Chapter 2 “Saan daw ba kayo magkikita?” tanong sa `kin ni Tito Rowel nang ibaba n’ya `ko sa tapat ng entrance ng NAIA.“Sa 'Starry Bucks Cafe' daw po, tito.”“O sige, i-text n’yo lang ako, ha?” Pumasok na ko sa airport at hinanap ang Starry Bucks. Palapit pa lang ako rito, nakita ko na si Rome na sumasalubong sa `kin.”Ate Aveeraaaa!” umiiyak ako nito’ng niyakap. Hanggang tiyan lang naman ang inabot n’ya sa `kin. Nakasuot n’ya ng hood, scarf at designer shades, lahat branded. Well, fashionista naman talaga ang isang `to na anak ng may-ari ng 'Blue Ridges International', isang sikat na clothing manufacturer.”O, ano na? Hindi ka pa tapos umiyak?” hinimas ko ang ulo n’ya, ”Handa ka na ba umalis? Sa kotse na tayo mag-usap.” Tumango naman s’ya at magkasama kaming bumalik sa cafe para kunin ang mga gamit n’ya. ”Eh?” napatunganga s’ya sa mesa malapit sa pinto. ”Ano `yun?” Tumingin s’ya sa ilalim ng mesa, sa gilid, a

Chapter 4 Umakyat na nga kami sa kwarto ko sa 4th floor. Pataas kasi ang bahay namin hangang 5th na roofdeck. Ang lupa kasi rito, pag-aari pa ng lelong namin mula panahon ng mga hapon. Dati parang barong-barong na lang ito, sira-sira na ang mga bintana’ng capiz, inaanay na ang mga halige, at tagpe-tagpe na ang bubong, pero sinuwerte ang tatay ko sa lotto, at naging overnight millionaire ang aming pamilya. Eight years old ako noon, ang kapatid ko pa lang, si Alvin na five years at si Albert na two. Kaya nga sanay kami sa hirap, kahit paano. Nagtayo sila papa noon ng sariling construction company at ng mga hardware stores, nabili pa nila ang isang bahay at lupa na katabi namin, at ngayon, eto kami, ang pinaka malaki at mataas na bahay sa lugar namin.Well, at least, sarili ko ang buong 4th floor dahil tinatamad umakyat ang pamilya ko ng 4 sets of stairs. “Doon ka matutulog sa bakanteng room sa tabi ng kwarto ko.” sabi ko kay Rome habang paakya

Chapter 6”Ano, kasya ba `yan sa `yo?” tanong ko kay Rome na nagpalit ng hiniram kong t-shirt at kansonsilyo kay bunso. ”Oo, okay na to!” itinupi lang n’ya ng kaunti ang sleeve ng shirt.”So,” tanong ko `uli, ”nakapag-isip ka na ba?” Napatingin sa `kin si Rome na umupo sa tabi ko sa kama. ”Oo... naisip ko nga... may point din naman si Jinn... mukhang masama naman talaga ugali nung Snow na `yun, eh, buti nga hindi ako sumama sa kanya, nagpahatid lang ako papuntang airport.””Teka,” napatitig ako kay Rome. ”Nagpahatid ka sa kanya papuntang airport?””Oo, wala daw kasing sasakyan na dumaraan sa resort namin, eh, may kotse s’ya kaya...””At sumakay ka sa kotse n’ya?””Oo, kaming dalawa lang naman, eh...””And you think that’s better? Kayo lang dalawa? Isang alpha a

Chapter 8 Matapos kumain ay masayang naghintay si Rome sa pagdating ng lover boy n’ya. Pumwesto s’ya sa may terrace namin sa second floor, kapit ang cellphone n’ya. Pero pababa na ang araw, wala pa rin si Jinn.“O, iho, merienda ka muna!” tawag sa kanya ng nanay ko na may dalang isang platter ng turon.“Salamat na lang po, busog pa `ko...” matamlay na sagot ni Rome.“`Di pa ba nagte-text si Jinn?” tanong ko rito.“Last n’ya `yung kanina na nakauwi na s’ya,” ngumuso s’ya sa `kin. “`Di kaya nakatulog `yun?”“Posible, malamang pagod `yun kakahanap sa `yo, tapos byahe pa, at s’yempre nag-ayos pa `yun pagkauwi at nagbalita sa nanay n’ya sa nangyari.”“`D-di kaya s’ya nagkasakit?” nag-aalalang tanong ni Rome.”Posible rin.” Namutla ang mukha ni Rome.`Yan, tama, makunsensya ka naman paminsan-minsan para next time, you think before you act. Hindi pwedeng lagi mo lang iniisip na ikaw ang laging kawawa. The world does not rotate around you. Hindi lang ikaw

Chapter 10Nakaupo na sa isang mesa ang mommy ni Rome nang dumating kami sa cafe. Nakakapagtaka, naunahan pa n’ya kami na halos walking distance lang ang layo rito.Tumayo s’ya nang makita kami at itinipa ang mga braso para yakapin ang anak n’yang nag-aalangan lumapit sa kanya.Maganda s’ya, artistahin, walang kakulu-kulubot sa makinis n’yang mukha, `di mo iisiping dalawa na ang anak. Hanggang balikay ang light brown na buhok nito na mukhang bagong cellophane at naninilaw ang katawan sa suot na mga gintong accessories. S’ya ang tipong babae na pag nakita mo, alam mo’ng mayaman at `di mo ma r-reach, also, hindi papayag na makanti mo man lang. Kitang-kita naman sa dalawang bodyguard na nasa tabi n’ya, maliban kay kuya Jun sa likod na masama ang tingin sa `kin. “Mommy! I’m so sorry...” `yun ang unang-unang sinabi ni Rome, at doon pa lang, alam ko, talo na kami.“It&