Calyx POV Afer the call that Louise gave me, I can’t stop myself cursing. Mura ako ng mura dahil sa sobrang kaba at takot. Ang ayaw ko pa naman sa lahat ay umiiyak ang aking kasintahan dahil nasasaktan din ako. Kinuyom ko ang aking kamao kay mas humigpit ang pagkapit ko sa manibela. Ang pagtakbo ko rin ay sobrang bilis para maabutan namin sila, ayaw kong mahuli dahil baka mawalan na ako ng tuliro kapag nakawala na naman sila’t hindi makita si Louise. Miss na miss ko na siya, bawat segundo, minuto at oras ay unti-unti akong nilalamon ng takot at kaba dahil nasa panganib siya. “Malapit na tayo,” sambit ko kay Oliver na nasa passenger’s seat. “Bear yourself, baka may mga nakabantay sa labas,” seryosong sagot nito kaya tumango ako. When we arrived, I parked the car at the side of the road so that they won’t notice us. Tinawagan ko rin ang mga pulis na nakasunod sa amin at sinabing naroon na kami sa area. Nang makalabas kami sa kotse ay bumugad sa amin ang isang napakalaking abandonado

“CALYX!” tawag ni Louise nang makitang iniluwa ng pintuan ang kan’yang kasintahan.Malaki ang kan’yang papunta kay Calyx at mabilis silang nagyakapan. Buong emosyon ang binuhos nila sa isa’t-isa na para bang ilang taon na silang hindi nagkikita at miss na miss ang isa’t-isa. Mahigpit na mahigpit ang yakap ni Louise at napapikit ng mariin. Naririnig pa rin nila ang barilan sa labas ngunit hindi nila iyon pinansin. “Fuck! You’re not okay! What happened to you? Papatayin ko sila!” galit na saad ni Calyx nang malapitang sinuri ang kaniyang kasintahang si Louise. Umiling ang dalaga na para bang sinasabing okay lang siya. “Let’s go out here, ayaw ko na rito, Calyx. Natatakot na ako!” sagot ni Louise, niyakap muli siya ng lalaki at hinalikan sa noo. “Yea, we have to move now!” sabi ni Oliver habang yakap-yakap din si Kate. Lalabas na sana sila sa silid ngunit biglang pumasok ang mag-asawang Del Monte, may tig-i-isa silang baril at nakatutok iyon sa kanila.“At saan kayo pupunta? Magkamat

Calyx POV“The patient is okay now, malakas siya kaya nakaya niya ang ilang oras na paggagamot sa kan’ya,” wika sa amin ni Doc Dimple. Nakahinga ako ng malalim nang marinig ang sabi ng Doctor. I suddenly thought about my unborn child kaya tinanong ito sa kan’ya.“Doc, where’s my unborn child? I want to see him,” sagot ko habang seryosong nakatingin sa kan’ya. Mas pinili kong magpakatatag para sa amin ni Louise, hindi puwedeng ako ang unang sumuko dahil alam kong sa akin huhugot ng lakas ang aking kasintahan kapag nagising niya’t malaman ang nangyari sa kan’ya. “Your wife was a month pregnant kaya fetus pa lamang ang anak niyo, she’s in the lab kung gusto niyong kunin o ilibing, malaya kayo,” wika ni Doc Dimple kaya napatango ako. Sobrang pagod na pagod ang aking katawan ngunit hindi ako makapagpahinga, gusto kong makita ang anak ko kaya pumunta ako ng lab. Sina Mom, Dad at Kate ay naroon na sa kwarto ni Louise. For no reason, I don’t have the guts to see her, takot na takot ako na m

“Calyx! Nawawala si Louise at Baby Cristanel!” sigaw ni Kate kaya agad akong napalingon sa kan’ya. “What? How come? Hindi ba kasama mo siya?” tanong ko sa kan’ya. Bitbit ko ang isang supot ng lugaw dahil gusto raw ni Louise nito kaya agad akong bumili sa labas. Kakarating ko lang, ito na agad ang bumungad sa akin. Ilang araw na kaming narito sa hospital, okay na rin naman si Louise, bukas nga ay puwede na siyang umuwi. Hanggang ngayon ay bumabawi pa rin ako sa kan’ya, kinukuha ko pa rin ang loob niya, sana nga lang ay mapatawad na niya ako. Kahit ilang buwan at taon pa iyan ay hindi ko siya susukuan. Masakit para sa akin na hindi kami okay, halos araw-araw ay napapaluha na lang ako dahil sa cold treatment but I understand. Alam kong nasasaktan din siya kagaya ko. Hindi ko na nga minsan naasikaso ang kompaniya mabuti na lang at naroon si Dad para palitan ako. Tuluyan nang bumagsak ang kompaniya ng mga Del Monte, hindi ko na rin ito sinalba kahit na may magagawa pa ako. I just don’t wa

"Where are we going, Calyx?" tanong ni Louise habang dahan-dahang naglalakad kung saan. Hindi niya makita ang dinaraanan nila dahil nakapiring ang kan'yang mga mata. Ilang minuto rin silang naglalakad. Nakaramdam siya ng excitement at kagalakan dahil sa gagawin ng lalaki. Maraming mga bagay ang umiikot sa kan'yang isip. Kung ano-ano ang umiikot na pangyayari sa isip niya. "Basta, malapit na tayo kunting tiis na lang, Love." Masuyo at malambing na sagot ni Calyx sa kan'ya. Simula noong nagkaayos sila ay sobra na itong nakadikit sa kan'ya na kahit anong aras ayaw nitong mawalay sa kan'ya. Ultimo minsan hindi na ito nakakapasok dahil mas gusto nitong kasama siya. Pinapagalitan na lang niya ang lalaki dahil sa sobrang kakulitan at katigasan ng ulo. Mabuti na lang at pinagsabihan din ito nina Mommy at Daddy kaya wala siyang magawa kung 'di ay pumasok sa kompaniya niya. Okay na silang pamilya. Sobrang saya nila dahil wala na silang problema. Malaya na sila sa kapahamakan. Ang mag-asawan