KATULAD NG inaasahan ko, inulan ako ng mga tanong mula kay Vernon at Persuz nang bumalik sila sa bahay ng araw ding iyon kung kailan ako bumalik. Katulad ng isinagot ko kay Trina, iyon din ang sinabi ko sa kanila. Bakas din sa mukha ni Vernon ang pag-aalala sa akin habang hindi ko mabasa ang emosyon sa mukha ni Persuz.Seryosong nakatingin lang sa akin si Persuz na animo'y binabasa ang mukha ko. "Kung sinasabi mong napulot ka ng taong iyon mula sa gubat bakit hindi ka agad bumalik o kaya nama'y gumawa ng paraan para ipaalam sa amin ang nangyari sa 'yo?" patuloy na pag-uusisa ni Persuz na halatang hindi kumbinsido sa mga sinabi ko.Nanliit ang mga mata kong bumaling kay Persuz. "Pinagdududahan mo ba ako, Persuz? Gustuhin ko mang bumalik agad o ipaalam sa inyo ang nangyari, hindi ko iyon magawa dahil wala akong lakas dulot ng lasong nasa katawan ko dahil sa palasong iyon na tumama sa akin," inis kong paliwanag uli sa kaniya."Sino ang lalaking iyon na tumulong sa

MULI KONG pinag-isipan kung tama ba ang ang sinabi ko kay Marcus nang nagdaang araw. Handa na ba akong kilalanin ang mga lobo sa likod ng pagkatao ko? Pero sa huli'y naisip kong iyon marahil ang tama kong gawin para tuluyang masagot ang mga tanong sa isip ko tungkol sa pagkatao ko.Bumuntong-hininga ako habang nakatingin sa berdeng paligid mula sa bintana. Nasa sala ako ngayon habang nasa mansyon ang magkapatid na sina Trina at Vernon. Si Persuz naman hindi ko alam kung nasaan. Simula nang mag-usap kami at pinagdudahan niya ako, hindi ko na siya inimikan pa. Matagal ko ng alam na wala sa akin ang loyalty niya at kung pwede ko nga lang siyang pabalikin sa mansyon ginawa ko na, pero alam kong hindi papayag si Volter dahil mawawalan siya ng mata sa bahay na ito. Hindi ko pa rin makuha kung bakit hanggang ngayon kailangan pa rin niyang bantayan ako at pagdududahan, gayong alam naman niya kung gaano ko kagustong ipaghigante ang mga magulang namin.'Hanggang ngayon ba iyon p

HANGGANG NGAYON hindi ko pa rin lubos maisip na pinsan ko pala si Rossa. Hindi lang talaga pumasok sa isip ko na konektado siya sa pagkatao ko. Kaya pala ganoon na lang ang pagkagaan ng loob ko sa kaniya, dahil parte siya ng buhay ko. Mayamaya pa'y dumating naman si Yena mula sa paglalaro sa kaibigan niya. Hindi niya inasahan na nandoon ako kaya ganoon na lang ang pagkagulat niya ng makita akong naroon. "Ate Syrie!" sigaw niya, sabay takbo sa patungo sa akin. Sinalubong ko naman siya at niyakap ng mahigpit. Muling napunan ang pananabik na iyon sa puso ko ng mayakap ko si Yena. "Nandito ka uli," masayang sambit ng bata. "Kumusta ka na, Yena?" tanong ko rito Humiwalay si Yena sa pagkakayakap sa akin at kinalong siya sa mga binti ko. Inayos ko pa ang buhok niya na bahagyang gulo at inipit iyon sa likod ng tainga niya. "I'm glad to see you again," dagdag ko pa. Kita ko ang pagsilay ng masayang ngiti at ligaya sa Mukha ni Yena. Hindi maikakaila roon ang pananabik niya na muli akong maki

HANGGANG SA makauwi ako sa bahay, hindi pa rin maalis sa isip ko ang mga nalaman ko tungkol sa tunay kong mga magulang. Hindi ko pa rin lubos maisip na isang bampira ang ama ko habang isang lobo naman ang aking ina. Marami pa akong gustong itanong kay Marcus ngunit hindi na niya iyon sinagot pa. Gusto kong malaman kung sino sa matataas na bampira ang tunay kong ama na maaaring konektado sa mga bampirang kumopkup sa akin. Hindi ko alam kung paano ko iyon paniniwalaan gayong alam kong nagsasabi si Marcus ng totoo. Hindi ko rin maisip ang sinabi niyang isa akong bampira at isang lobo na sa tingin ko'y napaka-imposible niyon."Hey, mukhang malalim ang iniisip mo, ah?"Napakurap ako nang marinig ko ang boses na iyon ni Trina. Mabilis akong bumaling sa kaniya at nakita ko si Vernon na nakatingin din sa akin."May problema ba, Syrie?" tanong naman ni Vernon."Kanina ko pang napapansin ang pagiging tahimik mo, simula nang bumalik ka mula sa gubat," komento ni Tri

HINDI KO maalis sa isip ko ang nangyari nang nagdaang gabi sa pagitan namin ni Marcus. Ngayon ko lang lubos na naisip kung ano ang nagawa namin, kung ano'ng nagawa ko. Napapasinghap na lang ako dahil doon. Pinagsisihan ko man ang pagpayag ko sa nangyari, wala na akong magagawa dahil kusa kong isinuko ang sarili ko sa kaniya at hindi niya ako pinilit. Pero sa kabila ng pagsisisi ko, aamimin kong napaligaya ako ng sandaling iyon, ligayang noon ko lang naramdaman at napagtanto. "Lately, napapansin ko na laging malalim ang iniisip mo." Naramdaman ko si Trina na tumabi sa akin sa tapat ng bintana sa sala habang nakatingin ako sa paligid. Kasalukuyang maaliwalas ang umaga at ang sarap damhin ng hanging dumadampi sa katawan ko. Nilingon ko si Trina. "Have you ever heard about the mate of a wolf?" tanong ko sa kaniya dahil sa bagay na iyon na bumabagabag sa akin.  Kumunot ang noo ni Trina at nag-isip. "I don't really kno about that, Syrie. Ang alam ko lang na ma