KAYE   ILANG ARAW ang nakalipas after that encounter with Dylan ay hindi ko na siya naramdaman. Walang tawag at walang text at wala ring pasulpot-sulpot na parang kabute.    I should be thankful right?   Pero bakit parang hinahanap ko pa?   Seriously Kae? Okay ka lang?   Napailing na lang ako sa mga pumapasok sa isipan ko. Minsan hindi ko na maintindihan ang sarili ko the worst thing is that palaging sumasagi sa isipan ko ang Dylan Mijares na iyan kahit naman hindi ko siya iniisip, plus the fact na madalas ko rin siyang napapaginipan.    Nakakasira talaga siguro ng bait ang sinumang may kinalaman sa lalaking i

AFTER talking with Allaine I decided na lumuwas ng probinsiya para makarating kaagad sa syudad para sa isang importanteng pagkikita with Dylan. I know for a fact na ito ang isa sa mga bagay na ayaw kong mangyari but the situation did not give me any choices, again—- ang pagkakataon na naman ang naglagay sa akin sa ganitong position and this time I am helpless. “Mama will you come back po naman di po ba?” tanong sa akin ni Nicolo habang inaayos ko ang hospital bed niya.“Yes naman baby.” maagap kong sagot sabay abot sa pisngi nito.“Mama balik ka po kaagad ha, please po.” biglang ingos naman ni Nicolai, hinalikan ko sa ulo si Nicolo at binaling ang atensyon sa kay Nicolai na nakahiga sa sarili niya ring kama.“Sure baby, I will.” sagot ko sa kanya sabay halik sa noo nito.Nagpaalam ako sa mga bata at ganoon na rin sa kay Mamita at Papito to settle things with Dylan dahil sa pagkakataong ito kailangan ko siya para sa mga bata whether I like it or not. Tama si Allaine what if si Dylan a

KAYE I WAS SPEECHLESS… no, speechless is understatement! I was fucking dumbfounded and yet stunned on the condition that Dylan was asking as an exchange of his help sa kambal! “You are fucking insane!” mariin kong tugon sa sinabi niya. He was about to touched my lips ng pigilan ko ang kamay niya at winaksi ito. How dare he humiliate me this way! Ramdam ko ang matinding inis, galit at pagkamuhi sa lalaking kaharap ko, nanggagalaiti ako sa galit… alam ko iyon at matalim na mga tingin ang ipinukol ko sa kanya. Kasabay nito ay ang mabilis na tibok ng aking puso hindi dahil sa may maganda siyang epekto sa akin kung hindi dahil sa pagpipigil kung masampal si Dylan… galit ako, sobra! How I wanted to strangle him with my hands para lang matauhan siya sa mga pinag-iisip at pinagsasabi niya! Napaka demonyo niya talaga! How come he could play this game despite of the situation ng kambal na akala ko ay itinuturing niya ring mga anak niya? I was even in the point of giving him a benefit

THE CONTRACT agreement of being Dylan’s sex slave will take effect and executed after maging totally okay ng mga kambal, akala ko nga noong una hindi na matutuloy iyon but knowing Dylan, diskumpyado ako. I know anytime mangyayari iyon but I wasn’t expecting it to be this sooner tapos dito pa talaga sa Mansion de Zobel una naming gagawin ang kawalang hiyaan niya? As much as I wanted to protest, wala rin namang mangyayari kaya dahan-dahan akong lumuhod sa harapan niya. Napalunok pa ako ng ilang beses when my face are almost leveling on his proud, thick and long shaft. Halos nanlaki ang aking mga mata since I wasn’t expecting him to be so huge. I just can’t believe that thing was able to fit inside of me. “Miss Zobel, makikipagtitigan ka na lang ba diyan?” Napukaw ang aking sentido ng magsalita si Dylan. “I’m… “ napabuntonghininga ako, “ pasensya ka na.” “I once told you… I am an impatient person so please, don’t let me wait.” sagot ni Dylan while his hands traced my jaw to my

LUMIPAS ang ilang araw matapos mangyari ang isang gabi na siguradong-sigurado ako na hindi ko makakalimutan. Minabuti kong maging discreet at casual sa pakikitungo sa kay Dylan sa kabila ng naging condition namin sa bagay na iyon. Aminado naman ako na pag malapit siya sa akin at kung saka-sakaling mangyari ulit iyon ay dapat hanggang doon na lamang sa kung ano ang pinagkasunduan namin ang kung ano ang meron kami. Ang relasyon namin ay hanggang sa kama lang, nothing else... I can continue to live my life before, bilang ina nina Nicolo at Nicolai at isang business woman sane goes with Dylan, he can stay either to disappear or sustain the relationship that he has with the twins since I decided to give him a chance to build and spend some time with Nicolo and Nicolai, after all Dylan is their father and that is something that I can’t change about. Kasalukuyan akong nasa opisina ko, I just finished my lunch and made a phone call with Allaine awhile ago to check the twins at sabi naman n