"Ms. Elara, we need to settle it down." Napahawak ako sa lamesa na malapit sa akin. Muntik na akong matumba sa narinig ko. Damn it! Bakit kailangan pang magkaganito! Hindi ko lubos akalain na mawawala ang isa sa main investor ng RIFB. Ang kumpanya pala nila ay lubog na sa utang at pati ang kumpanya ko ay madadamay kung sakali. I need to calm down para makapag isip. Hindi ito pwedeng mangyari. "Hindi n'yo ba nacheck ng maigi ang background ng company ni Ms. Rivera?" Nanginginig kong tanong. Hindi maari na hindi iyon nacheck ng mga tauhan ko."Ma'am, we still have-""Isang malaking problema ito Ray. Si Ms.Rivera ang isa sa pinakamalaki nating investor! At kapag nawala siya, siguradong maapektuhan ang buong RIFB!" "Ma'am, chineck naman po maigi ng inatasan n'yong tauhan ang company ni Ms. Rivera, hindi talaga nila nabusisi ng ayos ang tungkol sa mga debts nito, at ang utang nito sa bangko dahil private po iyon." Napaupo ako sa upuan ko habang dahan dahang hinihilot ang ulo ko. It's rea

I think hindi umabot kay Mabel na nakipaghiwalay na ako kay Dion ilang taon na rin ang nakalipas."Marami pa naman tayong araw para makapagkwentuhan." Sabi ko.."Oo nga naman, marami pa kayong araw para makapagkwentuhan. Hindi ka pa ba nagugutom? Oras oras kumakain ka ah?" Bigla namang hinampas ni Mabel si Franz"Could you please shut up! Kung ayaw mong sipain kita palabas ng kwarto natin mamaya!""Sus, hindi mo naman mareresist ang halik ko.""Tumigil ka na nga!""Mommy ano yung halik?" Biglang tanong ni Noah. "Baby, it's a game na si daddy lang at si mommy ang may alam." Kumindat pa si Franz sa anak niya. Napailing iling ako."Tignan mo 'to! Kung anu-ano na tinuturo sa anak ko." Isang hampas ulit ang natanggap ni Franz mula sa asawa. Kitang kita ang pamumula ng likod niya dahil sa maputi siya at wala itong suot na pang-itaas.Nagkwentuhan pa kami ng nagkwentuhan hanggang sa nagtanghalian kami. I texted my maid if my kids are home and if they are already have their lunch. I received

I woke up that he was still asleep, it's already five thirty in the morning and his fever has also gone down. He really needed rest to recover, perhaps soaking himself in alcohol or in strenuous activities.Maliwanag na ang paligid ng ako ay lumabas at ang sinag ng araw ay tumatagos sa dahon ng mga naglalakihang puno sa paligid. Dumiretso ako sa sasakyan ko para kumuha ng pagkain na dinala ko. Nagdala ako ng mga pagkain na madaling bitbitin at hindi madaling masira. I'll look for a hotel in town later when Dion wakes up and we're done talking. Bicol is far from Manila and it is different from the city. Hopefully I can find accommodation even if that is impossible. Mahabang biyahe ang ginawa ko para lang makarating dito at sana ay magkaroon iyon ng saysay.Pagkatapos kong kuhanin ang kailangan ko ay agad akong pumasok sa loob. Tahimik pa rin ang loob ng bahay at halatang hindi pa siya nagigising. I went into the bathroom and was thankful that it was all right, because maybe an animal wou

"Dion." I held his arm before he could enter his room. He stopped but did not face me."l-Isasama kita bukas, we're going back in Manila." Nanghihina kong sabi. Unti unti siyang humarap sa akin kaya nabitawan ko ang braso niya."Para saan pa Celes? Kung masasaktan lang naman din ako sa pag-uwi ko sa Manila, hindi na siguro. I lived alone for eight years Celes and I will be able to live many more years, but this time. I have no hope of being with you again. I no longer asked the lord to give you to me again. I'm like a corpse living in this world. " Pinipigilan ko ulit ang pagpatak ng luha ko."Dion please, sumama ka na sa akin sa Manila.""Para saan pa nga Celes?! Para ba ipamukha sa akin na wala na akong papel sa buhay mo? Para ba-""Oo! Siguro wala ka nang papel sa buhay ko, dahil matagal na kitang kinalimutan. Matagal ko ng itinatak sa isip ko na hindi na ulit ako masasaktan nang dahil sa'yo! I was hurt that you chose her over me. It was so painful that I only received 'sorry' befor

Marahan kong pinahid ang mga luhang dala ng saya ng nakikita ko ngayon. Napakatagal na panahon na simula ng makita ko ang saya sa mukha ni Dion. Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko, at hindi ko alam kung bakit ko nagawang itago at ipagkait sa kanya ang maging ama sa mga anak ko, sa kambal ko."Who are you?" Nagtatakang tanong ni Keir sa kanyang ama. Ngumiti nang maluwag si Dion kay Keir habang sinusuri nito ang buong mukha ng anak. He gently stroked the twins' faces and looked at the children with a smile in his eyes."M-My name is Dion." Pilit na ngumiti siya kahit na alam kong may kakaiba siyang nararamdaman, kahit na nakikita ko sa mukha niya na nasasaktan siya kung bakit ko nagawang itago sa kanya ang mga anak niya. Napatingin sa akin si Keir na may halong pagtataka. "Dion?" Tanong ni Keir. Tumango naman si Dion at hindi napigilang yakapin ulit ang anak."He's Keir, and that one is Esmeray" Tumingin naman sa akin si Dion pati na rin ang kambal."Mommy, who is he?" Tanong ni