ซาบริน่ายืนตัวตรงทันทีเมื่อเห็นว่าเธอกำลังเผชิญหน้ากับใคร ฉับพลัน ท่าทีของเธอก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา "ขอโทษ!"ผู้อาวุโสชอว์มองซาบริน่าด้วยท่าทางรังเกียจก่อนที่เขาจะยิ้มอย่างเย็นชา “ครั้งสุดท้ายที่ฉันเห็นเธอ มีแต่เครื่องสำอางค์ราคาถูกฉาบหน้าเอาไว้หนาเตอะ คราวนี้ก็สกปรกไปทั้งตัว หน้าดำน่าเกลียด คิดว่าตัวเองเป็นใครกัน?"ซาบริน่าไม่ใส่ใจที่จะสร้างความบันเทิงให้กับเขา เมื่อดูจากผิวเผิน เขาดูเป็นคนเข้มงวดและใจดี แต่เขาไม่เคยเป็นมิตรกับเธอเลย ตรงกันข้าม เขาเป็นชายชราที่หยาบคายเป็นอย่างมากเธอเพิกเฉยต่อนายท่านอาวุโสชอว์ และพยายามเดินไปข้างหน้าต่อ อย่างไรก็ตามนายท่านอาวุโสชอว์ยกไม้เท้าขึ้นเพื่อขวางทางเดินของเธอซาบริน่าถามอย่างเย็นชาว่า “ตั้งใจจะทำอะไรคะ?”"ตอบคำถามฉันเดี๋ยวนี้!" ชายชราตะคอกใส่ซาบริน่าด้วยน้ำเสียงที่ข่มเหงเป็นอย่างมากซาบริน่าระงับความโกรธของเธอและตอบว่า “คุณคะ ฉันรู้จักคุณเหรอ?”“เธอไม่ใช่ภรรยาของเซบาสเตียนเหรอ? ผู้หญิงที่เขาซื้อมาเล่นด้วยตั้งสองเดือนเพื่อสนองความปรารถนาของแม่ที่กำลังจะตายใช่ไหม?” ผู้เฒ่าชอว์ถามด้วยน้ำเสียงสงสัย“มันเกี่ยวอะไรกับคุณมิทราบ?” ซาบริน่าถาม“ม

เซบาสเตียนมีท่าทางเคร่งขรึม ผิวสีบรอนซ์อย่างผู้ชายของเขาแบกรับความรู้สึกเศร้าอยู่ลึก ๆแต่เขาก็ยังไม่ยอมแสดงอารมณ์ออกมาด้วยใบหน้าที่ดูเศร้าและเหนื่อย เขามองซาบริน่าและไม่ขยับเขยื้อนซาบริน่าเดาไม่ออกเลยว่าเซบาสเตียนกำลังคิดอะไรอยู่เธอเคยคิดมาโดยตลอดว่าเธอแน่วแน่และไม่ยอมเปิดใจรับใคร แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าเขาเธอรู้สึกเหมือนกับกระดาษแผ่นใสเช่นเดียวกับตอนนี้ เขาอาจมีออร่าของความเศร้าอยู่รอบตัวเนื่องจากอาการของแม่ แต่เขายังคงไม่หลั่งน้ำตาแห่งความเจ็บปวดใด ๆ เพียงระงับความโศกเศร้าไว้กับตัวเองภายนอกเขายังคงดูเย็นชาและสง่างามในชุดสูทของเขาแล้วเธอล่ะ?เธอสกปรกและใบหน้าของเธอดำคล้ำ เธอเคยถูกเซลีนหลอก ถูกไนเจลเยาะเย้ย หรือแม้แต่โดนนายท่านอาวุโสชอว์ด่า แม้แต่มินดี้ก็เคยพูดดูถูกเธอเซบาสเตียนก็เช่นกันซาบริน่าไม่รู้ว่าเซบาสเตียนจะจัดการกับเธออย่างไร หลังจากที่เขามีอิสระที่จะทำเช่นนั้นได้เขามีนิสัยที่ลึกล้ำ โหดเหี้ยม และไม่ลังเลใจเธอแข็งขืนกับเขาไม่ได้แม้แต่น้อย เธอไม่ได้อยากจะต่อต้านเขา เธอไม่เคยคิดที่จะทำให้คนที่มีหน้ามีตาของเซ้าท์ ซิตี้อารมณ์ขุ่นเคืองแต่เธอก็เหมือนตัวตลกที่หิวก

ไนเจลแต่งตัวดีเลิศ และใบหน้าของเขาก็จริงจัง ดูเหมือนเขากำลังทำงานอยู่เพราะมีเครื่องมือสำหรับใช้วัดค่าอยู่ตรงหน้าของเขาด้วย เขาดูตัวเลขที่ออกมาจากเครื่องมืออย่างจริงจัง จนเหมือนว่าเขาไม่ได้สังเกตเห็นซาบริน่า ในตอนที่เธอชนเข้ากับเขาเขามองซาบริน่าอย่างเย็นชา น้ำเสียงของเขาสงบ "เธอเองเหรอ? ไม่เห็นเหรอว่าฉันทำงานอยู่? กระโดดเข้ามาในอ้อมแขนฉันแบบนั้นได้ยังไง? เธอนี่มันไม่รู้จักโตจริง ๆ! เรื่องส่วนตัวควรเก็บไว้เป็นเรื่องส่วนตัว และงานก็คืองาน คราวหน้าอย่าใช้ลูกไม้เล็ก ๆ น้อย ๆ พวกนี้อีก โดยเฉพาะเวลาที่ฉันทำงาน”น้ำเสียงของเขาดูเหมือนไม่ได้พูดเล่น และตั้งใจจะทำให้ซาบริน่าผิดหวัง เขามุ่นอยู่กับงานของเขา เมื่อเธอชนเขา เขาก็เสียสมาธิซาบริน่าเม้มริมฝีปากของเธอ "ขอโทษค่ะ!"เมื่อพูดอย่างนั้น เธอก้มศีรษะลงและเดินผ่านไนเจลไปยังไซต์ก่อสร้าง เธอตั้งใจจะบอกไนเจลว่าอีกสองวันเงินเดือนของเธอก็จะออกแล้ว และพอได้เงินนั่นมา เธอจะสามารถคืนเงินสามพันที่ไนเจลเคยให้ยืนได้อย่างไรก็ตาม เมื่อซาบรินาเห็นว่าไนเจลทุ่มเทกับงานและเขาก็หงุดหงิด เธอก็ไม่พูดอะไร และมุ่งหน้าไปไปที่ไซต์งานแทนเมื่อซาบริน่าเดินไปได้ระย

ชายชราจับซาบริน่าและดึงเธอเข้ามาหาตัวเขา ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม “แม่หนู เธอนี่มันขี้ลืมเสียจริง สองปีก่อน ตอนที่เรียนอยู่ในมหาวิทยาลัย เธอขอเงินและของมากมายจากฉัน ตอนนั้นเธอยังเรียกฉันว่าผัวอยู่เลย ลืมไปแล้วหรือไงว่าเคยโทรหาฉัน? เมื่อกี้เรียกฉันว่าอะไรนะ คุณลุงเหรอ? ฉันแก่ขนาดนั้นเลยเหรอ?”ซาบริน่าตะโกนว่า “คุณเป็นใคร! ปล่อยฉันนะ! ถ้าไม่ปล่อยฉันจะแจ้งตำรวจ!”ชายที่อยู่ข้างหน้าเธอแก่มาก แก่กว่าลินคอล์นอย่างน้อยยี่สิบปี และเขาพูดเรื่องไร้สาระในเวลากลางวันแสก ๆ ซาบริน่าอยากจะตบชายแก่ที่น่ารังเกียจจริง ๆอย่างไรก็ตาม เขาจับแขนเธอแน่นจนเธอไม่สามารถจะดิ้นออกไปได้ ซาบริน่าหนีไปไม่ได้เลย“โทรแจ้งตำรวจเหรอ? ตอนที่เธออยากได้เงินจากฉัน ฉันไม่เห็นเธอจะโทรแจ้งตำรวจเลยนิ? ตอนที่เธออยากได้ของจากฉัน เธอไม่ยักจะโทรแจ้งตำรวจเหมือนกันนิ? ตอนนี้เธอจะโทรแจ้งตำรวจงั้นเหรอ? ซาบริน่า เธอทำกับเคนตัน ฮอร์สท์ผู้นี้เหมือนกับว่าเป็นคนที่สามารถจะเธอโยนทิ้งข้างทางได้งั้นเหรอ? ฉันมาหาตอนที่เธอต้องการฉัน และตอนนี้เธอจะโทรแจ้งตำรวจเมื่อไม่ต้องการฉันแล้ว” คนที่เรียกตัวเองว่าเคนตัน ฮอร์สท์ เย้ยหยันซาบริน่าอย่า

ในห้องส่วนตัวอันหรูหรา ภาพด้านหน้าของเซย์นและไนเจลนั้นตรงกันข้ามกับที่พวกเขาคิดไว้โดยสิ้นเชิงตรงหน้าพวกเขา เคนตันนอนขดตัวอยู่บนพื้น เขาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดและทุกข์ทรมาน มีกองเลือดเล็ก ๆ อยู่รอบตัวเขา ในมือของซาบริน่ามีขวดไวน์แตก และเธอกำลังตีไปตามร่างกายของเคนตันด้วยขวดไวน์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า การโจมตีแต่ละครั้งนั้นไร้ซึ่งความปราณีเป็นอย่างมากท่าทางของซาบริน่านั้นสงบมาก ไนเจลและเซย์นตกตะลึงเมื่อเห็นคนสองคนเข้ามาและรู้ว่าทั้งสองคนเป็นลูกของบรรดาเศรษฐีของเมือง เคนตันจึงคลานไปหาไนเจลทันทีราวกับว่าฟ้ามาโปรดเขาแล้ส “นายน้อยไนเจล ช่วยฉันด้วย เรียกคนของฉันมาจัดการผู้หญิงบ้าคนนี้และฆ่าเธอที่นี่ที! ถือว่าขอร้องแหละ!”ไนเจลพูดไม่ออก ซาบริน่ามองไนเจลอย่างใจเย็น ขณะที่เธอถือขวดที่แตกไว้ “นายน้อยไนเจล เมื่อเช้านี้ฉันอยากบอกอะไรบางอย่างกับคุณ แต่คุณยุ่งกับเครื่องมือวัดค่าที่ไซต์งาน ดังนั้นฉันจึงไม่รบกวนคุณ ฉันแค่อยากจะบอกคุณว่าอีกสองวัน เงินเดือนฉันก็จะออกแล้ว ฉันจะคืนเงินสามพันเให้คุณทันทีที่ได้รับเงินเดือนนะ”ไนเจลยังคงพูดไม่ออกซาบริน่ายิ้มอย่างเศร้าสร้อย “ไปแจ้งตำรวจเถอะ ไนเจล หรือบางทีคุ