Veron Velaz Nagmamadali kong kinuha ang cellphone ko sa ibabaw ng drawer ko nang tumunog ito dahil sa incoming call. Ilang araw na akong may hinihintay na tumawag sa akin at nang makita ko ang caller ko ay bahagya akong nadismaya, hindi dahil sa caller na iyon, kung ‘di dahil hindi pa rin talaga ako tinatawagan ng taong hinihintay kong tumawag sa akin. Si Kevin. Ang boyfriend kong hindi ko mahagilap ngayon pagkatapos ng naging pag-aaway namin noong nakaraang linggo. Yes! Last week pa kami nag-away na dalawa at mula noon hanggang ngayon ay wala na itong paramdam sa akin. Sinubukan ko siyang tawagan at i-text pero hindi siya sumasagot at nagre-reply sa akin. Hindi niya din ako pinapansin sa mga chat ko sa kanya sa social media at hindi ko din siya masaktuhan sa bahay nila. Para bang umiiwas talaga siya na makausap at makita ako. Well, nauunawaan ko naman kung saan nanggagaling ang galit at tampo niya sa akin. Siguro nga masyado akong nagiging paranoid nitong mga nakaraang linggo kaya

Yannie Ace Ruiz Pagak na tumawa si Jomar dahil sa mga binitiwang salita ni Josh sa kanya. “Nagpapatawa ka ba? Ikaw? Boyfriend ni Yannie?” “Who else do you think?” seryosong sabi naman ni Josh kay Jomar saka ito bumalin ng tingin sa akin. “Let’s go and let’s talk,” aniya saka niya ako akmang hahawakan sa kamay. Pero mabilis naman akong hinila ni Jomar palayo kay Josh at bahagyang itinago sa likuran nito. “Totoo ba ang sinasabi niya, Yannie?” pagkuwan ay seryosong tanong sa akin ni Jomar habang matalim na nakatingin kay Josh. “H-Huh?” “Totoo bang… boyfriend mo ang lalaking ito?” pag-ulit na tanong sa akin ni Jomar habang hindi inaalis ang matalim na tingin kay Josh. Marahan naman akong napatingin kay Josh at nasalubong ko ang mga tingin niya sa akin. Gumalaw ang lalamunan niya dahil sa paglunok at tila nakikiusap ng mabuti ang kanyang mga matang nakatingin sa akin. “Hindi ka makasagot. So, ibig sabihin ay hindi totoo ang sinasabi ng lalaking ito. Hindi mo siya boyfriend at nandit

Yannie Ace Ruiz Maaga akong gumising para makapaghanda sa pagpasok sa convenience store. Ilang beses din akong nagka-absent dito dahil sa ilang mga dahilang bagay. At mabuti na lang din talaga ay napakabait ni Mrs. Maricel sa akin para lagi akong unawain at bigyan ng chance. Pagkakita ko sa cellphone ko ay ang message kaagad ni Josh ang unang bumungad sa akin doon. From Josh Rain: Good morning, Yeobo ko. Hindi ko naman maiwasang hindi mapangiti sa simpleng good morning message niya sa akin. To Josh Rain: Good morning din. Anong oras ang practice n’yo mamaya? Reply ko dito saka ako lumabas ng kwarto para mag-almusal. Ilang saglit lang nang maramdaman ko ang pag-vibrate ng cellphone ko dahil sa reply ni Josh sa akin. Patago ko naman iyong tiningnan at binasa. From Josh Rain: After lunch pa po. Magre-reply sana ako sa kanya nang bigla na naman itong mag-text ulit sa akin. From Josh Rain: Sunduin kita mamaya pagkatapos mo sa work mo. “Ate, ka-chat mo ba ulit ang boyfriend mo?”

Josh Rain Montez Katahimikan ang kasulukuyang bumabalot sa amin ni Yannie habang kapwa kaming nasa loob ng sasakyan. Nakatigil na kami malapit sa kanilang bahay at mula pa kanina sa byahe ay pareho kaming walang imik na dalawa. Kalmado naman na ako pero nakikita ko sa kanya ang kaba na nararamdaman niya. Mabuti na lang at nagawa ko pang pigilan ang sarili ko kanina kahit pa gustong-gusto kong makaisa ng sapak sa lalaki na iyon. Kahit na ayaw ko sa tao na iyon ay alam ko namang kaibigan pa rin siya ni Yannie at nirerespeto ko ang bagay na iyon. Pero kahit na ganoon, hindi ko maiwasang hindi mag-alala sa tuwing nalalaman ko na magkasama silang dalawa. “I-I’m sorry…” pagkuwan ay mahinang usal ni Yannie sa akin. “Why are you sorry?” marahan na tanong ko sa kanya. “I know you’re mad. After kasi ng pag-uusap natin kanina sa phone, hindi mo na ako nire-replyan sa lahat ng text message at chat ko sa iyo,” tugon niya sa akin. “That’s because I’m driving,” saad ko naman sa kanya. “Huh?”

Yannie Ace Ruiz “Yannie, sa tingin mo ay okay lang talaga na sumama kami sa inyo ni Veron?” tanong sa akin ni Jenny habang naglalakad kami papunta ng library ng school. Kasama namin sina Veron at Ivory. “Oo naman. Bakit mo naman naitanong?” tugon ko dito. “Wala lang. Hindi pa naman kasi namin nakakasama ang boyfriend mo—” Natigilan kaming lahat sa sinabi na iyon ni Jenny. Nanlalaki ang mga matang nilingon ko siya habang siya naman ay napatutop sa kanyang bibig. “Oh my gosh. This is really happening. Talagang may boyfriend ka na,” pagkuwan ay pagtuloy na pananalita ni Jenny saka ito parang nanigas sa kilig. “Kahit ako, I can’t really get over sa fact na may boyfriend na si Yannie!” hagikgik na singit naman ni Ivory kay Jenny saka sila sabay na tumawa. “Mission accomplished dahil sa wakas ay hindi na NBSB ang kaibigan natin,” nakatawang sabi naman ni Veron kasabay ng pag-akbay nito sa akin. At wala na nga silang ibang ginawa kung ‘di ang tuksuhin ako nang tuksuhin dahil nalaman na