“OO nga naman, Mrs. Walton. Bakit ka naman gagawin maid nitong apo ko?” Sabay na napalingon kaming dalawa ni Maximo sa nagsalita. Hindi ako puwedeng magkamali. It’s his Grandma. Masiglang napangiti si Maximo. “Grandma!” Para itong bata na nagmadaling yakapin ang lola niya. Now, I can clearly see that he is really a lola’s boy. Isa ito sa mga side ni Maximo na gusto kong makita. Akala ko, wala syang ganitong katangian. Now, I am really surprised. “I missed you, apo. And you too, Eloisa. Can I stay here for a month?” anito pa sabay pakita ng mga dala niyang maleta. Mukhang planado na nga nito ang pagtira niya sa bahay nina Maximo ah. Mabuti na rin naman iyon nang may makasama naman kami dito sa bahay. Nakakatakot kasi rito, e. Kung puwede nga lang na sana buong pamilya na lang niya ang nandito. “Grandma naman. Sa dami ba naman ng dala mong gamit, magtatanong ka pa niyan? How can we say no if all of your things are already here?” ani Maximo nang makahiwalay sa pagkakayakap sa Lola niy

PARA akong bata na pinagalitan ng magulang at napatawag sa Principal’s office sa mukha ko. Naka-pout lang ako buong byahe. I couldn’t attempt to speak dahil kinakabahan ako na mapagalitan ni Maximo. I can see in his eyes na galit siya pero focus lang siya sa pagda-drive. It feels awkward. Pakiramdam ko, ano mang salitang lalabas sa bibig ko ay bubuga agad ito ng apoy. “Hmmm.” I started to utter. “Keep quiet.” Saway nito. Napatikom tuloy ako ng bibig ko. Sabi ko na nga ba magagalit siya, e. Huhu what to do now, Eloisa? How will you be able to talk to your husband? Wait, husband? Hay! I feel so sorry about what happened. Malay ko ba na mapupunta doon si William? Ako pa tuloy ang naging dahilan kung bakit nagkaroon sila ng hindi pagkakaunawaan ni William. Parang kasalanan ko pa tuloy. Nahimasmasan naman kanina si Kai dahil sa komosyon. Buti na lang. Umuwi na lang ito dahil alam naman niya na may sundo na ako. Pagdating agad namin ng mansiyon ay kinabahan agad ako. Lalo pa, sobrang t

HINDI ko mahubad hubad ang robe ko dahil nariyan lang si Maximo s a tabi. He is busy reading a magazine habang ako, heto, nakaupo sa gilid ng pool. I’m not yet ready to show off my body. Like duh? Ayaw ko nga. Hindi puwede kasi baka tingnan niya ako. Ang lakas niya pa namang mang-asar. Mamaya pintasan niya lang ‘yung katawan ko. I tossed my feet on the water. Ang lamig. I like it. It compliments the heat coming from the sun. Gusto ko na talagang tumalon at ilublob ang sarili ko sa tubig. Grr if not for Maximo, kanina pa ako nakaligo, e. Binaba ni Maximo ang binabasa niyang magazine saka niya ako binigyan ng isang napakasamang tingin. What have I done again this time? Tsk. “What?” iritable kong tanong. “Are you just going to stare at the water? Akala ko ba magsu-swiming ka?” I crossed my arms. “Yes. That was before you told Grandma to watch me over. Hindi ko hahayaang makita mo ang sexy body ko ‘no.” Pagdidiin ko pa. Hindi naman sa hindi ako sexy. Balingkinitan rin naman ang kataw

ELOISA’S POV PARA akong mababaliw kakahanap kay Christopher. Saan na ba ang batang ‘yon? Huhu kinakabahan na ako at baka kung saan na siya nagsusuot. Wala pa naman kaming dalang body guards nina Maximo ngayon to help me search for that kid. Ngayon parehas ko silang hinahanap. Hindi ko makita. Kapag lumapit naman ako sa announcement area, baka marinig ni Maximo at mabigyan nya ako ng award. I don’t know what to do so I just kept on searching. Kahit na medyo masakit na ang paa ko sa heels. Nararamdaman ko na kasi na napapaltusan na ‘ko. Napapikit ako ng mariin sa hapdi non. What the heck. Kapag minamalas ka nga naman. I strolled inside the mall halos paika-ika na ang lakad ko. Hanggang sa napadpad ako sa isang mini playground kung saan pinag-iiwanan ang mga bata. Nagbabakasakali na naroon si Christopher. Ang bilis niya kasi talagang nawala sa paningin ko kaya alam ko na hindi pa naman siya nakakalayo. Halos lahat ng bata doon ay inisa-isa ko na but he’s not there. Napakagat na lamang

Para akong baliw na hindi man lang makapagpumiglas kay William. Tila natangay na rin ako nang nararamdaman ko. He cornered me at the part of the company na wala halos nagdaraan na mga tao. He sure knows where to go. Alam na alam niya ang pasikot-sikot dito sa buong gusali ng mga Walton. Bakit nga ba hindi na lang siya magtrabaho dito? What does he want? "Bitawan mo na lang ako, William. Puwede ba? Kapag nakita tayo ng ibang tao, ano na lang anh iisipin nila? Nag-iisip ka ba?" Singhal ko sa kanya saka mariing tinanggal ang pagkakahawak ng kamay niya sa akin. "Eloisa, please forgive me of what I did to you. And the incident at the bar, please patawarin mo ako." Pagmamakaawa nito. Eloisa can see his sincerity pero ni hindi man lang siya non na-move. Para ano pa? Bakit ba ang hilig hilig ng mga taong humingi ng patawad sa mga bagay na sinasadya naman nilang gawin? "Kapag pinatawad ba kita, maiibsan non ang sakit nang ginawa niyo sa akin? William, niloko mo ako. Hindi lang ikaw kundi