ApoloniaNang saktong makalayo ako sa dalawa ay nagsimula agad ang mga itong magbulungan na parang bubuyog, bahagya tuloy akong napailing-iling.Dahil hindi naman ako interesado sa kung ano mang pinagtsitsismisan ng mga ito ay ipinokus ko na lamang ang atensiyon ko sa coffee maker na noong una ay hindi ko talaga alam gamitin, ngunit kalaunan ay natutunan ko na rin dahil araw-araw ay ganito ang gamit ko sa opisina kapag ginagawan ko ng kape ang boss ko.Nang matapos na ako ay kumuha ako ng dalawang coaster upang ipatong doon ang dalawang tasa at inilagay sa tray bago maingat na binuhat ko ang mga iyon papunta sa puwesto ng dalawang bubuyog na ang isa ay akala mo ay may kumikiliti sa tumbong dahil kanina pa ito pansin ko tawa nang tawa at tila siyang-siya sa kung ano man, ngunit nang malapit na ako sa mga ito ay bigla na lamang nanahimik ang mga ito at tumigil na rin sa pagbubulungan.Bahagyang nanulis ang nguso ko.Mukhang ayaw ng mga itong marinig at malaman ko ang kung ano mang pinag-

Draken"You think they are just alright by themselves, mom? Tama ba ang ginawa natin?" I asked with a hint of worry and guilt.Mismong ang ina ko kasi ang pasimuno at ang nakaisip na si Apol na lamang ang pasamahin kay Druskelle bilang proxy ko sa conference, kahit pa nga alam naman namin pareho na madalas na hindi magkasundo sa maraming bagay ang dalawang iyon, dinaig pa ang aso't pusa kung magbangayan at ang pagkaasar sa isa't isa.Yes, alam din ni mommy at updated ito sa mga nangyayari sa opisina dahil palagi ako nitong tinatanong at pinagre-report nang sapilitan kung kumusta na ba ang dalawa, lalong-lalo na si Apol, mino-monitor nito ang alaga.Nang malaman nitong hindi maganda ang pakiramdam ko kahapon ay agad ako nitong sinabihan na huwag na raw akong sumama sa Baguio at si Apol na lang daw ang pasamahin ko kay Druskelle. I was hesitant at first, pero na-persuade rin ako nito in the end, baka raw kasi itong conference sa Baguio ang maging sagot at maging gamot upang magkasundo na

ApoloniaMula sa pagkakaupo sa mahabang sofa sa lobby ng hotel na aming tutuluyan ay kanina pa nakatutok ang mata ko kay Druskelle habang kausap nito ang receptionist.Makalipas ang ilang sandali ay sa babae naman lumipat ang mata ko, maganda ito, nagpapatingkad pa sa hitsura nito ang ganda ng ngiti nito na hindi nawawala mula pa kanina.Kaya mukhang nag-e-enjoy ang amo ko na kausapin ito at nakalimutan na yata ang presensiya ko. Hmp!Kanina pa kasi nag-uusap ang dalawa, while ako naman ay nandito at naghihintay.Halata ang pagkamangha sa mata ng babae habang nakatitig ito sa mukha ng boss ko.Bahagya akong napalabi bago nangalumbaba at tumitig kay Druskelle na ang kita lang mula sa puwesto ko ay ang left side ng mukha nito dahil nakatagilid ito.Sino ba naman kasi ang hindi mamamangha at hahanga sa hitsura nito, side view pa nga lang pero nagsusumigaw na agad ang appeal nito, nagmamayabang ang matangos nitong ilong, ang mata nitong singkit na binagayan pa ng makapal na kilay, labi nit

Apolonia"Kumusta po si Sir Draken?""Don't worry about him, he's already fine, kailangan lang ng kaunting pahinga pa," tugon ni Mrs. San Diego."Mainam naman po, pero bakit po kaya ilang araw na namin siyang hindi makontak?" usisa ko."Oh, about that... I confiscated his gadgets. You know, para makapagpahinga siya nang maayos, for sure kasi ay hindi iyon makakapagpahinga kung nasa kanya ang mga gadget niya at kung anu-ano ang gagawin no'n."Ay, bongga. Strict naman pala sa anakis nitong si Mrs. San Diego, mukhang baby pa rin kung ituring at alagaan si Draken kahit na damulag na ang lalaki."Ah, kaya po pala...""Anyway, what's the news, dear? How are you? How's your stay in Baguio?"Sinimulan kong ikuwento rito ang mga ganap habang nandito kami sa Baguio ng pamangkin nito. "That's great news, my dear!" siyang-siya ang tinig na turan ni Mrs. San Diego.Hindi ko man ito kaharap, pero sigurado ako na malawak ang pagkakangiti nito ngayon.Napangiti rin tuloy ako.Ako man kasi ay masaya

ApoloniaNaramdaman ko ang paghawak ni Druskelle sa kamay kong nakakapit sa braso nito, pati na ang tila paghigpit ng hawak nito roon kalaunan. Hindi nagtagal ay napansin ko rin na parang bumibilis ang bawat hakbang nito.Ngunit hindi pala "parang" lang ang napansin ko, kundi totoo pala na bumibilis nga ang paglakad nito, wala sa oras na inalis ko tuloy ang pagkakatingin sa nakangiting mukha ni Liam upang mapagtuunan ng pansin ang bawat paghakbang ko sa pag-aalalang baka matapilok ako o madapa dahil sa kailangan kong umagapay sa paglakad ng kasama ko.Rinig ko pa rin ang pagtawag ni Liam sa akin, nang lumaon maging ang pangalan ni Druskelle ay tinatawag na rin nito, ngunit hindi ko na ito binalikan pa ng tingin, tila bingi naman ang boss ko at ni hindi man lang ito lumingon upang tingnan kung sino ba ang tumatawag dito, halatang wala itong balak na huminto.'Di ko tuloy mapigilang mapa-side-eye ng sulyap dito habang sumasabay sa malalaking hakbang nito, curious sa pagbabago ng mood nit