Mabilis na nakarating si Alexus sa nasabing lugar. Tumigil ang kaniyang sasakyan sa mismong tapat ng lumang mansyon. Masyadong madilim at ang tanging ilaw na nagbibigay vision sa kaniya ay ang liwanag mula sa malaking buwan. Isinara niya ang pintuan ng kotse niya matapos bumaba at nagmasid. Walang katao-tao at masama ang kutob niya sa kakaibang katahimikan na namumutawi. Hindi kaya niloloko lang siya ng matandang iyon? Binunot niya ang kaniyang baril sa likod ng bewang niya at mariin iyong hinawakan habang matiim na tsini-tsek ang mga gawi sa bawat hakbang niya palapit sa mansyon. Kahit madilim ay klarong-klaro pa rin sa paningin niya ang paligid, malakas din ang senses niya at lubos siyang nag-iingat sa kaniyang mga ikinikilos. Kailangan niyang sulosyunan ito ng mag-isa at bawiin si Ian kahit na anumang mangyari. Hindi na niya papayagan pang may mangyari ulit na may mawala dahil lang sa kaniya. Masyado na siyang nahihirapan dahil sa tindi ng guilt na meron siya. At ngayon, nawala

Makalipas ang isang buwan ay nagkamalay rin si Alexus. It was a hard run for him na muntikan na niyang ikinamatay. And it was a long run for his flesh to recuperate and patch up his wound. Nagising naman si Ian matapos ang tatlong araw na pagpapahinga. Hindi din naging simple dito ang lahat dahil sa lala ng mga natamo nito no'ng mga panahon na nasa kamay ito ng mga kalaban nila. Pagkagising ni Alexus ay madaling araw na. Hindi naman siya nagiisa dahil nando'n ang mga kaibigan niya sa silid. Binabantayan siya. Magkatabi naman sila ng kama ni Ian na ngayon ay natutulog na. He roamed his eyes and visualized the dimmed room. Humugot siya ng isang malalim na hininga at makailang beses na kumurap. Feeling his body that is still sore due to numerous of pain. Napakagat labi siya sabay pikit ng mariin dahil doon. How long has it been since he fall into coma? Iyon ang kauna-unahang tanong niya sa sarili. Gusto man niyang bumangon agad ay hindi niya na muna tino-tolerate ang sarili dahil sa

Princess Kassidy's POVI just arrived at the house and entered the western gate. As I heard mom and dad are expecting a guests that's why I went home as early as possible. I know that they haven't told me to be present because like they said, it's not something important. But I don't want to be rude, I'm a Princess and welcoming guests to our home is my duty as an heiress of the Guillbeaux's heritage. "Good noon, Princess." my personal maid here in the house greeted me. I nod at her before exiting the car. "Good morning! Is my parents' visitor arrived?" "Yes, Princess. They arrived twenty minutes ago." It's just so sad that I'm late, will I be able to make it if I go and greet them? Isn't it shameful for a princess to float late? "But they are still at the main door, I think they're discussing something important." "That's new. Why are they there, when they can talk things over lunch?" this is the first time that I heard about it. As I know, my parents cater their visitors inside

Monique's POV Kasalukuyan akong naghuhugas ng mga pinggan nang marinig kong bumukas-sara ang pintuan ng unit na nilalagian namin. Sa ganitong klase ng oras ay hindi na ako magtataka kung si Reden or si Race ang dumating dahil ganitong oras naman sila bumabalik mula sa kani-kanilang get-a-go. "Nakabalik na po pala kayo sir, ano po ang gusto niyong kainin para sa tanghalian? Ipaghahanda ko po kayo, total patapos na rin naman ako sa aking ginagawa." sabi ko nang walang lingonan habang binabanlawan ang mga kutsara. Pero natapos na lang ako sa pagbabanlaw ay wala man lang akong natanggap na sagot na ipinagkibit-balikat ko na lang. Dumiretso siguro si Sir sa silid niya. Kumuha ako ng baso at para sana punasan iyon bago ilagay sa lalagayan nang may biglang kumuha ng baso at pamunas sa mga kamay ko. "You've worked much already. That's enough." ang kaniyang malalim at seryoso na boses ay nanunuot sa aking tenga, habang ang kaniyang natural na pang-amoy ay hinihigop ng aking pang-amoy. Sa h

"Shhh" Tila isang estatuwa si Tres na hawak ng isang babae. Nakasuot ito ng itim na maskara, malinis na nakatali ang mahaba at may pagka wavy nitong buhok. Ang kaniyang mga mata ay nagmistula namang glue na nakadikit lamang dito. Samantalang ang babae ay mainam na tiningnan ang kaniyang pinanggalingan, sinisigurado kung may mga nakasunod pa. "Sino ka?" binitawan siya ng babae at tinanong. Hindi kaagad naka-react si Tres dahil tila nawili siyang titigan ito. Mata pa lang ang nakikita, pero ang klase ng mata nito ay insik ngunit matalas. Mahaba ang pilik mata at hindi naman kakapalan ang brows nito. Bumaba ang kaniyang tingin sa nakatakip na ilong ng babae, at base sa hubog no'n ay hindi rin iyon matangos, hindi naman pango, subalit katamtaman lang. Matangkad naman ito, at hindi pandak. Kung ibabase niya sa tangkad niya, ang tangkad nito ay hanggang chin niya. "I'm asking, who are you?" naiinip na usal ng babae. Napakurap-kurap siya na parang natauhan. "A-Anong sabi mo?" ginawang