All Chapters of Virginian High School: Chapter 131 - Chapter 140
184 Chapters
Chapter 112
Kirsten Encarlight's P.o.V."I really can't imagine, I'm doing this!" Iritable si Samantha habang pumapasok kami sa bahay nila. Didiretso kasi ito sa kwarto ng Papa nito upang kunin yung susi sa shop nila."Maiwan ka muna dito sa kotse. Saglit lang ako. Mabuti at wala si Daddy ngayon dito."Tumango-tango ako dito at saka ito pumasok sa loob.Sinipat ko ang labas ng bahay nila Samantha. Hamak na mas malaki ito kumpara sa tinitirhan namin. Victorian style ang istilo ng bahay nila Samantha. May hanggang apat na palapag iyon. Dito naman sa labas ay puno ng bermuda grass at itong pathway lang ang makikitang sementado.Ito ang kauna-unahang beses na makakapunta ako dito. Since hindi naman talaga kami close ng babaeng iyon. Hindi ko nga alam kung maniniwala ba ako rito na nagkabati na raw kami kuno.Mamaya ay malalaman ko kung totoo nga b
Read more
Chapter 113
Kirsten Encarlight's P.o.V.I paused for a second as we entered inside the shop. The place is somewhat like very very familiar. All of a sudden I felt my head aches.Napahawak ako sa gilid at mukhang napansin ni Samantha ang pagkagitla ko. "Are you okay?"Tumango ako. "Y-yeah, I'm fine." I heaved a sigh. Ilang saglit lang ay nawala din naman kaagad ang biglang pagsakit ng ulo ko."Let's go."Sinipat ko ang buong paligid kung saan matatagpuan ang iba't ibang klase ng mga equipment na ginagamit sa pakikibagbarilan. May nga high-tech gadgets din akong napansin rito sa loob. Hindi ganoong kalawak ang lugar ngunit aaminin kong namamangha ako sa mga nakikita ko. Ngunit kaakibat ng iyon ay takot. Takot mula sa mga bagay na nakikita ko. Paano kung gamitin nila ang mga 'to para sa hindi maayos na pamamaraan?Natigil ako sa pag-iisip ko n
Read more
Chapter 114.1
Kirsten Encarlight's P.o.V.I went home late at night. So what? Does anyone cares about me? None. I went inside our house and as usual, Mom isn't around. For sure she's still at the hospital.Kung kanina ay wala sa plano namin ang magpakalasing ni Samantha ngunit hindi. Hindi ko na namalayang umiinom na kami ng mga hard drinks. Hindi naman ganoon kalakas ang tama ko sa alak kanina ngunit ramdam ko ang pamamanhid ng buong katawan ko.Ibinagsak ko ang sarili ko sa sofa at napansin kong may umalalay sa'king kasambahay namin."Ma'am, bakit po kayo uminom?" Bakas sa boses ni Manang ang pag-aalala. Tinignan ko ito na parang wala lang."Ano bang pakealam mo?" Napansin kong narito ang karamihan sa mga kasambahay namin at nakatingin sa'kin. "Ano ba'ng pakialam niyo? Mga sinungaling!" Pinagkadiinan ko ang salitang sinungaling."Magkano ba ang ibin
Read more
Chapter 114.2
Kirsten Encarlight's P.o.V."I'm sorry..." Is that all she could say?"Ma, bakit?" Ang tanong na gustung-gusto kong itanong at malaman sa kan'ya. Nanatili syang nakatingin sakin at walang balak mag salita, "Ma, anu na?! Di ko na mapigilan ang sarili ko na wag umiyak at taasan ng boses si mama. Nirerespeto ko siya pero sa puntong ito ay nahihirapan na akong gawin iyon."Bumalik ka na sa kwarto mo, Kirsten. May ibang araw pa para pag-usapan ang mga 'yan—" Akma siyang aalis ngunit pinigilan ko siya."Ma." Iniharap ko sa kan'ya yung cellphone ko kung saan ko nakunan ng video yung CCTV Footage sa shop nila Samantha. "Am I really in coma for the past five months? Then tell me, why am I here at the footage?""Pagod ako, Kirsten. Please. Makinig ka muna sa'kin." Umalis na siya nang tuluyan. Sumunod ako kaagad sa kan'ya."I guess, Krizelle
Read more
Chapter 114.3
Kirsten Encarlight's P.o.V."I have a plan!" That's the least thing I knew that can help me. "What is it?" Samantha said on the other line. Hindi ko muna siya pinansin. Bagkus ay nagtungo ako sa balcony ng kwarto ko. Nasa ikalawang palapag lang ang kwarto ko. At pag tumalon ako dito, hindi naman siguro ako mamamatay. Pero baka ay mabalian ako. Napasulyap ako sa kama ko. Mabilis kong kinuha yung mga kumot ko nang makaisip ako ng napakagandang ideya. Pinagbuhol-buhol ko iyong kumot ko hanggang sa makagawa ako ng tali mula sa mga iyon na siyang gagamitin ko upang makatakas ako sa bahay na 'to. Inuna kong itinali ang maleta ko at saka dahan-dahan iyong ibinaba. Nang makita kong nasa baba na iyon ay huminga ako ng malalim bago ako bumaba. Too good I don't have a fear of heights. Saglit lang ay nakababa din ako kaagad. "Ma'am! Sa'n po kayo pupunta?" Nagulat ako nang bumungad sa harapan ko si
Read more
Chapter 115
Kirsten Encarlight's P.o.V.It's almost night yet we're still on the road. Kitang-kita ko nang naiinis si Samantha."Kumain muna kaya tayo?" sambit ko sa kan'ya. Mukha na ring pagod siya sa kakabyahe namin kanina pa."Are you serious? How are we supposed to eat here? Parang wala ngang mga bahay-bahay dito sa dinadaanan natin, eh. Wala ring signal yung GPS ko." Napapalo na ito sa manibela. "Gosh! We're stucked here."Sa kakadrive nga nito na iniutos ko sa kan'ya ay hindi ko na alam kung nasaan pa kami. Nasa gitna kami ng isang daan na kung titignan ay abandonado ang buong lugar. Ni walang mga streetlights na narito at puro mga nagtatayugang mga puno lang.This place looked very familiar on sight. It felt like I've been here before."Samantha. Will you please take that route?" Itinuro ko yung diretsong daanan."Again?
Read more
Chapter 116
Kirsten Encarlight's P.o.V."Where are we going now?" Kakatapos lang namin kumain ni Samantha at ito na naman ang problema namin sa tutulugan namin.Tumingin ako sa counter kung saan naroon yung babae. Nais ko itong tanungin kung saan kami pwedeng matulog ngunit pag ginawa ko iyon ay maaari akong magmukhang gatecrasher dito gaya ni Samantha. Hindi naman kami enrolled dito pero narito kami."Hey!" Hinila ko yung kamay ni Samantha nang akmang lalabas siya ng cafeteria. "Sa'n ka pupunta?""Maghahanap ng dormitory dito. For sure mayroon namang dorm dito."Wala na akong nagawa kundi ang sumunod sa kan'ya. Hila-hila naming dalawa ang maleta namin."This place is so nice, Kirsten." Biglang nagsalita si Samamtha habang naglalakad kami. "Napalalawak ng school at ang ganda-ganda."Sumulyap ako sa mga tinitignan ni Samantha. It
Read more
Chapter 116.2
Zero Avreton"Please, tell me everything..."I saw her eyes glittered as she looked at me. A bright smile suddenly showed up in her lips.  Damn, I really miss her! "How do I start it?" Saglit akong nagpanggap na  nag-iisip. Ayoko naman mahalata neto kung gaano ko siyang namiss gayong hindi nga neto matandaan ang nakaraan niya. "Ah, let's start the moment we met." Bigla kong naisip."We already met before when we were a kid." I started."What?""Just listen, okay?" I smiled."Okay.""Back when we were a child, we already knew each other. You known me by my name, Kyle and I called you Tenten De Sarapen."Oh, my gosh! Napatutop pa siya  sa bibig niya."Gan'yan na gan'yan din yung reaksyon mo dati, Kirsten." Naalala ko no'ng nga araw na sinabi ko sa kan'ya na ako i
Read more
Chapter 117
Zero Avreton's P.o.V.I went to the headquarters that night. I need to tell Zenre that Kirsten was here. Umalis na lang ako kanina sa room nila dahil mukhang kailangan ding magpahinga ni Kirsten.Ngayon ay kinokonsensya na ako dahil sa nagawa kong pagsisinungaling sa kan'ya."Where have you been, Zero?" Si Zenre ang bumungad sa'kin."I went to see Kirsten."Napatayo ito sa kinauupuan niya. "What? Nandito si Kirsten?"Akma ko na sanang sasagutin ang tanong niya nang bigla ay bumukas ang isa sa mga pintuan na narito at lumabas si Krizelle."Should we tell her?" Bulong ko kay Zenre."Ako na ang bahalang magsabi sa kan'ya mamaya..."Tumango na lang ako.Lumapit si Krizelle sa'min at doon ay bigla kong naalala noong nagbalik siya dito. Siya din ang nagsabi sa'
Read more
Chapter 118
Zenre Avreton's P.o.V."Your sister was here." Isinara ko nang tuluyan yung pintuan nang makapasok kaming dalawa. Kita ko kaagad ang gulat sa mukha niya."What?! H-how? Naaalala na—"Umiling ako. "I think she's not. Hindi ko na natanong pa si Zero tungkol doon.""Kung hindi niya naalala, bakit siya  nandito?""To be honest, I don't know. Dapat hindi na siya bumalik pa dito? The Dark Room was getting more dangerous now. They really wanted to caught her as their subject for experiment." Umupo kami ni Krizelle sa upuan na narito. "Hihingi sana ako sa'yo ng isang pabor.""A-ano 'yun?""I will lock her up dito sa headquarters. Since she's already here at wala na tayong magagawa pa doon. We'll protect her hangga't hindi pa tuluyang bumabalik ang mga alaala niya." Although parang malabo atang bumalik pa ang memor
Read more
PREV
1
...
1213141516
...
19
DMCA.com Protection Status