagdamdam si ama nitong ni Marvy. Napabayaan nito ang Kumpanya, at halos

    LINGGO na ang lumipas. Naging maayos ang takbo ng nagdaang araw para kay Lorie. Maging ang hawak niyang project ay natapos ng maayos. Kaya naman ay napag pasyahan niyang magkaroon ng konting salo salo.   “It’s all settled!” Masayang anunsyo ni Tifany ng matapos ang pag-aasikaso sa pagdarausan nila ng muntinh salo-salo. “I’m going to update, Trish. Ngayon mo din sila kakausapin tungkol sa project L diba?” Tanong niya. Napangiti naman si Lorie saka tumango.   “Oo, excited na din akong simulan ang project L. Feel ko kase connected ako sa drawing na iyon. Sobrang familiar sakin.” Aniya.   “Baka, nakita mo na iyon sa France, by coincidence.” Wika ng kaibigan. Muling napa tango si Lorie bilang pag sang-ayon. Hindi niya maalala kung saan at kailan niya nakita ang sketch pad na iyon. Pero sigurado siya sa kaniyang sarili na Familiar siya sa sketch pad na iyon.  

MAAGANG sinalubong ng mga empleyado ng MARQUEZ CORP. ang umaga. Habang abala ang iba, hindi naman mapakali si Lander sa tabi. Ngayong araw nakatakda ang muli nilang pagkikita ni Lorie. Lumapit sakaniya si Cassey upang i-abot ang isang sobre na may lamang contrata para sa Project L. Ilang beses na pinagdasal ni Lander na tanggapin ni Lorie ang Propossal niya, ito na rin ang pagkakataon niya upang makakuha ng ebidensya na magpapatunay na buhay pa ang kaniyang asawa.   “Lander” Gulat na napatingin sa harapan si Lander ng marinig ang boses ng babae na hindi niya inaasahan na muli niyang makaka-usap.   “F-Feli” utal niyang wika saka mabilis na tumayo at inaya itong umupo. “What do you want? Coffee or Juice?” Tanong niya pa ulit. Nakangiti namang umiling si Feli. Bakas ang kalungkutan sa muka nito, halatang walang maayos na tulog.   Agad na umupo si Lander sa tapat ni Feli at nag salin ng tubig saka binigay ka

ISANG linggo na ang nakakalipas simula nang mangyari ang kaganapan na iyon sa pagitan ni Lorie at Lander sa sementeryo. Tuluyan nang napatawad ni Lorie si Dein kapalit ang katotohanang pinagkait sakaniya ng kinikilalang ina. Halos wala ng paglagyan sa kaniyang sistema ang mga nalalaman. Kung saan sila nagkakilala hanggang sa sagipin siya nito sa isang aksidente. Kahit na may konting galit pa rin sakaniya ay mas pinili niya ang magpatawad dahil ang pusong marunong magpatawad ay ang pusong malaya at tunay na sasaya. Malaki din ang pasasalamat niya sa kinilalang ina, dahil kung hindi dahil dito ay siguro tuluyan na siyang nawala. Kasalukuyan siyang nasa simbahan upang bumisita at mag sindi ng kandila at mag-alay ng dasal. Isang oras pa ang nilagi niya doon bago tuluyang dumating ang kaibigan na si Tifany. "Are you ready?" Tanong nito sakaniya. Nakakingiti namang tumango si Lorie bilang sagot. Tuluyan silang lumabas ng simbahan at dumeretcho sa

KABANATA XIX: FLASHBACKS   TULALA si Lorie na nakatingin sa pigura ng lalaking matagal na niyang gustong makita. Pagkamulat pa lang ng mata niya ay hindi na niya malaman kung ano ang nararamdaman. Iba't-ibang emosyon ang nararamdaman niya. Tuwa,lungkot,panghihinayang at kasabikan.   Kahit na masama at panget ang mga ala-ala na bumalik sakanya,hindi niya masasabing lahat iyon ay panget. May mga suportado,mapagmahal at tunay siyang kaibigan at meron siyang Ama na mabait,naunawain at higit sa lahat ay maunawain.   "D-Daddy" Unang banggit niya Hindi napigilan ni Marvy ang maging emosyonal habang nakatitig sa muka ng anak. Isa-isang tumulo ang luha sa kaniyang mga mata at saka maibilis na niyakap ang anak. Hindi maluwag,hindi rin mahigpit. Sakto lang upang maramdaman ni Lorie ang pagmamahal ng isang ama. Puno ng pananabik at kasiyahan ang puso ni Marvy.   Binalewala niya ang mga katanungan sa isipan. Ang