TUMAGAL din ng ilang buwan ang mga nararanasan niyang pagbabago sa kanyang katawan. Medyo lumaki na ang umbok sa kanyang tiyan ko. Lumalapad na rin ang kanyang balakang. Palagi na rin siyang nagagalit kay Beast sa hindi malamang dahilan pero mabuti na lang ay iniintindi na lang siya nito. Kaya habang tumatagal ay napapalapit na ang loob niya sa asawa. Dahil sa pagbabagong ipinapakita ni John sa kanya. Habang nasa hardin siya at nakaupong nagpapahangin ay inalala niya ang mga nangyari sa kanya nitong mga nakaraang araw. Una na roon ang tungkol sa kanyang pagbubuntis at ang sinabi sa kanya ng daddy niya. Anim na buwan na rin kasi ang nakalipas simula noong magbuntis siya. Malikot at sumisipa-sipa na rin ang baby sa tiyan niya kahit na hindi pa ‘to gaanong buo. Sabi nila baka nga nagmana kay Beast na sobrang likot din daw sa tiyan ng Mama Lizzeth niya.   Buwan-buwan ay sinas

“Ahhh…” tangi niya na lang nasabi habang nag-iisip kung ano ang maganda niyang isasagot sa asawa. “Khrystal pumasok ka muna sa loob medyo mainit na rin kasi kaya pumasok ka na muna.” Nakita niyang sumimangot at ibubuka pa sana nito ang kanyang bibig pero mukhang nagdalawang-isip si Khrystal kaya tumayo ‘to mula sa pagkakaupo. “Sige na papasok na ako! Naku kahit kailan talaga babaero ka. Kahapon ‘yong Joanverth na pulubi ang pumunta rito sa bahay tapos ngayon may pulubi na namang dumating. Ilang charity kaya hawak nitong lalaking ‘to at di nauubusan ng pulubing bisita?” malakas na bulong ni Khrystal habang naglalakad papasok ng bahay. Umiling-iling na lang siya at hinintay ‘tong makapasok sa loob ng bahay. Pagkatapos ay tumalikod na siya’t naglakad papunta sa gate kung nasaan si Marianne. Ibang-iba na ang babaeng nakilala niya five y

LINGGO, ito ang araw kung kailan ilalagak ang abo ng daddy ni Khrystal sa loob ng bahay nila kung saan nakahimlay din ang abo ng mommy nito. Habang ang magulang muna ni John ang nagbabantay sa anak nilang si Janice sa ospital dahil hindi ‘to puwedeng maiwan na walang bantay at gusto ng kanyang asawa na ipagluksa ang pagkawala ng kanyang ama. Nakatingin lang siya sa kanyang asawa habang nakaluhod na hinahaplos ang salamin sa kabinet kung nasaan ang vase na pinaglalagyan ng abo ng magulang nito. “Tama na ‘yang pag-iyak mo Khrystal! Makakasama ‘yan sa ‘yo dahil baka mabinat ka,” nagpapaalalang sabi niya sa asawa habang nakahawak sa balikat nito. Tumingin muna si Khrystal nang matalim sa kanya bago nagsalita. Puno ng hinanakit ang kanyang mata habang nakatingin at may masaganang luha na umaagos sa kanyang mukha. “NO! Hi-Hindi mo pa kasi nararamdaman ‘yong g

“Will you still love me if I tell you something you didn’t know about me?” tanong niya habang nakatingin sa asawa. Mukha namang naguluhan si Khrystal sa mga pinagsasabi niya. “You know what, I’m a monster. Kaya nga sa tuwing tinatawag mo akong Beast ay hinahayaan lang kita dahil alam kong bagay lang sa akin ‘yon.” Nakita niyang ibinigay muna ni Khrystal ang anak nila kay Nurse Monica para ihiga sa katabing kuwarto nilang mag-asawa. Pagkatapos ay lumapit ang kanyang asawa sa kanya at hinila siya papunta sa kanilang kuwarto. “No, you’re not a monster. Oo, noong una halimaw ang tingin ko sa ‘yo. Pero unti-unting nabago ang tingin ko sa iyo simula noong ipinaramdam mo sa akin na puwede ka pa lang magbago,” seryosong sabi ni Khrystal habang nakahawak sa kanyang mukha at diretsong nakatingin sa kanyang mga mata. Dahil sa pagkailang ay hinawi ko ang mga kamay niy

Simula ng dumating si Marianne mula sa ibang bansa ay nagpasya siyang tumira sa pinsan niyang si Alec.  Dahil malaki ang posibilidad na makita niya si John dahil nalaman niyang matalik na kaibigan nito noon si Khrystal at malapit ang bahay nito sa tinitirhan ng ex-live in partner niya. Hindi nito alam ang tungkol sa binabalak niyang pag-angkin muli kay John kaya malayang niyang nakikita ito mula sa bintana ng kanyang tinutuluyan. Pinili niya ang kuwarto kung saan makikita niya kung saan naglalabas-masok ang lalaki tuwing pumapasok at umuuwi ito galing sa trabaho. “Ate Marianne, napapansin ko lagi kang nakasilip diyan sa bintana? May hindi ka ba sinasabi sa akin?” nanunuring tanong ni Alec sa kanyang pinsan. Umpisa pa lang kasi ay napapansin niya na sa kanyang pinsang si Marianne na laging may kakaiba sa ikinikilos nito. “Naku naman Alec! Pinaghihinalaan mo ba ang pinsan mong maganda?” natatawang sagot ni Marianne