Alexandra Pov"Brianna Smith," bulong ko sa hangin saka isang malademonyong halakhak ang lumabas sa bibig ko."Parang hindi ka makamove-on sa nangyari kanina ah," sabi ni Enrique saka nagsalin ng wine sa sariling wine glass."Of course, naku Enrique kung nando'n ka lang for sure, matatawa ka. Makikita mo kung paano halos mawalan ng dugo ang mukha si Mr. Lim dahil sa putla ng marahil sabihin ni Mr. Sandoval kung sino ang tumubos ng building niya. And take note, nag-animo gulaman sa lambot ang tuhod niya na kailangan pa siyang alalayan ng anak niya dahil muntik na itong mawalan ng malay." Mahaba kong sabi saka muling humalakhak.Nakitawa na rin si Enrique. "Talaga? Sayang wala ako do'n kanina. Mag-e-enjoy siguro ako," aniya."For sure, dahil ako enjoy na enjoy!" Masayang sabi ko. Saka nagsalin ng wine sa baso ko."Cheers for today's successful mission!" Wika ko saka itinaas ang baso na may lamang wine."Cheers!" anang Enrique naman saka pinag-umpog ang baso namin. Tapos sabay na uminom

Pagkatapos kong masiguro ang ayos ko at maisuot ang black hand gloves ay lumabas na ako ng Cr. Nagulat pa ako ng makita kong papuntang Comfort room si Raden. Pero kalmado lang akong naglakad at nilampasan siya. Parang hindi rin naman ako napansin ng huli dahil diretso lang ang tingin nito habang naglalakad."Don't worry, Alex, your transformation is pretty good. Hindi ka niya makikilala," sabi ni Enrique kaya tumango lang ako.Paglabas ko sa pasilyo galing comfort room ay sumalubong sa akin ang dumadagundong na tugtugin. May mga tao na ring nagsasayawan sa gitna. Nakita ko naman si Takahashi na aliw na aliw pa rin sa mga babae niya. Wala na akong inaksaya pang oras at mabilis na kinuha ang dalawang baril sa magkabilang gilid ko at mabilis na pinaputukan si Takahashi. Tinamaan ito sa dibdib, siniguro kong hindi na ito mabubuhay dahil tinadtad ko ng bala ang katawan nito. Dahil sa ginawa ko ay nagkagulo ang mga tao roon.Rumesbak rin ang mga tauhan nito kaya nagtago ako sa poste ng h

Isang linggo na rin ang lumipas nang huli kaming magkita ni Raden. At isang linggo na rin akong nag-iisip kung paano ko bibitagin ang lalaking iyon. Kaya ito ako ngayon, sakay ng kotse ko. Binabagtas ang lubak-lubak na daan patungo sa bahay ampunan. Yes, papunta ako sa bahay ampunan kung saan naroon si Raden. Volunteer daw siya sa ampunan na iyon, ayon na rin sa informant ko. Kaya noong isang araw lang kasama ko si Enrique para magpakilala sa mga madre doon at nagbigay ng donation para makilala nila ako. At para hindi halata na sinusundan ko siya.May bitbit na rin akong mga groceries. Schedule ngayon ni Raden sa bahay ampunan na iyon. Actually, si Enrique ang nagplano nito. Ngayon pa lang gusto ko ng mag retreat. At saka bakit pa dito na pili ni Raden, mag-volunteer, sa bukid na ito? Nakakainis, ang daming malalaking bato. Kung puwede lang sana nag motor ako. Noong unang punta kasi namin ni Enrique dito nag motor kami. Eh, ngayon hindi ako makakapag motor dahil ang dami ko

RADEN'S POVNagising ako sa tunog ng cellphone ko, inabot ko sa may ulunan ko ang kinalalagyan ng cellphone. Saka mabilis na dinala sa tainga ko matapos pindutin ang answer button. "Yes," bungad ko sa kabilang linya habang nakapikit pa rin ang mga mata ko. Napakunot ako ng putol-putol ang salita ng nasa kabilang linya. Minulat ko ang mga mata ko saka sinipat ang aparato. Mas lalo lang lumalim ang gitla ng noo ko ng makita ko ang pangalan na naka register sa screen ng touch screen phone ko. It's Papa, ano kayang sadya nito. Namatay na ang tawag, pero bigla na naman itong tumunog kaya bumangon na ako. Oo, nga pala nandito pala ako sa remote area kaya mahina ang signal. Napatingin ako sa pinakadulo ng kuwarto kung saan nakahiga si Alexandra, wala na siya roon. Ano na bang oras ang aga naman yata niyang gumising. Sinipat ko ang suot kong relo, alas kuwatro 'y medya na pala ng madaling araw. Tumayo na ako para lumabas at para makasagap ng signal. Tumigil na rin ang pa

Raden's POV "Mind your own business," narinig kong sagot ni Alexandra saka umalis. Hindi na ako nag-abala pang sundan siya ng tingin. She's maybe angry about what happened. Hindi ko naman ginusto ang nangyari. Tumayo ako at nilibot ang paningin ko sa buong lugar. Hindi ko na rin nakita si Alexandra, pumasok marahil siya sa gubat. Pinag-aralan ko ang buong lugar kung saan maari akong pumunta. Napako ang paningin ko sa gubat, tama kailangan kong bumalik sa St. Louis at sa gubat na iyan ang daan pabalik para makalabas sa islang ito. Dapat pala sinundan ko si Alexandra, lumakad na ako papasok sa gubat. Ilang hakbang ang ginawa ko ng makarinig ako ng nag-e-echo na sigaw, nagsiliparan rin ang mga ibon sa gubat. Alexandra. Siya agad ang naisip ko, nasaan kaya siya, bakit siya sumigaw? Mabilis kong sinundan ang sigaw niya kanina, pero napahinto ako ng makakita ng dugo sa mga tuyong dahon ng puno na nagkalat sa lupa. Nag-squat ako at kinapa ang dugo, presko pa ang