Chapter 15

I was thankful he didn't hear me when I muttered Nana's name. Sa tagal naming magkasama sa banda, ngayon ko lang 'yon nalaman. Sa mga nagdaang taon kasi, hindi rin naman ako gaanong nagtatanong sa personal n'yang buhay. And knowing him, hindi rin 'yon magsasabi hangga't hindi mo tinatanong.

I wonder how Nana is. And the reason why she left keeps bugging me.

But I'm pretty sure she's happy. Mayroon s'yang mabait at malambing na anak.

I was only twelve when she took care of me. Bilib na bilib pa s'ya sa akin no'n dahil imbis na pambatang palabas ang pinapanood ko, mga lalaking nagda-drums 'yon na s'yang ginagaya ko.

Back then, I always think I'm way different from the people around me. Lahat ng mga kaklase ko sa elementarya ay nagpapayabangan pa ng makukulay na mga gamit, samantalang ako ay puro itim ang gamit at suot.

I once wanted to drown myself in darkness.

Sa murang edad ay naranasan ko nang umiyak tuwing gabi. I lost my mother. At alam kong malaking parte rin sa akin ang nawala.

I