"Oo nga." Anyway, saan kayo pala pupunta?" Tanong pa ni Lynx."Um, sa katunayan ay papunta na kami ng terminal para umuwi,""Nako ihahatid ko na kayo sa inyo. Total ay pauwi na rin ako so, sumabay na lang kayo sa akin, ""Nako huwag na lynx nakakahiya naman at nakakaabala pa sa iyo. Lalo na at kailangan mo nang magpahinga at magpagamot," mabilis naman akong tumanggi sa sinabi niya."No, don't worry ayos lang ako at kaya kong gamutin ang sarili ko. So, please do accept my favor. Ihahatid ko na kayo.""Ano ba naman Yvonne omuo kana kasi nang makauwi na tayo," sambit pa ni Abby sabay tumawa.Matapos nga ang mga sandaling iyon ay inihatid kami ni Lynx papunta sa aming apartment ni Abby. Dahil sa may oras pa naman ng kunti kung kaya't niyaya na namin si Lynx na rito na maghapunan sa amin.Matapos ang hapunan namin tatlo ay ginamot ko naman ang mga pasa sa kaniyang mukha. Pagkatapos ay nag-usap kami patungkol sa mga buhay namin ngayon.Sa rooftop kung saan doon kami tumambay ni Lynx at nag

Gabe nang mga oras na iyon habang akoy nakatayo sa terrace ng aking apartment. Ako'y abala sa kakaisip sa hakbang na aking gagawin lalo pa at nabalitaan ko kanina ang patungkol sa nalalapit na kasal nina Marcelo at Colleen. Tila hindi ako mapakali sa aking sarili dahil kunting oras na lang ang natitira para maisakatupran ko ang matagal ko nang pinaplano na paghihiganti laban sa kanilang dalawa gayon din sa Ina ni Macelo na siyang nagpahirap sa akin sa loob ng mahabang panahon.Hindi pa naman kami lubos na magkilala ni Lynx simula nang magkita kaming muli rito sa America at tila nahihiya akong magpa-opera sa kanya dahil tiyak na magtataka siya at magtangkang magtanong kung bakit. Subalit disisyon ko naman ito at wala na siya ritong pakialam lalo pa at buhay ko naman ito."Pero kung sakaling magtanong nga siya, ano naman ang sasabihin ko sa kanya?" Bulong ko pa sa aking sarili habang napapaisip ng husto.Huminga ako nang malalim. "Ah bahala na basta't maisakatuparan ko lamang ang aking

Tila bakas sa aking mukha ang saya ng kahapon. Pati ang kaibigan kong si Abby ay tila nagtataka sa kakaibang ikinikilos ko lalo pa at sa tagal na pagsama namin ay ngayon niya pa lang ako nakitang ganito kasaya at dahil lamang ito kay Lynx na siyang hindi ko pa rin lubos na maipaliwanag sa aking sarili lalo pa at wala namang kami o hindi pa pormal na kami subalit basta-basta na lamang may nangyari sa amin na ganoon kadali.Ganoon din sa kalagyan ngayon ni Lynx ay parang katulad din sa akin ang kaniyang nararamdaman dahil panaylang din ang kaniyang pagngiti kahit na sa kalagitnaan pa ng kaniyang operasyon. Tila dito na nga nagsimulang lumalim ang ugnayan o pagitan naming dalawa ni Lynx simula lamang nung gabing may nangyari sa amin. At kahit na sa pagtulog namin ay iniisip namin ang isat-isa na para bang sobrang inlove namin. Dito na rin nag-umpisang umiba ang aking nararamdaman sa kanya. Umabot sa puntong hinahanap hanap ko siya at tila hindi ako mapakali sa tuwing hindi ko siya mak

It was Thursday night, pauwi na ako galing trabaho ng may nangyaring hindi ko inaasahan. Bago pa man ako umalis sa aking trabaho ay nag-usap muna kami ni Lynx sa telepono. Sa katunayan ay susunduin niya sana ako subalit ninais ko na lang na huwag na lalo pa at may trabaho pa siya.Sakay na ako ng kotsing minamaniho ko and I'm about to drove papuntang Carol St. nang biglang mabangga ng isang SUV van ang kotsing sinasakyan ko. Sa tindi nang pagsalpok ng SUV van sa akin ay matinding aksidente ang aking natamo kung saan umabot sa puntong hindi na ako makilala sa tindi ng tinamong gasgas at sugat sa aking mukha. Agad naman akong isinugod sa hospital at huli na nang malaman ni Lynx gayon din ni Abby ang nangyaring aksidente sa akin.Nang malaman nila ang nangyari ay agad silang sumugod sa akin sa hospital lalo na si Lynx na siyang iniwan ang trabaho para lamang mapuntahan ako at malaman ang aking kalagayan."Oh God! Please don't do this to me. Huwag niyo po hayaang may masamang mangyari kay

Matapos ang unang pagkikita at pag-uusap namin ni Marcelo ay tila bakas na sa kaniyang isipan ang aking mukha. Tila hindi na ako mawala wala sa kaniyang isipan bagkus ay pati sa kaniyang panaginip ay isinasama pa ako. Isang beses ay tila nagtaka si Colleen nang mapansin niyang panay ang tutok ni Marcelo sa kaniyang cellphone kahit nasa hapag kainan ito."Marcelo? Tila yata tutok na tutok ka diyan sa iyong cellphone at kahit pagkain ay nakakalimutan mo na. Lumamig na ang pagkaing nasa harap mo, huwag mo nang hintayin pa na dapuan iyan ng langaw," wika pa ni Colleen habang napapaisip ng husto.Agad naman na ipinasok ni Marcelo ang kaniyang cellphone sa bulsa sabay na umigham. "Ah, may natanggap kasi akong mensahi galing sa mga empleyado ko. Tila parang may kunting problema ngayon sa opisina," pagkukunwari pa niya sabay inom ng tubig."Problema? Ano naman iyon? Huwag mong sabihin na aalis ka?" Pagtatakang tanong pa niya sabay pahid ng napkin sa kaniyang bibig.Napapaisip naman ng husto