FREYA Nang magising ako ay nasa cabin na ako sa yate nakahiga. Agad akong bumangon at hinanap si Alguien. Bigla kong naisip ang mga sinabi ko sa kaniya kanina sa mansion. Huminga ako ng malalim nang maisip na nagawa kong sagot-sagutin siya. Pero kasalanan naman niya… lagi na lang niyang pinapamukha sa akin na parang dapat ako magpasalamat na… na gusto niya ako. Bakit kailangan gano’n? Kung gusto niya ako ay gusto niya ako. Hindi na sana iparamdam pa sa akin na parang ang baba ng pagkatao ko kaya sigurado siyang sa susunod ay magsasawa na rin siya sa akin. Ang hindi ko rin kasi maintindihan sa sarili ko ay bakit ako nasasaktan sa ginagawa niya? Noong una naman ay gusto ko pang tumakas kasi nakakatakot siya. Bakit isang buwan mahigit lang ay parang iba na ang kinakatakutan ko? Ikinakatakot ko ang isipin na isang araw iba na ang gusto niya. Nang maramdaman ko ang mahinang paggalaw ng yate dahil sa alon ay saka ko naalala na kasal pala namin kaya ako nandito ngayon. Ano ba ang nang

FREYA Natatakpan ako nina Willow at Carmen kaya hindi ko makita si Alguien. Napatingin na lang ako sa hawak kong bouquet na puro puting rosas ang naroon. Nilingon ko ang paligid at ilang sandali na lang ay tuluyan nang lulubog ang araw. Ang simpleng preparasyon sa kasal ay hindi simple para sa akin. Nakikita ko ang effort ng kung sino man. Mula sa naglagay ng mga ilaw sa palibot na railings ng yate, na kahit may liwanag pa ay nakahanda na. Sa mga nag-ayos ng mesa at mga upuan. Nakita ko rin ang tatlong teenager na kung sino man sila ay baka mga kasama ng judge na nakita ko kanina na nasa may gitna at naghihintay yata na magsimula na kami. Walang simple sa tingin ko kasi pinaghandaan pa rin ng mga tao ni Alguien. “Ang saya ko talaga para sa’yo, Freya…” muling ulit ni Carmen sa akin ng mga salita. “Is it okay if I say na masaya rin ako para kay Alguien?” tanong ni Willow sa amin ni Carmen na ikinangiti ko na lang. Ayaw ko na dagdagan, mas mabuting walang alam si Carmen sa kakai

FREYA Ilang buwan na rin ang lumipas pagkatapos ng kasal namin at malaki na ang tiyan ko. Eight months na ang baby ko at tama si Alguien, lalaki ang anak namin. Pagkatapos ng kasal ay hindi kami bumalik ng mansion niya. Dinala niya ako rito sa Salvacion. Pinasamahan na rin niya ako kina Carmen at Rogelio. Hindi ko alam kung ano ang plano niya pero hindi na ako nagtanong. Alam ko na ang dahilan, ang papa niya na base sa narinig ko ay ayaw sa akin. Hindi ko alam kung kaninong bahay itong tinuluyan namin pero sabi ni Rogelio ay binili ni Alguien para tirahan namin dito. Nang gabing iyon, matapos kong marinig ang pakikipagtalo ni Alguien sa ama niya, ay umakyat na ako sa upper deck ng yate. Nagkunwa na lang akong masaya para hindi masira ang mood ng lahat. Sinadya ko ang mga kabataan, na kumanta sa kasal, lapitan para kausapin ko muna. Kung sina Willow o Carmen ay baka maiyak lang ako sa lungkot ko dahil hindi ako matatanggap ni Don Raymundo. Iyon naman kasi ang iniisip ko dati pa. N

FREYA“Alguien!” masayang tawag ko sa pangalan niya at kahit mabagal ang pagkilos ko para makalapit sa kaniya ay nagawa ko naman. Eight months at two weeks na ang baby ko kaya two weeks na lang at manganganak na ako. “Careful,” ani Alguien nang makita niya ang pagmamadali ko. Tinitigan ko si Alguien nang malapitan ko. Halos two months din nang huli siyang nagpakita sa akin. Halos mawalan na nga ako ng pag-asa. Akala ko wala na siyang pakialam sa akin. Kahit anong sabihin pa nga ni Rogelio na busy lang sa Colombia ang boss niya ay pakiramdam ko nagdadahilan na lang. Naisip ko pa na baka nawala na ang interes niya sa akin ng tuluyan at hindi na ako balikan. Niyakap ko si Alguien dahil sa huli kong naisip. Nakakainis man na wala siya nagparamdam nakaraan, ay masaya pa rin ako na nandito na siya. Masaya ako na umuwi pa rin siya sa akin. “Kumusta ang lagay mo?” tanong niya sa akin at kinapa ang tiyan ko na sakto paghawak niya ay lumikot si Heres. Napangisi si Alguien at ngumiti na rin

FREYA Nakangiti ako na nilalaro ang baby ko. Limang buwan na si Heres at nakuha niya ang kulay ng mga mata ng tatay niya, hindi sa akin. At ang cleft chin niya na unti-unti nagiging visible na. Kung may namana man sa akin si Heres ay ang buhok nito, shape ng mga mata, labi, ilong. Mas marami naman siyang nakuha sa akin pero ang blue eyes na gaya sa ama ang mas nauunang napapansin. “Ready?” tanong sa akin ni Carmen pagkatapos kumatok sa pintong nakabukas lang naman. “Ready na. Nakabihis na si Heres. Magbibihis lang ako.” Kinuha na ni Carmen si Heres at inilabas. Nakaligo na rin ako kaya magpapalit na lang ako ng damit. Hindi nagtagal ay lumabas na rin ako ng kuwarto. Pupunta kami sa pediatrician ni Heres. Wala namang sakit ang baby ko, hindi lang papayag si Alguien na hindi magawa ang monthly check-up ng anak namin. Hindi na rin kami nagtagal sa clinic ng pediatrician ni Heres at bago kami umuwi ay naisip kong mag-grocery muna. Marami pa naman stocks sa bahay pero mas gusto kon