Ava wasn't surprised at all when she saw her sitting beside Leandro, instead she smile widely as she walk towards them. O magaling lang talaga itong umarte. Marahil hindi napapansin ng iba, but she knew that her smile was empty. Nakabalatay iyon sa mga mata nito. "Hi Ciel," bati nito nang dumaan sa gilid niya. She just smile dryly in return. "Happy birthday Leandro." Baling naman nito sa lalake.Out of courtesy, Leandro stand. At napataas ang kanyang kilay ng makitang inilapit nito ang mukha sa lalake, at buong suyo na hinalikan sa pisngi.Nakita niyang hilaw ang ngiting agad na idinistansiya ni Leandro ang mukha saka idinako ang tingin sa kanya. She acted as if she saw nothing, na wala siyang pakialam kahit na maghalikan ang mga ito sa kanilang harapan. Ngunit sinungaling siya kung hindi niya aaminin na naghihimutok ang dib-dib niya sa inis ng mga sandaling iyon.Hindi niya alam kung dahil ba iyon sa selos o dahil inis na talaga siya kay Ava sa simula pa lang. Siguro ang huli,

"L-Leandro ano ba!" She tried to push him, pero mas lalo lamang humigpit ang pagkakayakap nito sa kanya. He jailed her in his arms as if it was made of steel."Hindi ko na kaya Ciel. Please.. Please.. end this misery, bumalik na kayo sa akin ni Briel." Pumiyok na ang boses na sabi nito. "I don't think I can live now without you both. Iniisip ko pa lang, para na akong sinasakal. So please, I'm begging you, huwag mo ng ituloy ang annulment natin at bumalik na kayo sa akin. I will do everything--kahit habang buhay ko pang pagbabayaran ang nagawa kong pagkakamali, gagawin ko. Just please.. please.. come back."Mariin siyang napalunok. Hindi na niya napigilan ang pagmuo ng kanyang mga luha. Parang may pumipiga sa kanyang puso sa lahat ng kanyang naririnig. Hindi na niya alam kung dahil ba sa mahigpit nitong yakap kaya hindi siya makahinga o dahil may sinagi itong kakaibang damdamin sa puso niya. Isang uri ng damdaming kinatatakutan niya. Sa sobrang sakit na idinulot ng pag-iwan nito sa

She didn't know exactly what happened in that two years, pero tingin niya marami ang nangyari.Ang alam niya noon, galit ang mga magsasaka kay Leandro dahil sa muntikan na nitong kunin ang lupaing kanilang sinasakahan, o kung hindi man, isa ang sigurado niya, na ilap ang mga ito sa lalake. But looking at them now, it seems that nothing like that had happened. Naroroon ito sa kumpulan at masayang nakikipagkwentuhan kina Mang Tonyo at Mang Solomon, kasama ang iba pa habang nanananghalian."Kailan ka pa nagsimulang pumunta rito?" Di niya napigilang tanong noong sila nalang dalawa ang naiwan sa kubo.Kunot-noo itong bumaling sa kanya. "Anong kailan pa ako nagsimulang pumunta rito?" "Don't just repeat my questions, Leandro. You know what I am asking. I'm really wondering why you're close to the farmers when two years ago, they all against you dahil sa muntikan mo ng kunin ang ikinabubuhay nila." Sabi niya na ang mga mata ay nasa mga magsasakang abala sa taniman. "Kunin ang ikinabubuha

Sabay-sabay silang napatayo ng makita ang papalabas na doctor mula sa emergency room. She immediately went to him. Na sinundan naman ni Leandro.Tinanggal nito ang suot nitong facemask."Leandro.." sabi nito nang idako ang tingin sa katabi."Dr. Samaniego.." Leandro mutter too. They seem to know each other. Hindi na siya nagtataka sa bagay na iyon. Leandro was known at the whole town. Kung sa paanong paraan ng pagkakakilala ng mga tao rito, hindi niya alam."How's my son?" He asked in a worried tone. "Is he alright?"Dumako ang tingin nito sa kanya pagkunwa'y bumaling ulit kay Leandro bago nagsalita. "We already do some test in him, at base sa mga test na naisagawa namin, he has pneumonia. Iyon ang dahilan ng kanyang lagnat."Ikiniling niya ang ulo. "P-Pneumonia? Pero paano po niya nakuha iyon gayong halos nasa bahay lang po siya?""Maraming dahilan ang pagkakaroon ng pneumonia. Hindi ibig sabihin na nasa bahay lang siya ay hindi na siya pwedeng dapuan ng infection na iyon. As a

"Ciel hindi mo na kami kailangan alalahanin dito, kaya ko nang kami lang ni Kathleen. I can take care of her. Kaya sige na, umuwi na kayo ni Briel kay Leandro.""Ate Beth, live with us." Aniya sa hipag. After they got home from the hospital, gusto sana ni Leandro na sa mansion na sila tumuloy, pero hindi pa siya nakakapagdesisyon. One of the reason was, she don't want to leave ate Beth and Kathleen alone."Sweetheart, iyon lang ba ang pinoproblema mo? Beth and Kathleen can live with us. Actually, kasama sila sa gusto kong lumipat sa bahay. Do you think that we will just leave them alone?" Umiling-iling ito. "No, I want them to be with us. Talk to Beth, gusto kong lumipat na kayo sa bahay sa lalong madaling panahon. I really can't stand being away from you and Briel."Iyon ang sabi sa kanya ni Leandro nang mag-usap sila kaninang umaga. At sabihin niyang hindi pa siya nakapag-desisyon. "Please ate Beth, we really want you and Kathleen to be with us. I promised kuya William that I'm g