Para akong tinakasan ng hininga nang marinig ang boses ni Chantal sa hindi kalayuan. Hindi ako nakagalaw at walang kahit na anong lakas ng loob na tumingin sa kaniya dahil sa labis na kaba. Nang tingnan ko ang dating asawa ni Preston ay agad na lumiwanag ang mukha niya at malapad na ngumiti sa anak. Kinagat ko naman ang aking ibabang labi at wala sa sariling bumitaw sa pagkakahawak ko sa braso ni Preston. Mukhang napansin ni Preston ang reaksiyon ko kaya’t agad niyang hinuli ang aking kamay at mahigpit iyong hinawakan. “Nandito pala si Chantal pero hindi ka man lamang nahiya na dalhin dito at ibahay ‘yang kabit mo. Wala ka na ba talagang galang at respeto sa amin ng anak mo, huh, Preston?” tanong ng dating asawa ni Preston sa kaniya kaya’t wala sa sarili akong nagbaba ng tingin. Alam ko naman na hindi ako ginawang kabit ni Preston dahil alam ko at malinaw naman na hiwalay na silang dalawa. Pero kahit na pagbali-baliktarin man ang mundo, nanay siya ni Chantal at isa pa rin silang p

“Yaya Lyana, are you mad at me po?”Iyon ang unang itinanong sa akin ni Chantal matapos ang ilang minutong katahimikan sa pagitan naming dalawa. Kaaalis lamang ni Preston para kumuha ng tubig samantalang halos kanina pa at magkakalahating oras na mula nang mag-walk out si Jarvis at nagkulong sa kuwarto namin. Gusto ko sana siyang sundan at ipaliwanag ang side ko pero sabi ni Preston ay hayaan ko raw munang mapag-isa si Jarvis dahil iyon ang kailangan niya ngayon. Sabi niya ay pakalmahin muna namin ang isa’t-isa bago kami mag-usap. Ipinangako rin sa akin ni Preston na kakausapin niya mamaya si Jarvis para ipaliwanag ang lahat sa anak ko. Mukha namang hindi siya nagbibiro at sincere sa alok niya kaya’t hinayaan ko na. Mas mabuti pa ngang siya na lamang muna ang kumausap kay Jarvis dahil baka hindi ko rin lamang kayanin at umiyak na lamang nang umiyak.Nag-angat ako ng tingin kay Chantal at kapagkuwan ay marahang umiling bilang tugon.“Really, Yaya?” Mahinang tanong niya at ilang beses

“Are you going to sleep on my room tonight, babe?”Napatigil ako sa paghahanda ng babaunin nina Chantal at Jarvis nang maramdaman ang pagyakap ni Preston sa aking baywang. Agad kong nalanghap ang matapang niyang pabango kaya’t napailing ako. Bahagya akong humarap sa kaniya at tinaasan siya ng kilay. “Kung gusto mong makipag-debate na naman kay Jarvis, huwag mo nang tanungin ‘yan,” natatawang sambit ko.Agad na humaba ang nguso niya at mas lalo pang inilapit ang kaniyang sarili sa akin. “You know what, kaunti na lamang talaga ay maiinis na ako…”“Kay Jarvis?”Umiling siya at bumuntong hininga. “No.”“Ha? Kanino naman? Sa akin?”“Come on, babe. Of course, hindi sa ‘yo,” reklamo niya at mas lalo pang sumimangot sa akin. Pinanliitan ko siya lalo ng mga mata. “Kung hindi sa akin at kay Jarvis, kanino ka maiinis?” Muli siyang nagpakawala ng malakas na buntong hininga at itinaas ang aking baba upang mas maobserbahan niya ang aking mukha. Napalabi naman ako dahil sa ginawa niya ngunit akal

“Gusto ko lang na malaman mong sumama ako sa ‘yo rito hindi para mabrainwash mo ako na hiwalayan si Preston at umalis sa bahay. Sumama ako dahil hindi naman ako bastos para hindi ka pansinin at hindi pakinggan ang side mo,” mahinahong sambit ko matapos naming umupo sa upuan.Malakas na bumuntong hininga si Margaux dahil sa sinabi ko ngunit taas noo ko lamang siyang tiningnan. Tumingin ako sa suot kong relo bago muling nag-angat ng tingin sa kaniya. “Kung ano man ang sasabihin mo, kung puwede sana ay pakibilisan. Mayamaya na lamang ay lalabas na sa school sina Chantal kaya kailangan ko silang sunduin.”“Mahaba ang ikukuwento ko kaya huwag mo akong madaliin.”“E ‘di paikliin mo,” pamimilosopo ko pa at tinaasan siya ng kilay.Mula nang pumunta siya sa bahay ay hindi na siya muli pang bumalik na siya namang ikinalungkot ko—oo, ikinalungkot. Medyo nagsisi kasi ako dahil hindi ko siya nilabanan kaagad noon at nanatili akong takot kahit na wala naman pala akong dapat pang ikatakot.Hiwalay n

“Mama, magkaaway po ba kayo ni Tatay?”Tumigil ako sa pagsusuklay ng buhok ni Chantal nang marinig ang tanong ni Jarvis. Nakabihis na sila at nakahanda na sa pagpasok sa school kaya naman inaayusan ko na ng buhok si Chantal.Napalunok ako bago humarap sa kaniya. “Hmm? Bakit mo naman nasabi ‘yan, ‘nak?” tanong ko at tipid siyang nginitian upang itago sa kaniyang nagsisinungaling ako.“Kasi po, Mama, hindi mo siya ni-kiss kanina saka ‘di kayo nag-hug bago po tayo kumain.” Sa pagkakataong iyon ay si Chantal na ang sumagot ng tanong ko kay Jarvis.Malakas akong bumuntong hininga at nagpatuloy na lamang sa pag-aayos ng buhok ni Chantal. Ganoon ba talaga kami kahalata ni Preston? Wala sa sarili akong napailing at kinagat ang aking mga labi.“Mama, inaway ka po ba ni Tatay?”Agad akong umiling at ibinalik ang aking tingin kay Jarvis matapos marinig ang sinabi niya. “H-Hindi. Bakit naman ako aawayin no’n? Hindi, ‘nak. Hindi kami magkaaway, okay?” Mabilis na pagtanggi ko sa kaniya.Pinanliitan