Napaniwala niya nga ako lalo pa at wala talaga akong may nakitang kahina-hinala sa kaniyang cellphone.Siyam na araw na lang ay sasapit na talaga ang kasal namin pero bago iyon April 13 ay bumalik siya nang Batangas para daw aanyayahin niya ang kaniyang mga kasosyo sa negosyo na dumalo sa aming kasal subalit ang totoo niyan ay hindi naman pala. Sa katunayan niyan ay pupunta siya roon sa kadahilanan na susunduin niya si Colleen para sa kanilang pagpunta nang Manila para sa isang kasal na siyang dadaluhan din ni Colleen. As usual hindi iyon kasal namin ni Marcelo.April 15 nang umaga ay nagkausap pa kaming dalawa ni Marcelo at nabanggit niya pa na itong araw siya babalik nang Manila o uuwi galing Batangas. Ganitong araw din silang dalawa lumuwas ni Colleen nang Manila para sa kasal na kanilang dadaluhan.Nang matapos ngang pumunta ang dalawa sa isang kasal ay dumiristo sila sa Manila Grand Hotel na kung saan ay doon silang dalawa nag checked in. Ngunit bago pa man iyon ay may nakakita

Matapos ang mga sandaling iyon ay nagpaalam na rin ako kay Maybelle at umalis. Ako'y palabas na nang mall ng mga sandaling iyon subalit ako'y natigilan dahil sa tila hindi ko maintindihan na sakit at pagkaselos ang aking nararamdaman ngayon.Iginiit ko man at itinago ang aking pagkataranta, sakit at selos na nadarama kanina sa harapan ni Maybelle subalit ngayon ay hindi ko na ito kayang pigilan pa. Ayokong mag-isip ng mali patungkol sa kanilang dalawa subalit hindi rin ako ganoon katanga para hayaan na lamang at baliwalain ang sinabi ni Maybelle."Bakit sobrang bigat ng aking pakiramdam ngayon? Para akong binagsakan ng matigas na bagay kung kaya't parang wala akong lakas sa katawan upang kumilos. Ang puso ko ay parang dinurog sa sobrang sakit at ang aking buong katawan ay nanginginig sa takot. Hindi ko man lubos na alam ang katotohanan sa likod nito lalo na patungkol sa kanilang dalawa pero bakit ito na ang nararamdaman ko," habang naghihinagpis ako sa sakit na aking nadarama ngayon

Palagay ko ay ako na yata ang pinakamalas na tao sa mundo kung bakit lahat ng kamalasan ay sakin pa pumunta. Iniisip ko at tinatanong sa aking sarili kung karapat dapat ba na maghirap ako subalit hindi ko naman maisip kung anong nagawa kong mali at bakit parang pinaparusahan ako ng ganito. Panay lamang ako sa paghihinagpis habang hindi mawala wala sa aking isipan ang kanilang kahayopang ginawa kanina. Habang ako'y durog na durog at awang awa, sarap na sarap naman sila sa kanilang ginagawa. Lumalalim na ang gabi ng mga oras na iyon subalit ako'y nasa isang tabi lamang, walang tigil sa kakaiyak habang litong lito ang isipan. Hindi ko alam ang aking gagawin lalo na at hinahamon talaga ako ng isang pagsubok.Bukas na ang araw ng kasal namin ni Marcelo subalit ito pa ang nangyari. Gusto ko man na tanungin ang aking sarili kung bakit ako pinagtaksilan ng lalaking mahal ko subalit hindi ko magawang makuha ang sagot lalo pa at naging tapat at mabuti naman akong kasintahan sa kanya. Hindi k

Naghihingalo naman sa pagod si Nanay "Si Marcelo ay wala pa at kanina pa namin siya hinihintay. Mas nauna ka pang dumating kaysa sa kanya" wika pa niya habang may kaba at lungkot sa paraan ng kaniyang pananalita.Nabigla naman ako sa sinabi niya subalit iniisip ko na baka na traffic lamang si Marcelo. "Kalma lang po kayo Nay, siguro ay na traffic lang 'yun si Marcelo," ani ko pa habang ngumingiti lang sa kanya at panay ang pagtingin sa mga tao sa labas nang simbahan.Mayamaya pa ay may dumating na isang sasakyan na kulay itim at huminto malapit sa pinaghintuan ng Bridal Car na sinasakyan ko.Agad naman nabalin ang aking tingin sa humintong sasakyan dahil sa aking pag-aakala ay si Marcelo na iyon."Oh ayan, baka si Marcelo na po iyan Inay," maikling sabi ko sa kanya sabay binuksan ang pintuan at bumaba ng Bridal Car.Pagbaba ko ng Bridal Car ay pinukol ko agad ng isang masayang ngiti ang sasakyang itim. Hindi maikakaila sa aking mukha ang pagkagalak sa paglabas ng taong nakasakay sa s

Tila natigilan at nabigla naman si Mr. Arevalo nang marinig niya ang aking mga sinabi lalong lalo na ang malaman niya ang pambubogbog na ginawa ng kaniyang asawa sa akin."Consuelo, is that true? How can you do this to her?" Tanong pa niya kay Senyora habang nadismaya naman ito sa kanya."That's not true. Hayop ka talagang babae ka," mabilis niya akong sinugod at sinampal sa aking mukha.Pareho kaming natigilan lalo na ako matapos niya akong sampalin sa aking mukha."Isinusumpa ko! Ito ang kahuli-hilihang araw na dadapo ang iyong kamay sa aking mukha. At sa sususunod na pagkakataon ay sisikapin kong kamay ko naman ang dadapo sa iyong mukha," sabi ko pa sa kanya habang tinititigan siya nang masama.Mabilis naman na umawat si Mr. Arevalo sa amin upang hindi na lumaki ang aming away."This is enough. Please Yvonne kunin mo na ang iyong mga gamit at umalis na," ani pa ni Mr. Arevalo.Mabilis naman ako na umakyat sa taas at kinuha ang aking magamit at bago ako tuluyan na lumabas ng manyson