Unang araw ko sa bahay ni Cristiano at hinatid niya lang ako roon dahil may meeting daw siya. Hapon na 'yon at gusto niya pa nga sana na kumuha ng kasambahay mula sa bahay nila o sa bahay namin para may kasama ako roon habang wala siya pero pinigilan ko siya. Pakiramdam ko kasi ay mas komportable ako kapag wala akong kasamang kasambahay na tutulong sa akin. Malaki ang bahay ni Cristiano at hindi iyon ang bahay kung saan niya ako dinala nang may mangyari sa amin. Hindi rin naman ako magtatakha kung marami siyang bahay dahil bilyonaryo nga siya. Nagbilin naman siya sa akin na kumain ako ng gusto kong kainin dahil maraming laman ang refrigerator niya at maging feel at home raw ako dahil sa aming dalawa raw 'yon. Hindi naman talaga kami roon titira dahil pinapa-renovate pa raw niya ang talagang bahay na pagtutuluyan namin. Wala akong trabaho sa araw na 'yon kaya naman sa sobrang kalakihan ng bahay ni Cristiano ay bagot na bagot na ako. Nag-tour naman ako mag-isa sa bahay na 'yon para la

Ginawa ko lang ang dapat kong gawin sa araw na 'yon hanggang sa natapos ang meeting ko sa client ko. Nagulat pa nga ako dahil naroon pa rin si Francine sa restuarant kung nasaan kami, kasama niya si Andrew. Mukhang magkakilala nga rin sila matagal na at kita ko naman ang closeness sa kanilang dalawa. Syempre, ilang taon ba naman siyang girlfriend ni Cristiano kaya. Abala sila sa pag-uusap sa kabilang table habang kumakain pero nakikita ko ang pagsulyap-sulyap sa gawi ko si Andrew. "Thank you so much, Mrs. Salvatore," sabi ko sa client ko. Natapos na ang meeting ko at nagpaalam na kami sa isa't-isa. Magkikita pa kami ni Stella dahil sasama siya sa akin papunta sa bahay. Nagandahan niya kasi sa bahay ni Cristiano dahil relaxing daw roon. Kauuwi niya lang galing europe at mukhang stress na stress na naman siya sa Daddy niya. Wala rin naman si Cristiano kaya aayain kong doon na lang siya matulog mamayang gabi. Tumayo na ako sa kinauupuan ko at sumusubo pa ng dessert si Andrew habang tu

"May asawa na kayong parehas, Francine. Why don't you focus on yuour husband and build your own family? Bakit sa akin pa ang gusto mong sirain?" tanong ko sa kaniya. Hindi siya nakapagsalita at napayuko lang habang umiiyak. Mabilis akong maawa kapag nakakakita ako ng mga taong umiiyak sa harapan ko pero hindi niya deserve ng awa ko. "Lily, please. Sinubukan ko naman lumayo at kalimutan siya e. Sinubukan ko lahat ng makakaya ko para lang 'wag na ulit magpakita sa kaniya pero tadhana ang nagdadala sa amin sa isa't-isa," sunod-sunod niyang sabi. Napailing naman ako at napasinghap. Masakit para sa akin ito dahil dalawa kaming nasasaktan dahil sa isang lalaki at alam kong isa sa amin ang uuwi ng panalo at isa ang uuwi na talunan. "I don't care about your feelings, Francine. That's not valid to ruin a family! And I'll do my best to save my family, so I'm here to warn you. Stay away from my husband," sunod-sunod ko ring sagot sa kaniya. Alam kong wala akong laban dahil siya naman talaga

"I'm his brother. Ako na ang bahala magpaliwanag sa kaniya," sabi ni Liam sa bodyguard ko. Napailing naman ako dahil baka magalit lalo sa akin si Cristiano pero ayaw ko namang makulong dito sa loob ng bahay lalo na at karapatan kong lumabas. "Mapapagalitan po ako, Sir. Baka mawalan pa ako ng trabaho," sagot nito kay Liam. "Ako ang bahala sa'yo. Tatawagan ko rin si Cristiano para sabihin na ako ang kasama ng asawa niya. May tiwala siya sa akin," patuloy na pagpupumilit ni Liam. Ilang minuto rin kaming nakipag-usap sa bodyguard ko hanggang sa nakumbinsi namin ito at nakalabas nga ako. "Bakit ayaw kang palabasin ng bahay ni Cristiano?" tanong sa akin ni Liam. Hindi naman ako nakapagsalita kaagad dahil kahit ako ay hindi ko alam kung bakit ayaw niya akong paalisin. Nag-isip na lang tuloy ako ng ibang dahilan para masagot ko ang tanong ni Liam. "Ah, he just want me to rest. Ayaw niya munang umalis-alis ako para raw hindi ako mapagod," palusot na sabi ko. "Don't worry. Ako na ang ba

Walang kahit na sino ang makakapagsabi kung gaano kasakit ang nararamdaman ko ngayon. Nawalan lang naman ako ng anak at dahil 'yon sa pananakit sa akin ni Cristiano. Sinisisi ko ang sarili ko dahil kung hindi ako lumaban sa kaniya ay sana hindi iyon nangyari. Kung nag-stay na lang sana ako sa kwartong 'yon at indahin ang pananakit niya sa akin.Tulala lang ako habang naka-upo sa hospital bed. Kanina pa ako iyak nang iyak doon at paminsan-minsan ay hihinto ako kapag napagod. Hindi ko matanggap ang nangyari. Hindi ko matanggap na sa isang iglap ay nawala ang hinihintay kong anak. Hindi ko man lang siya nahawakan, nakita, at kahit kailan hindi ko na siya makikitang lalaki pa kasama ako."Eat this so you can get some strength. Tinawagan ko na si Sabrina," sabi ni Cristiano.Hindi siya umalis sa tabi ko kanina pa kahit na nakailang beses na akong pagtaboy sa kaniya. Mas lalo akong naiyak dahil naalala ko ang mga magulang at kapatid namin na sabik na sabik sa pagdating ng magiging anak ko p