Chapter 21.2"Late na 'ko sa trabaho Lance, panay na ang kontak sa akin ni Karin." Pagrereklamo ko sa kaniya habang lulan kami ng sasakyan niya. Bale parehas kaming nasa backseat, ang nagmamaneho'y ang kaniyang personal driver na si Mang Julio. "Sino bang may kasalanan ba't ka late? I told you do yourself in ten minutes, right? Pero inabot ka ng forty-five minutes, that's what you get for not listening." Pinangunutan ko siya ng noo na nilingon. Sabi ko na't makakatanggap ako ng panenermon sa kaniya sa bagay na 'to e. "Ten minutes? Aba'y sa pagbibihis pa lang kulang na 'yon, ano, papasok ako na walang kilay gano'n?" pagsagot sa sinabi niya. "Dapat kasi maaga kang nag-aasikaso, para hindi ka gahulin sa oras. Pati oras ko'y nagastos mo na rin." Ay wow ha! Nanunumbat? Sino ba kasing maysabi na hintayin niya ako? Umikot ang itim ng aking mga mata, ang sarap niya sanang artehan nang artehan e, kaso wala lang ako sa tamang mood ngayon. "Nextime, I'll hire a driver for you, you should no

“Lance, puwede mo bang i-abot sa ’kin ‘yong bacon?” pakiusap ko sa kaniya habang nasa harap kami ng lamesa, kumakain ng agahan.Bagong umaga na naman, bagong yugto ng buhay.“Here,” matipid niyang sagot. Ngunit nagulat ako nang hindi niya tuluyang ipinadampi ang plato sa aking mga kamay bagkus ay siya ang kusang naglagay ng pagkain sa pinggan ko. I simple gazed at him, he seems natural from being the Lance I knew.“Thanks,” sagot ko.“You're welcome, go eat.”Sinunod ko naman ang sinabi niya habang bahagyang napapasulyap sa gawi niya. Seryoso lang siya sa pagkain na para bang sobrang inererespeto niya ang oras na ‘yon. Hinihintay ko nga siyang magsalita, magtanong o magsungit sa akin pero wala naman akong napala.“Ahm, Lance, isasabay mo ba ‘ko sa pag-alis mo ngayon? I mean, kung maidadaan mo ‘ko sa work. Kasi ‘di ba, yung kotse ko, itinago mo?” Oo, tunay naman kinuha niya ang susi ng kotse ko’t pinagbawalaan akong magdrive na. Ibinilin na niya ako s driver niya at siya na lang daw an

Ilang oras na rin si Lance sa tabi ni Jeyn, naghihintay na magising ang babae. Ayon sa Doktor na nakausap niya'y maayos na ang kalagayan nito, kailangan lang ng pahinga. Pinaalalahanan lang ng siya ng espesyalista na 'wag masyadong bibigyan ng isipin o sama ng loob si Jeyn. Hawak ni Lance ang kamay ng kaibigan, marahang pinipisil-pisil iyon habang nakaupo sa may tabi niya. Naghahalo ang emosyon sa puso niya. Kung iisipin ay hindi naman na siya dapat naroon dahil nangako na siya sa sarili na iiwas sa dalaga, ngunit sa kasamaang palad ay hindi niya magawa dahil sa pag-aalala rito. At isa pa'y alam naman niya sa sariling hindi basta-basta maaalis ang pagmamahal niya kay Jeyn. Bahagyang iniyukyok niya ang mukha, dinampian ng halik ang likod ng palad ng dalaga, at saka bumulong sa hangin. "Alam kong mali 'to dahil commited na 'ko, pero pangako this will be the last time na maiinvolve ako sa buhay mo Jeyn. After this you should learn how to stand without me. Yes, I love you but this is no

Naka-focus lang ako sa harapan ng malaking salamin habang inaayos ng aking make-up artist ang aking final look for tonight. I was here in Greenbench Resort for an event, isa lang naman ako sa magiging judges para sa isang patimpalak na dito ngayon gaganapin. Sa totoo lang ay ayoko sanang tanggapin ang pipitsuging event na ito kung hindi ko lang din nalaman na narito sina Lance at ang kaniyang asawa. Wala naman akong pakialam sa asawa niya, ang pakay ko ay si Lance lang. Mula kasi no’ng gabi na dalhin niya ako sa Ospital ay hindi ko na siya nakita o nkausap pa personally. I was trying to call him but he wasn’t picking up. One more thing is my messages, sandamak-mak na text na rin ang naipadala ko sa kaniya ngunit ni isa ay hindi siya sumagot. And I fell so frustrated about him, hindi siya ang Lance na kilala ko, na whenever I need him ay darating kaagad siya kahit na ano pa ang kaniyang ginagawa. Gano’n na ba katindi ang pagkakalason ng Onie na ‘yon sa kaniya? Kinakalimutan niya

“Talaga ba Ma’am? Tapos ano’ng sabi niya?” tanong ni Karin sa akin. Kinabukasan kasi agad ay ikinuwento ko sa kaniya ang nangyaring pagsasagutan namin ni Jeyn kagabi after the event. “Syempre, supalpal siya sa akin. Ako pa ba magpapatalo sa kaniya?” sabi ko sabay ang pagsipsip sa buko juice na binili nila sa akin. Naglalaro ng volleyball ang team ko. Kitang-kita ko kung gaano sila kasaya sa outing na ito kaya naman maaga pa lang ay nagpareserve na ako ng masasarap na lunch para sa lahat. Tatlong uri ng seafoods at saka litsong kawali with chopseuy ang ulam. Grabe, kahit ako nga ay natakam na. “Uy naman! Sana pala ay hindi ko agad kayo iniwan kagabi Ma’am para na-videohan ko pa kung paanong natameme ang babae na ‘yon. Grabe ang kapal talaga pala ng mukha ano?” Mabuti na lang at nasa side ko parati si Karin. “‘Wag na at baka mag-viral pa siya’t lalong magpaawa lang sa asawa ko. Tama na ‘yon sa kaniya para sa susunod ay alam niya kung sino ang babanggain niya.” Napaigik pa ako ng ka