-KLAIRE's POV- "Tito Martin, please pick up your phone!" I started to dial his number again but for the nth time, cannot be reach again. "Matatandaan ang pagkakamatay ni Clarisse Sarmiento na dating ex fiance ni Dayne Cervantez, dalawang taon na ang nakakalipas dahil umano sa pagpapanggap ni Calista Fuentes. Pinaniniwalaan ng pamilya Sarmiento at pamilya Cervantez na kusa itong pinatay ngunit nito lang ika-9 ng Setyembre ay mayroong lumabas na nagsasabi o umamin na siya mismo ang pumatay sa aktres na dating driver nito. Ayon sa kaniya ay gusto nitong gumanti dahil umano sa hindi pagbibigay rito ng pinansiyal para sa kaniyang asawa na mayroong sakit. Ayon dito, humihingi ito ng kahit kaunting tulong sa aktres ngunit ipinagtabuyan lamang ito at pinalayas na naging sanhi naman ng pagkamatay ng asawa. Dahil sa galit kaya nagawa ito ng kaniyang driver sa kaniya." Umiling ako. Paulit-ulit akong umiling. Hi

-CALI's POV-   Kung kaya ko lang magpakain sa lupa ay ginawa ko na. I deserved slap or painful words coming from Patrick. Kakasabi lang ni Lola na hindi dapat ako gumamit ng isang tao upang ipakita na naka-move on na ako. But here I am, using Patrick.   "I'm sorry Patrick. Sige na! Sabihan mo na ako ng mga masasakit na salita. Kahit ano pa 'yan, tatanggapin ko!"   Napapikit ako pero kusa rin akong napamulat nang marinig ko ang mahinang pagtawa niya.   "I don't think you deserve that, Cali. I believe you're just stuck in the situation."    I deeply sighed. Bakit ba napakabuti ng taong ito?   "Pero hindi mo rin deserve ang ginawa ko kanina. Sorry talaga, Patrick. Hindi ko dapat ginawa iyon."   "It's okay, Cali. You know how much I love you, right? You can use me until you completely forget him."   --**-- &n

-CALI'S POV-   "SIGURADO ka na ba talaga sa desisyon mo, Cali?" mangiyak-iyak na saad ni Lola habang tinutulungan ako sa pag-iimpake ng mga damit ko.   "Lola naman. Babalik naman po ako rito. Isa pa ho, kailangan po kami ni Clarisse para tuluyan na pong makamit ang hustisya."   "Naiintindihan ko, Apo. Pero iniisip lang din kita. Maayos ka na ba talaga?"   Napabuntong hininga ako. "Magiging okay po ako, Lola. Sinisigurado ko po na hindi na ako babalik dito na lumuluha. Pinapangako ko po 'yan sa inyo, Lola."   Ngumiti ito at saka ako niyakap.   "Tapos ka na ba, Cali?"    Pareho kaming napatingin ni Lola kay Klaire at Nate na kakapasok lang.   "Naku naman! Nag-iiyakan pa sila." Tumawa si Klaire. "Alam mo, Nate, hindi ko alam kung ikaw ba talaga ang tunay na apo ni Lola Paz, eh!" pang-aasar niya kay Nate. &nb

-CALI's POV- NAIWAN kaming dalawa ni Dayne dito sa sikat na restaurant na ito. Sina Klaire at Nate kasi ay nauna na dahil may shooting daw sila samantalang si Patrick naman ay may importanteng lakad. Hindi na niya nabanggit kung saan dahil sa pagmamadali nito. Hindi ko tuloy maiwasan kung anong pinagkakaabalahan niya. Pansin ko ang muling pagtaas ng kaliwang kamay ni Dayne upang tignan ang wrist watch niya. Gabi na rin kasi at ilang minuto na kaming naghihintay dito sa restaurant na ito. Tinawagan kasi ni Dayne ang driver niya upang magpasundo dahil ayaw nitong mag-drive. Muli itong humikab. Mahahalata sa mukha niya ang pagkaantok. "Let's go to the car," he said. Agad naman akong sumunod sa kaniya nang tumayo ito at nagtungo sa labas. Napakunot ang aking noo at napahinto nang hindi ito sumakay sa front seat at diretsong nagtungo sa back seat. Alanganin akong sumakay at tumabi sa tabi nito. Ngunit pag

-CALI's POV- Kanina pa ako nanginginig sa takot. Isang oras na kaming nakakulong sa elevator na ito pero wala pa ring tumutulong sa amin. Ramdam ko ang pagyakap sa akin ni Dayne. "Don't be scared, Cali. Makakalabas din tayo rito." Hindi ako sumagot at hinayaang gawin niya iyon. Gusto kong lumayo sa kaniya pero hindi ako makakilos. Siguro dahil sa takot na nararamdaman ko. I felt light and warm, making me almost forget the fear I feel. "Baka hinahanap na nila tayo, Dayne. Paano na lang ang show? Sigurado akong mabibigo ang mga fans kapag hindi tayo umabot doon." "Huwag mo nang isipin iyon," mahinang sambit niya lang at saka hinaplos ang likod ko. Nang tignan ko siya ay nakapikit ito habang yakap ako. Tanging flashlight lang nito ang nagsisilbing ilaw namin. Doon ay malaya ko siyang natitigan. Hanggang ngayon ay hindi pa rin nakakasawang titigan ang mukha niya.