-CALI's POV- "KANINA ka pa walang kibo, ayos ka lang ba?" Napatingin ako kay Dayne na kasalukuyang nagmamaneho ng sasakyan. Pauwi na kami ngayon at kanina pa gustong pumatak ng luha ko dahil sa mga binitawang salita ni Cassey. Iniisip ko rin kung sasabihin ko ba kay Dayne ang nalaman ni Cassey kanina. Mabuti pa ay kausapin ko muna si Klaire tungkol dito. Pagkarating namin sa bahay ay umalis din si Dayne dahil kailangan daw nilang mag-usap sa personal ng Tito Oscar niya. Para akong balisang naglalakad papasok sa loob. "Cali?" Bahagya akong nagulat nang salubungin ako ni Klaire na may dalang isang basong tubig at saka iyon ininom. "Okay ka lang ba? Bakit tila balisa ka? May nangyari ba?" sunod-sunod na tanong nito. "Kailangan nating mag-usap, Klaire." "You know what, Cali? Kinak

-CALI's POV- "Sigurado kaba na okay ka lang dito?" Hindi ko alam kung ilang beses na akong sumagot kay Nate dahil paulit-ulit na lang ang tanong niya. "Siguradong sigurado," I assured him. Tumango ito at ngumiti. Akala ko ay aalis na siya pero muli itong bumalik at saka ako niyakap. "Gusto ko lang sabihin sayo, Cali na seryoso ako sa sinabi ko sayo kanina." Para akong nagmistulang yelo nang makaalis ito. Alam kong seryoso siya sa bagay na 'yon. Pagkabukas ko ng gate ay tumambad sa akin si Dayne. Seryoso lang ang mukha nito habang titig na titig sa akin. "Where did you go?" malamig na saad niya. Umiwas ako ng tingin dito. "K-kina Klaire, Dayne." "And with him?" he suddenly said while capturing my gaze with his. "A-ano namang masama. Kab

-CALI's POV- “Sinabi ko naman sayong huwag ka munang magbukas ng social media ‘di ba?” Awtomatikong binulsa ang aking cellphone. Hindi ko kinakaya ang mga nakikita ko sa social media. Masyadong masama, pangba-bash at pagmumura ng mga tao ang nababasa ko. “May mga reporters pa ba sa labas?” tanong ko. “Yeah. Actually, mas nadadagdagan pa sila. Dinaig niyo pa ang presidente, eh!” Napailing si Klaire. “Eh, si Dayne? Hindi pa rin ba siya umuuwi?” Napabuntong hininga siya. “Isang linggo nang hindi umuuwi si Dayne, Cali. But believe me, gumagawa siya ng paraan para maayos ang lahat ng ‘to.” She tried to calm me down, pero mas lalo akong naiiyak. Magmula nang matapos ang 40th Star Film Awards, hindi na umuwi si Dayne sa bahay. Iniisip ko kung saan siya nagpunta. Hindi ko rin

-CALI's POV- HUMINGA ako nang malalim at dinama ang katahimikang bumabalot sa paligid. Napatingin ako sa aking maleta na nakalapag sa damuhan. Pilit akong ngumiti nang maalala ko ang unang araw ko rito sa Maynila. Katulad noon, narito ulit ako sa lugar na ito. Mag-isa at tila wala ng pag-asa. I closed my eyes for a brief moment. Pinapakalma ang sarili habang iniisip na magiging maayos din ang lahat. Naalala kong dito mismo sa lugar na ito ang unang tagpo namin ni Dayne. I’m just wondering, what if we’re hadn’t met before? Siguro hindi ko mararanasan ang ganitong klaseng sakit na bumabalot sa buo kong katawan. Leaving everything behind is my way to escape this pain. Lagi na lang akong umiiyak at nasasaktan. Lagi na lang na ako ‘yung umiintindi sa aming dalawa. Masakit dahil kahit anong gawin ko, hindi ko mapapalitan si Clarisse sa buhay niya. Kung ayaw na niya, pagod na rin ako. Pagod na akong gamp

-DAYNE's POV- -FLASHBACK- I was on my way to the 40th Star Film Awards  when my car suddenly stopped! “What happened?” “May humarang po kasi sa sinasakyan natin, Sir.” Agad akong bumaba ng kotse upang harapin ang lalaking ito! Nagulat na lang ako nang tumambad sa harapan ko si Tito Martin, ang tatay nina Cali at Clarisse! “Hayop ka!” Namalayan ko na lang na dumudugo na pala ang gilid ng aking labi dahil sa biglaan niyang pagsuntok! “Alam nating pareho na pinatay si Clarisse! Pero bakit pati si Cali, dinamay mo sa kawalang hiyaan mo?! Nilagay mo lang sa alanganin ang buhay ng anak ko!” Napailing ako.  “Ngayon? Anong gagawin mo, ha?! Ngayong nasa panganib ang buhay niya?!” I froze for a wh