Hindi man nakapaglaro, mukhang nag-eenjoy naman si Kheena sa pang-aasar kay Rico. Kanina pa ito nagsisisigaw, chine-cheer ang kaibigang kanina pa nakaupo sa bench sa gilid ng court. Nasa bandang kanan kami ng bleachers at mula sa puwesto namin ay kitang-kita namin si Rico na halatang sabik nang humampas ng bola. Saklap naman no’n, todo praktis pa tapos sa huli bangko lang naman pala.“Go, Enrico! Sit properly, bogo!” sigaw pa ni Kheena sabay halakhak ng malakas. Kahit ‘yong mga katabi namin ay natatawa na rin sa paulit-ulit nitong isinisigaw. Napapatakip na lang ng mukha si Rico sa kahihiyan.Actually, wala sana ako ngayon dito dahil may practice kami para sa pageant. Kaso, kasali rin pala si Ren sa badminton players kaya after lunch na lang raw. ‘Buti naman ‘no, sa araw-araw ba naman na pagp-practice ng ngiti ay nangalay na ang panga ko. Ilang band-aids na rin ang dumaan sa sakong ko dahil kinailangan kong magtakong kahit practice pa lang upang tumibay ang tindig ko at hindi madaling

A week later, just like what he said, he did come back on pestering me but his antics got worse—more silly and crazier! He transformed from being an unbothered piece of sh*t into his usual mischievous self again. And this time, walang araw na hindi ako umuuwing gusot ang mukha. ‘Yong kulit niya sa isang araw? Jusko, halos pang-dalawang linggo! Ewan ko ba, balak ‘ata ako nitong patayin sa sama ng loob. Hindi ko na nakakayanang manahimik na lang kapag naiinis ako sa kaniya kasi kapag ginawa ko ‘yon, posibleng ‘yong inis ko ay mauwi sa luha. Walang-wala talaga ang pagiging pikunin ko sa pagiging magulo niya.Minsan napapakurap na lang ako kapag bigla niya akong kikindatan habang nakikipag-harutan sa mga kaibigan niya at medyo ipinagpapasalamat ko naman na pasimple niya itong ginagawa. Kasi kapag nagkataon na may makapansin, lalo na si Rico? Paniduradong uulanin na naman kami ng pang-aasar dahil sa kalokohan niyang h*******k siya.“Prinsesa,” tawag sa akin ni Lynette, kaklase naming nakaup

Gano’n nga siguro talaga kapag nag-eenjoy ka, pakiramdam mo bumibilis ang takbo ng oras. Two months feels like three days. Masyado akong naaliw sa summer break kaya hindi ko namalayang ilang buwan na rin pala ang lumipas at heto na naman ang enrollment. But, at least, hindi na ‘to gaanong hassle ngayon. I did it online so, I don’t have to go to school. I mean, there’s nothing wrong with the traditional method. I just thought that it would be nice if I won’t see Aven before the classes starts. Hopefully, that would bring good luck.I got extremely upset and I’m still upset about the gift ending up in the trashbin. He’s the most inconsiderate person I have ever known. Puwede naman niyang iuwi na lang sa bahay nila at do’n itapon o kung ano mang gusto niyang gawin sa binigay ko. Huwag lang niyang ipakita sa akin na hindi niya nagustuhan kasi nagmumukha akong tanga, e. I spent hours deciding what should I give, only for my efforts to go to waste? That’s definitely bullsh*t. Sino ba siya sa

Unlike last year, sitting next to Aven isn’t that bothersome anymore. Dumalang na ang mga pagkakataon na magkatabi kami at hindi niya na ako inaasar anumang oras niya gustuhin sa kadahilanang marami na siyang ginagawang mas importante pa kaysa sa pang-aasar.Bukod sa more on specialized subjects na kami, Vice President rin kasi siya ng Student Council. Mas maaasahan siya kaysa sa mismong SC President kaya halos araw-araw siyang pinapatawag sa office nila. Unti-unti na rin akong nasasanay na mag-isa o kung sino-sino na lang sa mga kaklase namin ang nakakatabi ko sa upuan kapag wala siya. Hay, how nice to not have him around often. Such a relief.I was just chilling in my seat when Rico rushed to me.“Cindz, puwede makisuyo? Nagpapahatid kasi si Aven ng snacks tsaka lunch meal sa SC Office. Baka puwedeng ikaw na lang muna maghatid? Bigla kasing dinatnan si Kheena kaya ihahatid ko na muna pauwi. Hindi ko alam kung anong oras pa ako makakabalik, e,” aligaga nitong saad habang nagkakalkal n

“’Yon na ‘yon? Sure na kayo diyan?” Umiling si Rico. “Guys naman! Akala ko ba ipapanalo natin ‘to? E, kahit nga konting emosyon lang sa pagbigkas ng mga linya niyo ay pinagkakait niyo pa. Bagsak tayong lahat, gusto niyo ‘yon? We’re about to make a film, everyone. Hindi tayo magro-roleplay on the spot sa classroom!”Nameywang pa ito at nilibot ang tingin sa buong cast pero alam kong ako talaga ang pinatatamaan niya. Kinginang project ‘to, kung hindi lang ‘to sixty percent ng grades ko ay hindi ko na ‘to bibigyan ng panahon, e.Napayuko ako at napakagat-labi. Nakaka-guilty na wala akong talent sa pag-arte kahit na hindi ko naman talaga kasalanan na hindi ako marunong. Although, they can’t blame me for this. Pinagpilitan nilang ako ang gumanap sa female lead kahit na ayoko ‘di ba? Then, they have to bear with me because I was forced to agree to this.“From the top! Hindi tayo magsisimulang mag-taping hanggat hindi pa stable ang emotions sa lines niyo.”We’re currently here at Villantura’s