KEYLAHindi na ako pinayagan ni Thiago na tignan ang bangkay ni Cherry. Dahil hindi na raw ito halos makilala sabi ni Harvey. Pinahirapan daw ito ng husto bago patayin. Natagpuan daw nila ito sa bakanteng lupa malapit sa hospital. Si Harvey at si Doc. Alvin ang kumilala sa kanya. At alam na rin ni Victor ang nangyari kay Cherry. Siya din ang hinayaan namin na magpasya sa kung ano ang gagawin sa bangkay. Kaya nag-desisyon itong ipa-creminate na lamang si Cherry.Nandito pa rin kami ngayon sa rancho ni Harvey at ina-antay namin ang pagdating ng labi ni Cherry upang kahit paano ay mapaglamayan namin ito bago mailibing. Masakit sa akin ang nangyari, kahit pa naging magkaaway kami noon. Ipinakita niyang kaya niyang magbago ng paunti-unti. Ngunit huli na ang lahat dahil nadamay na siya sa galit ni Tanita sa amin.Bumukas ang pinto at bumungad sa amin ang bagsak na balikat ni Harvey. Ngayon ko lamang siya nakitang ganito kalungkot. Mas sanay ako na nakikita ko siyang masaya habang inaasar ni

THIAGOAfter one week ay nahatid na rin namin sa sementeryo ang labi ni Cherry. Sa isang malawak na sementeryo namin siya dinala halos ilang metro lang ang layo nito sa libingan ng magulang ni Harvey. Lahat ng tauhan ko ay naka-puwesto sa hindi kalayuan upang magbantay. Tangan ang matataas na kalibre ng baril upang masiguro namin ang kaligtasan ng bawat isa. Habang pinapanuod namin ang paglalagay ng pangalan sa kanyang libingan ay naramdaman ko ang pagtunog ng phone ko. Dumistansya muna ako sa kanilang lahat at nagtungo ako sa likod ng puno. Ang mga kapatid lang ni Harvey ang wala dito. Dahil walang maiiwan sa rancho.“Hello?”“Thiago, magkita tayo mamayang gabi sa global port Tacloban. Ikaw lang at walang iba. Subukan mong magsama ng iba. Malalaman mo kung ano pa ang kaya kong gawin.” Banta niya sa akin pagkatapos ay namatay na ang tawag niya. Mahigpit kong hinawakan ang phone ko. At napatingin ako kay Keyla na ngayon ay alam kong malungkot din katabi si Harvey at nag-aalay ng bulakb

THIAGO Mabilis na lumipas ang dalawang buwan. Sa isang linggo na ako lilipat sa Manila. Hindi pumayag si Keyla na lumipat sa kanyang mga magulang dahil ayaw daw niyang malayo sa akin. Limang beses sa isang linggo siyang dumadalaw sa akin. At hindi siya napapagod. Hindi na rin namin napa-DNA ang bangkay na napatay ko dahil wala din naman kaming DNA ni Tanita.Sa paglipas ng mga araw ay lalo lamang akong naiinip dito at gusto ko na ring makalaya. Gusto ko ng makasama ang mag-ina ko ngunit malabo parin sa ngayon dahil tumatakbo pa ulit ang kaso ko.“Profaci! May dalaw ka!”Napabalikwas ako ng bangon nang marinig ko ang pagtawag sa akin. Kaagad kong inayos ang aking sarili. Dahil alam kong magkikita na naman kami ng asawa ko. Naligo na rin ako kanina dahil hindi kaaya-aya ang amoy ng kulungan. At gusto ko ako parin ang pinaka-guwapo sa kanyang paningin.“Ang suwerte mo talaga sa asawa mo. Walang palya kung dumalaw dito.” Narinig kong sabi ni Welbert. Kasamahan ko siya dito sa loob at may

KEYLANapabalikwas ako ng bangon nang marinig ko ang sunod-sunod na katok ni Nara. Binuksan ko ang pinto at hindi lang siya ang bumungad sa akin pati si Harvey ay hindi rin ma-ipinta ang mukha.“What happen?” Kinakabahang tanong ko sa kanya.“Si Thiago, tumakas habang hinahatid patungong Manila.”“Ano? Anong sinasabi mo? Next week pa ang court order diba?” Hindi makapaniwalang tanong ko sa kanya.“Yun din ang alam ko. At hindi lang siya tumakas. Pati yung limang pulis na kasama niya ay pinatay niya.”Para akong na-itulos sa kinatatayuan ko nang sabihin niya yun. Imposibleng magagawa yun ni Thiago. Hindi ako naniniwalang kayang gawin yun ni Thiago. Kahit isa pa siyang mafia alam kong hindi niya kayang gawin ang bagay na yun!“Kailangan natin magpunta sa BJMP. Imposible yang sinasabi niyo. Hindi gagawin ni Thiago ang ganoong bagay!”Tinalikuran ko sila at kaagad akong naghanda sa sarili upang puntahan ang kulungan. Kung talagang tumakas si Thiago isa lang ang uuwian niya. Kaya hindi ako

KEYLAPababa na ako ng hagdan nang makita ko si Hana, bitbit ang kanyang mga gamit katulong niya si Doc. Alvin.“Sasama ka na sa kanya?” Tanong ko kay Doc.“Yes, ihahatid ko lang siya pabalik ng Manila. Pagkatapos babalik din ako dito at tutulong akong maghanap kay Thiago.” Sagot niya sa akin.“Wag kang sumama, mapapahamak ka lang.” Paalala ko sa kanya.“Nagkakamali ka kung inaakala mong spy si Hana. Hindi siya kagaya ng iniisip mo.”Nakayuko lang si Hana habang nag-uusap kaming dalawa at harap-harapan ko ng sinasabi sa kanilang lahat na hindi siya dapata pagkatiwalaan.“Keyla, pumayag na akong umalis siya para matahimik ka na.” Sabat naman ni Harvey na nakaupo sa sofa.“Huwag mo na akong samahan Doc. Alvin. Kaya ko naman umuwi sa amin. Tatawagan na lamang kita kapag nakauwi na ako.” Baling ni Hana sa kanya. Sabay tingin sa akin.“Hindi ako spy, nagkakamali ka ng hinala mo Ms. Keyla. Wala akong alam sa binibintang mo. Ang gusto ko lamang ay magtrabaho ng maayos. Pero dahil ayaw mo sa