It left her speechless. Her heart is going crazy against her chest. Hindi man nito direktang sinagot ang tanong niya, nag-iwan pa rin iyon ng di matatawarang kaligayahan sa kanyang puso. It makes her hope that somehow they can make it work. Na kahit paano, may pag-asa pa silang dalawa. "What happened earlier, I promised, it won't happen ever again." Bulong nito habang hinahalik-halikan ang puno ng kanyang taynga. Gusto sana niyang itanong kung bakit ganoon nalang ang naging galit nito kanina, but what he is doing to her is making her lose her senses. Mas nananaig na ngayon ang kiliti kaysa sa tanong na nasa kanyang isip. Mas nananaig ang sensasyon kaysa sa panibugho na kanyang nararamdaman.Bumaba pa ang labi nito sa kanyang leeg. Instinctively, ay iniwas niya iyon, but he made her stay steadily. His breathing was a smell of mix mint and liquor. Nakainom ito alam niya, pero mas higit yata siyang lasing kaysa rito. Bawat halik na ipinakakaloob nito sa kanya ay higit pa yata ang epek

"K-Kailangan pa ba nating sumakay ng kabayo sa pupuntahan natin?" May halong takot sa boses na baling niya kay Leandro. Tiningnan niya ang kabayo nitong si Thunder, hindi pa rin niya maiwasan ang kabahan sa tuwing iniisip na sasakay siya rito. Pakiramdam niya kasi mabigat ang loob ng naturang hayop sa kanya.Leandro darted his eyes on her with amused smile. Alam niyang nakikita nito sa kanyang mukha ang takot."You don't need to be afraid of him sweetheart, mabait itong si Thunder." Sabi nito, pagkunwa'y sumampa na sa likod ng kabayo nito. "Come.."Nang iabot nito ang kamay sa kanya ay napasimangot siya. "I don't think so na mabait siya Leandro." Sabi niya na nakatingin sa mukha ng kabayo. He is looking at her with sharp eyes. Hindi tuloy niya napigilang maalala ang gabing kung saan sila unang nagkakilala ni Leandro. That night he also looked at her with dark and sharp eyes. Tulad na tulad ni Thunder ngayon.A smile rose at the corner of her mouth with that memory. "What's so funn

Mariin siyang napalunok habang minamasdan ang loob ng kubo. Tulad sa kwarto doon sa mansyon kung saan siya nadatnan ni Leandro ay may nakita rin siyang mga paintings na nakakalat doon sa loob. Ibat-ibang mga paintings. Meron doon painting ng talon, ng isang paru-parong nakadapo sa isang bulaklak, ng isang langit na kulay kahel na may papalubog na araw, at ng isang kagubatan na kung saan tagos ang sinag ng araw. Pero hindi ang mga iyon ang nakaagaw ng kanyang pansin, kundi ang painting ng isang lalake na nakangiti habang nakaupo sa isang malaking bato na pamilyar sa kanya. Ito yung malaking bato doon sa ibaba ng talon. At ang lalakeng iyon ay walang iba kundi ang kuya Will niya. Ipinagtaka niya kung bakit may painting doon ang kapatid. Ngunit nasagot ang lahat ng iyon ng makita niya ang isang punit na larawan. Yumuko siya at unti-unti iyon pinulot. At napatutop siya ng bibig ng mabuklat niya iyon. Again, it was a photo of her brother, pero ang ikina-gimbal niya ay ng makita kung si

She saw her ate Beth on the back, nakaupo sa bench sa ilalim ng punong talisay. Lihim nitong pinahid ang luha ng maramdamang hindi na ito nag-iisa.Bahagya itong bumaling saka pilit na ngumiti. "Tapos na bang maghanda ang kuya Will mo?"Marahan lang siyang tumango. "Nakausap ko na ang mga pulis. Sabi nila pwede munang umuwi si Will dahil hindi pa man pormal naisasampa ni Leandro ang kaso laban sa kanya. M-May balita ka na ba sa kanya?" Muli, umiling siya. "Hindi pa siya nakakauwi. Wala rin kaming alam kung nasaan siya ngayon. Maybe he's somewhere mending his painful heart." Mapait niyang sabi. "I-Im sorry for not telling you about Celine Ciel. Ginusto kong sabihin sayo ang tungkol sa kanya una pa lang. But it was so hard telling you. Isa pa, wala rin akong masyadong alam sa nakaraan nilang tatlo. Will didn't tell me about her either, narinig ko lang sa mga usap-usapan ng mga taga rito ang tungkol sa kanila.""I understand you ate Beth, alam ko na hindi madali para sayo ang sabihi

--Beth--Mahina niyang isinarado ang pinto ng lumabas siya mula sa kwarto ng hipag. Nakatulugan na nito ang pag-iyak. She was obviously tired and in so much pain, pero wala man lang siyang nagawa para tulungan itong maibsan kahit konti ang sakit. She can't even gave her comfort or advice dahil sa sarili niya mismo ay hindi niya magawa. Parehas lang din ang kanilang pinagdadaanan, parehas lang silang nasasaktan ng mga sandaling iyon. "A-Anong sinabi ni Ciel? May ginawa ba sa kanya si Leandro?" Napabaling siya sa boses na iyon ng asawa. Hindi pa pala ito bumabalik sa kanilang kwarto. Malamig niya itong tiningnan. "Leandro has file for an annulment.""Eh di mabuti, mawawala na sa landas natin ang hayop na iyon!" Matigas nitong sagot.Sarkastikong siyang napalatak. "Nagbubulag-bulagan ka ba? Hindi mo ba alam kung gaano nasasaktan si Cielo ngayon?""Malalampasan niya rin ito. Balang araw magpapasalamat siyang naghiwalay sila. Hindi Ang hayop na iyon ang lalakeng nararapat para sa kanya