Alexandra POV "Tayo!" Paangil na utos ng lalaki. Wala akong magawa kun'di tumayo. Nakita ko rin mula sa gilid ng mga mata ko ang pagtayo ni Raden. Akmang manlalaban pa si Raden pero palihim kong inapakan ang paa niya. Bahagya pa siyang lumingon sa akin na may kunot sa noo, kaya umiling ako. Sana lang maintindihan niya ang gusto kong sabihin. Wala kaming laban sa mga ito, lamang sila ng armas sa amin. "Sinong nagpadala sa inyo rito? Mga espiya kayo 'no?" anang isang lalaki na hindi ko makita ang mukha dahil nasa likod ko siya, siya ang may hawak ng baril na nakatutok sa akin. Marahan akong umiling. "H-hindi po." Ako na ang sumagot. "Sinungaling, bakit kayo nagmamasid!" Galit na sabi ng isang lalaki rin. Dahan-dahan akong humarap sa kanila habang nakataas pa rin sa ere ang dalawa kong kamay. Na-alerto naman sila sa ginawa ko. "Pasensya na po, gusto lang sana naming humingi ng tulong," sabi ko. Nakita ko naman ang pagsalubong ng kilay ng lalaking nasa harap ko n

"BELIEVE na talaga ako sa 'yo, alam kong hindi lang basta-basta self defense ang taglay mo." "I don't want to talk about that, Raden. I'm too drained." "I know, I know," aniya. Naglakad lang kami ng naglakad sa animo walang hanggang kagubatan. Naligaw na kami sa kakatakbo namin kanina, at hindi na namin maalala ang daan pabalik sa kampo ng mga kalaban para sana sundan ang daan nila palabas. Huminto ako nang may marinig akong lagaspas ng tubig. Saka ko naman naramdaman ang matinding uhaw. Kaya mabilis akong pumunta sa ilog. Tahimik lang rin na kasunod sa akin si Raden. Pagdating na pagdating namin sa ilog aý napangiti ako dahil malinaw roon. Mabilis akong naghugas ng kamay saka nagsalok ng tubig sa pamamagitan ng palad ko. Gano'n rin ang ginawa ni Raden. Saka humiga ako sa malapad na bato dahil nakaramdaman na rin ako ng labis na pagod. "Hanggang kailan kaya tayo rito. Kailan tayo makakalabas?" "Hindi ko rin alam," narinig kong sagot ni Raden. Bumangon ako saka pinagma

Alexandra POV Hindi ko na alam kung paano ko pipigilan. Kung paano ko pipigilan ang bumangong init mula sa aking kaibuturan. Kung paano ko babawiin ang pagnanais ng katawan ko na maangkin ni Raden. I'm drowning. I felt my wetness down there. Gusto ko mang idilat ang mga mata ko. Gustuhin ko mang itulak si Raden at patigilin sa ginagawa nitong paghalik sa leeg ko at paglamas sa maumbok kong dibdib ay hindi ko magawa. Dahil hindi man ito gusto ng isip ko, pero gusto ito nang puso ko. At umaayon ang katawan ko sa sigaw ng puso ko. Muling bumalik ang labi ni Raden sa labi ko. Oh, how sweet and smooth his lips are. This feeling that will keep you wanting for more. Ito iyong pakiramdam na hindi mo kayang labanan at mas lalo lamg lumalala. Para itong drugs na imbis iwan may binabalik-balikan mo. Tinugon ko ang mga halik niya na may alab. Na mas mainit, na may pagnanais sa makamundong pagnanasa. Pumulupot na ang mga braso ko sa leeg niya at dumako sa buhok niya saka ko pinasadah

Hindi ko na mabilang kung ilang beses akong pinapadalhan ni Raden ng bulaklak sa opisina ko sa BL building. Halos puno na rin ng flower vase na nagkalat sa bawat kanto ng office room ko. Where both busy in our respective offices. Tambak rin ako sa trabaho but he never forget to send me flowers and other staff. Minsan dinadaanan niya ako sa office para sabayan siyang kumain. At isang buwan na ang ganoong routine namin. At nasasanay na ako. I am beyond happy. And I am afraid na dumating ang araw na hindi ko na maranasan ulit ito. Pero gagawin ko ang lahat just to stay where we are and what we are. "Mukhang naaliw ka na sa mga ninja moves ni Raden, ah," puna ni Enrique. Sa isang buwan na gano'n ang ginagawa ni Raden ay ngayon lang nautusan si Enrique na magdala ng bulaklak para sa akin. Dahil siya ang nagdala ngayon ng isang boutique ng red roses. Napawi ang ngiti ko sa labi. Enrique doesn't know about us. Ang alam lang niya ay hinuhuli ko ang loob ni Raden. Wala siyang alam sa nara

Nag-click lang iyon pero walang lumabas na bala kaya gulat na napamulat si Bernardo. Binaba ko ang baril. "Brianna…" "Dalawang bala lang ang nilagay ko sa baril na ito. At dahil naubos iyon, ibig sabihin binibigyan kita ng isa pang pagkakataon na itama ang lahat…" "Alex!" Napalingon ako sa pinanggalingan ng boses. It's Enrique, nakatayo ito sa labas ng kotse. Hinarap ko ulit si Bernardo. "Enrique has an eagerness to kill you, Bernardo. Kaya tumakbo ka na." "Huh…" "Don't waste anytime, dahil sa oras na makalapit si Enrique dito hindi ko siya pipigilan na patayin ka. Just make sure na gagamitin mo ang pangalawang pagkakataon na ito para itama ang mga mali mo." Dahil itatama ko rin ang mali ko. "Brianna, maraming salamat. Pangako hindi ito makakarating kay Raden. Tumango ako, saka suminyas na sa kaniya na tumakbo. Tumayo ito saka nagsimulang tumakbo. Nagpaputok pa si Enrique, buti at hindi tinamaan ang matanda. Mabilis kong kinuha ang senyorita revolver ko na nakatago s