Mesaiyah's Point of ViewNow playing: Complicated heart by michael learns to rockDon't know what to say nowI don't know where to startI don't know how to handleA complicated heartYou tell me you are leavingBut I just have to say before you throw it all awayEven if you want to go aloneI will be waiting when you're coming homeIf you need someone to ease the painYou can lean on me my love will still remainPagkatapos ng klase namin, hindi muna ako umuwi sa bahay dahil inaya ako ni seth na lumabas muna kaya nasa Sardoné cafe kami ngayon."Kailan ko makukuha ang aking sweldo?" I asked as I sip my coffee latte float."Ahm. Hindi mo sakin kukunin ang sweldo mo. Dun sa may-ari ng runaway house." he answered."Ahh. Sa madaling panahon kailangan ko ng makuha ang sweldo ko.""Parang dali-dali ka yata ah!""Aba! Syempre. Magkano ba ang suswelduhin ko?""Depende dun sa may-ari kung nagustuhan ang performance mo.""Ahh. Kailangan ko palang galingan sa tuwing kakanta tayo.""Teka!'Yung sch

Prince Anhiro Point of ViewLumabas ako sa kwarto namin ni seyah at sa living room nagdiretso. Bakit ba kasi pumunta pa siya dito? Buti nalang hindi niya nakita si seyah at buti nalang talaga wala ang ate Anthea ko, kung hindi, magkakaroon ng gera dito sa bahay."Hindi na ako babalik sa Japan." straight to the point kong sabi."3 years na kayong naninirahan dito at 2 years nalang ang natitira. Pagkatapos nun, magpapakasal na tayo diba? 'Yun ang sabi ng lolo mo." "Kosuri." mahinahon kong tinawag ang pangalan niya."Kosuri. Huh! Kosuri. Napakagandang pakinggan sa tainga ko. Sa tuwing tinatawag mo ng ganyan ang pangalan ko." Napatungo nalang ako sa kanyang sinabi."Maghihintay nalang ako. Kung kailan mo gustong bumalik sa Japan." Hindi ako tumitingin sa kanya."Okay lang. Kasalanan ko din naman kung bakit nangyari ito eh. S-sige. A-alis na ako." kinuha na niya ang kanyang bag at tumayo na at umalis samantalang sinundan ko siya ng tingin hanggang sa makaalis na siya. Huminga ako ng malal

Terra's Point of ViewInuunat ko ang dalawa kong kamay papunta sa kusina para magluto ng almusal ni kerk. Haaay! Lasunin ko na kaya 'yang lalaki na 'yan para mawala na sa buhay ko pero hindi pwede, kailangan ko pang bayaran ang utang ng mga magulang ko sa kanya."Mukhang malalim ang iniisip mo babe." sabi niya at naupo sa ibabaw ng lamesa ng kusina."Iniisip ko lang na lagyan ng maraming sulfur chloride o muriatic acid ang pagkain mo para mamatay kana.""Woah! Woah! Bakit gusto mo na akong mamatay?""Isa kang napakalaking kuto na tumubo sa aking ulo at napakasarap mong tirisin." with action pa 'yan na sabi ko. Lumapit siya sakin at umakbay."Alam mo babe. Kailangan mo lang ng ki-----Aww!!Ouch!!Hooooooh!!Awwww!!" Alam kong hahalikan niya ako kaya agad kong hinarangan ng mainit na sampi ang labi ko. Hahahahaha!"Wag mo akong halikan. Humanap ka ng hahalikan mo. Wag ako o kaya bumili kana lang ng babaeng hahalikan mo tutal marami ka namang pera." Nagwalkout siya sa sinabi ko. Buti nga sa

Author's Point of ViewPagkatapos na kausapin ni Anhiro si Mesaiyah na makahulugan. Agad nitong tinawag si Razec para puntahan si Dianne na nanakit kay Mesaiyah para turuan ng leksyon na nararapat sa kanya. Nakita nila itong kasama ng iba pang student council officer na masayang nagkukwentuhan sa waiting shed ng school.Every end corner nito ay meron ding ibang estudyante na nagkukwentuhan at iba't-iba ang topic pero ang pinaguusapan ng mga student council ay si Mesaiyah lalo na si Dianne na tuwang-tuwa sa nangyari na hindi nito alam, nagkamali siya ng inaway na babae. Napayuko ang lahat na parang may prinsipe na darating ng makita nila si Anhiro."Kayong lahat ay inaalis ko sa pagiging officer niyo dito sa school." mahina ngunit madiin at naiintindihan naman nila ang kanyang sinabi. Gulat ang lahat sa sinabi ni Anhiro lalong-lalo na si Dianne at nagsimula ng magkwentuhan ang mga tao na nakakakita."Dianne. You..have no rights to hurt seyah dahil wala kang alam sa buhay niya." his eye

Mesaiyah's Point of ViewKinaumagahan maaga akong nagising. Ewan, siguro trip ko lang na gumising ng maaga. Sa kama pa rin ako humihiga at sa couch naman si stranger. Wala eh, dun daw ang gusto niya.Tumayo na ako at bago ako lumakad papunta sa bathroom, tumigil muna ako sa harap ni stranger at tinitigan muna siya. Bakit ko nga ba siya tinititigan. Ewan. Hindi ko alam.Naalala ko nung nanaginip siya, sabi niya mahal pa rin kita Kosuri pero kung mahal niya si Kosuri, bakit gusto niya itong kalimutan? Ang gulo naman niya.Lalakad na sana ako papunta sa bathroom nang bigla niya akong yakapin."Ano ba! Hindi ka man lang ba magpapaalam na yayakap ka?! Hah?! Waaaaah! Umalis ka nga! Parang kang tuko kung makakapit!!!" sigaw ko."Eh. Ah. Eh, kasi m-may..a-ano..ah..ano..ah.'"Ano? Bakit ka ba ganyan magsalita hah?!" naiiritang tanong ko."Eh kasi, MAY DAGAAAA!!!!""ANOOO???? AHHHHHHHH!!!!!!" dali-dali akong pumatong sa couch pati na din siya."Asan 'yung daga? Ituro mo sakin? Asan?""Ayun oh!"