All Chapters of Filling The Abandoned Holes: Chapter 11 - Chapter 15
15 Chapters
Chapter 11
"Mang Nestor, una na po kami. Balitaan n'yo na lang po kami 'pag nagising na si Mommy," pagpapaalam ni Brix sa matanda. "Sige po Sir, tatawag po ako agad 'pag nagising si Madam." We just nodded at him and started walking towards Ephraim's car.Pagtingin ko sa relos ko ay kalahating oras na lamang bago mag-alas sais. Late na nga talaga ako. "Brix!" It was him. Prime is running across the hospital. Ni hindi n'ya kami inantay na makatawid ng kalsada. Dali-dali itong nagtungo sa kinaroroonan namin. "Nasaan si Mommy? Is she okay? Maayos na ba ang lagay n'ya?" he said when he's just a few inches away from us. "Stable na, pero unconscious pa rin," Brix answered. "Bakit pala kayo magkasama ni Olivia kanina?" dagdag pa nito at pa-simpleng tumingin sa akin. I just rolled my eyes on him. Mag-aasar na naman 'to, panigurado
Read more
Chapter 12
  I never thought I'd feel this way once again. It has been three years since he was taken away from me. Those years we're spent on longing. I almost believe I'm no longer capable of loving. Well, almost.   Not until I met Prime. He made me feel I can still cling to the things I'd forgotten. He made me realize what acceptance can give us. And there will always be a part of me, thanking him for that.     We decided to spend some time at Lunti. Well, for the past few days, we frequently go here. Halos dito kami tumatambay 'pag pareho kaming free.     He became extra on everything.     Not to mention his gestures that turned to be sweeter than usual.       I started to examine the things encompassing our position. I can hear the wind whispering that seemed to be a lullaby in my ears, the moisture t
Read more
Chapter 13
"Ano ba kasing nangyari at hindi ka na naman natuloy kahapon?"Shillem opened the door on the driver's seat. I noticed she's wearing a peach elbow-length sleeve dress that runs down inches above her knee. Pansin ko lang na nitong mga lumipas na araw, napapadalas ang pagsuot niya ng may manggas. Her wavy brown hair follows the rhythm of the whispering wind. Hawak nito ang pink na paper bag na napansin kong pinupukol n'ya ng matatamis na ngiti.Katakot, nababaliw na yata."Ano 'yan?" Nguso ko sa hawak nito habang tinataasan s'ya ng kilay.She grinned. Umaliwalas ang itsura n'ya. "Cookies, para kay Babi!"Ano? I can't believe her! Noon ay wala naman s'yang pakialam sa mga lalaking lumalandi sa kanya. She even said that she despises those who give gifts to their crushes. Ngayon, kinakain n'ya tuloy ang mga sinabi n'ya."Hindi ka naman gan'yan sa mga ka-fling mo dati, anong pinakain sa'yo no'n?""Duh! Ang technology nga nag-uupgrade, ako pa kaya!"Napangiwi ako. "Uso rin i-upgrade ang lab
Read more
Chapter 14
"Ang bigat naman nito, Gail!"It took minutes for Shillem to went down after I call her. Mapungay ang mga mata nito nang makarating, halatang galing sa pagtulog. Sa totoo lang ay medyo nahihiya na ako, lagi ko na lang kasi itong inaabala. Pero wala akong magagawa, wala akong mahihingan ng tulong maliban sa kan'ya, masyado nang malalim ang gabi. Hindi ko rin naman maiuuwi si Prime dahil hindi ko alam ang sa kanila.Napaisip ako. Oo nga, ano? Marami s'yang alam tungkol sa akin pero hindi ko man lang alam kung saan s'ya nakatira. Pinagduduhan ko na tuloy kung girlfriend n'ya ba talaga ako.That thought remained in my mind. Saka lamang ako natauhan no'ng narinig ko na ang sunod-sunod na mahihinang buntong hininga ni Shillem nang nasa loob na kami ng elevator. I even got a quick a sight of her—frowning."Mas lalo kong nararamdaman na single ako…" tunog nagmamaktol iyon at alam kong kahit na pabiro n'ya iyong sinabi, may hibla ng kalungkutan ang boses n'ya.I looked at her apologetically. "
Read more
Chapter 15
I was thankful he didn't hear me when I muttered Nana's name. Sa tagal naming magkasama sa banda, ngayon ko lang 'yon nalaman. Sa mga nagdaang taon kasi, hindi rin naman ako gaanong nagtatanong sa personal n'yang buhay. And knowing him, hindi rin 'yon magsasabi hangga't hindi mo tinatanong.I wonder how Nana is. And the reason why she left keeps bugging me.But I'm pretty sure she's happy. Mayroon s'yang mabait at malambing na anak.I was only twelve when she took care of me. Bilib na bilib pa s'ya sa akin no'n dahil imbis na pambatang palabas ang pinapanood ko, mga lalaking nagda-drums 'yon na s'yang ginagaya ko.Back then, I always think I'm way different from the people around me. Lahat ng mga kaklase ko sa elementarya ay nagpapayabangan pa ng makukulay na mga gamit, samantalang ako ay puro itim ang gamit at suot.I once wanted to drown myself in darkness.Sa murang edad ay naranasan ko nang umiyak tuwing gabi. I lost my mother. At alam kong malaking parte rin sa akin ang nawala.I
Read more
PREV
12
DMCA.com Protection Status